“Kur një grua merr vendimin të heqë dorë nga vuajtja, gënjeshtra dhe nënshtrimi. Kur një grua thotë ‘Mjaft’. As të gjitha kurthet e iluzionit nuk do të jenë në gjendje ta pengojnë atë nga kërkimi i së vërtetës së saj personale.
Në atë moment hapen dyert e shpirtit të saj dhe fillon procesi i shërimit. Procesi që gradualisht do ta rikthejë në vetvete, në jetën e saj reale. Askush nuk ka thënë se kjo rrugë është e lehtë, por ky vendim hap një vijë të drejtpërdrejtë me natyrën e saj të egër dhe këtu fillon mrekullia e vërtetë”.
Mendja dhe shpirti kanë ciklet dhe stinët e tyre që kalojnë nëpër gjendje të ndryshme veprimtarie dhe vetmie, kërkimi dhe zbulimi, pushimi, përkatësie dhe madje edhe zhdukjeje. Le të themi se rreth të 40-ve është një moshë kur një grua ndjen një nevojë që nuk mund ta injorojë: atë të kthimit tek vetja. Kjo është pika emocionale ku ne mësojmë të përshëndesim kujtimet tona në kohën e duhur, të kërcejmë dhe të qetësohemi me to.
Është momenti në të cilin ne e duam shpirtin më shumë se gabimet. Duke filluar nga kjo epokë, duke i dashur njerëzit tanë, zbulojmë një zemër të qetë që na ndihmon të kuptojmë se çfarë lloj krijesash jemi, me forcat dhe dobësitë tona. Ne të gjithë i zotërojmë të dyja dhe kjo nuk është gjë e keqe, por krejt e kundërta.
Nuk është e lehtë të piqesh në dashuri, por sapo ta bësh, lind një ndjenjë e fortë dashurie për veten, e bazuar në dinjitet dhe respekt. Këto vlera, duke filluar nga një moshë e caktuar dhe përvoja të caktuara, ndikojnë në afeksionet tona.
Burimi / https://lamenteemeravigliosa.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
