Është e lehtë të mashtrohesh nga njerëzit, duke parë vetëm pamjen e tyre. Ka individë që mund të pretendojnë të jenë të përkryer, ta shesin veten për atë që nuk janë. Është e rrallë të takosh dikë që është me të vërtetë besnik dhe i sinqertë deri në pikën e shfaqjes së vetvetes për atë që është, dikush që është i vërtetë brenda dhe jashtë vetes.
Shumë shpesh shohim moralistë të rremë, që dënojnë sjelljen e të tjerëve, por që janë të parët që nuk respektojnë familjet e tyre. Predikuesit që flasin për parimet morale dhe etikën pa menduar se sa e errët është sjellja e tyre. Ata lloj njerëzish që u thonë të tjerëve të sillen sipas rregullave fetare kur janë të parët që nuk i respektojnë. Pikërisht ata që nuk përputhen me atë që kërkojnë të bëjnë.
Në ditët e sotme, zhvillimi i mediave sociale na shtyn ta paraqesim veten në të njëjtën mënyrë, duke përdorur metoda për të ekspozuar veten, duke ndjekur modele nga realiteti, vetëm për t’u shfaqur kur mendojmë se është më e saktë në sytë e të tjerëve, edhe nëse kjo nuk korrespondon me realitetin. Ne tentojmë të tregojmë ide dhe mendime që janë në harmoni me atë që njerëzit presin, me atë që na bëjnë të besojmë se është më e pranueshme, pa e kuptuar se çfarë ka rëndësi, sikur të ishim domosdoshmërisht në ndjekje të modeleve të imponuara nga shoqëria.
Në këtë kontekst, shumë njerëz përfundojnë duke u shkëputur nga vetja, duke ndërtuar një jetë të dyfishtë, duke u ndarë në dy pjesë, nga të cilat njëri është paraqitur në një mënyrë, ndërsa tjetri ndjehet plotësisht në anën e kundërt nga ajo që po tregon. Kjo është arsyeja pse ne jemi mësuar të shohim rreth nesh njerëz me një personalitet të dyfishtë, njerëz që e tregojnë veten në një mënyrë të caktuar, por më pas tregojnë se janë tërësisht ndryshe.
Njerëzit që betohen e pastaj shkojnë në kishë, të tjerë që kalojnë kohën e tyre duke diskredituar të tjerët thjesht për shkak të zilisë që kanë, të tjerët që tradhtojnë gratë e tyre, që kryejnë krime dhe shumë më tepër. Një gjë është e sigurt: ajo që ka rëndësi është se si ne me të vërtetë jetojmë jetën tonë të përditshme, mënyra e respektimit me të cilën kemi të bëjmë me të tjerët, afërsinë që kemi me njerëzit.
Duhet të mësojmë se nuk duhet të kërkojmë kontakt me të tjerët vetëm për të përfituar një avantazh. Mësoni të kini besim, të besoni në lutje, të vërteta. Vetëm në këtë mënyrë jeta jonë mund të afrohet me atë ide të përsosjes që na pëlqen kaq shumë. Mbi të gjitha ne duhet të kuptojmë se ato që themi, janë vetëm fjalë dhe asgjë më shumë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
