Gazetarja e CNN, Chloe Melas flet për dy djemtë e saj në orën 7:45 të mëngjesit të së shtunës ET në “Weekend Express” të HLN.
Goditje dhe ulërima.
Kjo është ajo që ndodh në shtëpinë time që nga momenti kur fëmijët e mi zgjohen deri sa shkojnë për të fjetur. Djemtë e mi, 2 dhe 4 vjeç, zihen me njëri-tjetrin për gjithçka. Qoftë nëse bëhet fjalë për ndarjen e lodrave, ngjyrën e pjatave të tyre të darkës apo edhe kush e ka filxhanin më të madh – gjithçka është një garë, ku unë dhe burri im jemi arbitrat. Luftimet janë të vazhdueshme dhe çdo ditë pyes veten nëse është normale. Unë u rrita me një vëlla 18 muaj më të vogël dhe shpeshherë grindeshim, por nuk kanë qenë situatat kështu. Rivaliteti midis vëllezërve dhe motrave është i zakonshëm, veçanërisht me fëmijët e të njëjtit seks me më pak se dy vjet diferencë. Miqtë e mi thonë se fëmijët e tyre shpërthejnë zemërim, por askush nuk duket se lidhet me situatën time. Bëra disa gërmime dhe doli që nuk jam e çmendur. Duke ditur që jam një nga prindërit e panumërt që e kaloj këtë problem, më sjell ngushëllim, por duhet të bëj diçka për të ndryshuar dinamikën. Nuk i duroj dot të bërtiturat e vazhdueshme. E di që nuk po i trajtoj mirë konfliktet e tyre: kërcënoj se do t’i heq lodrat. Kjo sfidë më shtyu të kërkoja dy ekspertë prindërimi për të ndryshuar taktikat tona të prindërimit. Në një mëngjes të zakonshëm të së shtunës, i çoj djemtë e mi në dhomën tonë të lojërave dhe i shikoj duke luajtur. Gjatë minutave të para, gjithçka duket e qetë, kështu që unë ngjitem lart dhe ngroh kafen time. Pavarësisht nëse jam me ta apo jo, është e garantuar që njëri do të dëshirojë lodrën që ka tjetri. Më pas vjen një ndeshje mundjeje, e cila kthehet në ulërima dhe të qara. Pothuajse gjithmonë i them të madhit të ndajë me vëllain e tij të vogël dhe gjithmonë e gjej veten duke bërtitur një version të “Ndaloni së luftuari!”
Kennedy, eskpertja me të cilën fola për këtë problem, tha se disa veprime të miat janë gabim. “Ne nuk mund t’u themi fëmijëve: “Kthejini lodrat” ose “Mos e bëni këtë” Ju mund t’i thoni një fëmije, ‘Unë shoh që je i inatosur, por kjo nuk zgjidh asgjë, a mund të ndalosh të lutem së bëri atë veprim gabim?”
Ajo ka të drejtë. I kërkoj 4-vjeçarit tim të tregojë sepse e di që fëmija im më i vogël e ka më të vështirë ta bëjë këtë.
“Kjo është në fakt shumë e frikshme për një fëmijë, sepse fëmija juaj po mendon: “Uau, prindi im nuk është në gjendje të më ndihmojë këtu dhe ata po më kërkojnë të bëj një punë të rriturish”.
Kennedy luan skenarë të ndryshëm për prindërit në faqen e saj në Instagram dhe ajo e bëri atë për mua. Herën tjetër që shoh se fëmijët e mi po zihen, ajo më sugjeroi të them: “”Nuk do të të lë të marrësh lodrën e tij”. Sepse në të vërtetë ajo që po thua është, ‘Ti je një fëmijë i mrekullueshëm, por po bën diçka jo të mirë dhe për shkak se unë të dua, do të të ndaloj.’ “Fëmijët tuaj nuk po marrin vendime të mira sepse nuk i kanë aftësitë”, tha ajo. “Ti dhe burri yt duhet t’u mësoni atyre aftësitë.”
Kur ata janë duke bërë diçka që nuk duhet ta bëjnë, ajo sugjeron një opsion tjetër. Duhet të them, ‘Nuk do të të lë të kërcesh në divan, por mund të kërcesh në dysheme.’ Ose ‘Nuk do të të lë të thuash ato fjalë të vogla këtu, por mund të shkosh t’i thuash në banjë.’ “
Praktika e bën të përsosur.
Kennedy sugjeroi një ushtrim që unë dhe burri im mund ta bënim veç e veç ose së bashku: Do të merrnim një nga fëmijët dhe do të luanim me role një skenar të tillë si darka ose një mosmarrëveshje për një lodër. “Pyet 4-vjeçarin tënd: “Çfarë mund të bësh nëse unë kam bllokun blu dhe ti e dëshironi atë? Nuk do të lejoj të më godasësh sepse kjo nuk është e sigurt për askënd, kështu që pyes veten se çfarë mund të bësh?’ “
Të dy ekspertët më thanë se prindërimi në këtë moshë ka të bëjë me krijimin e kufijve për një afat të gjatë.
Përgatiti K.I / Burimi edition.cnn.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
