Flokët gri janë një manifestim i një mekanizmi mbrojtës kundër kancerit: ato lindin nga diferencimi i qelizave staminale të folikulës së flokëve, të cilat, pas dëmtimit të rëndë të ADN-së, vendosin të “vrasin veten” në vend që të shumohen dhe të nxisin zhvillimin e melanomës.
Kjo demonstrohet nga një studim i kryer në minj nga studiues në Universitetin e Tokios. Rezultatet, të botuara në revistën Nature Cell Biology, nuk tregojnë se flokët gri mbrojnë nga kanceri, por përkundrazi se ato përfaqësojnë një nga fatet e mundshme alternative për qelizat staminale.
Studimi përqendrohet në qelizat staminale që ndodhen në folikulën e flokut dhe krijojnë melanocite, qelizat që prodhojnë pigment, duke i dhënë ngjyrë lëkurës dhe flokëve. Studiuesit e udhëhequr nga Emi Nishimura dhe Yasuaki Mohri profilizuan shprehjen e gjeneve të këtyre qelizave për të kuptuar se si reagojnë ato ndaj dëmtimit të ADN-së. Ata zbuluan se, në rast të një këputjeje të dyfishtë të fillesës në molekulën e ADN-së, qelizat staminale diferencohen në mënyrë të pakthyeshme dhe më pas humbasin, duke çuar në zbardhjen e flokëve.
Ky proces nxitet nga aktivizimi i molekulave sinjalizuese p53 dhe p21. Anasjelltas, kur qelizat staminale ekspozohen ndaj disa kancerogjenëve siç janë rrezet ultraviolet B, ato ruajnë aftësinë e tyre për vetëripërtëritje dhe shumohen për shkak të një molekule sinjalizuese (të quajtur ‘Kit’) të prodhuar nga vetë epiderma dhe e cila i drejton qelizat staminale drejt një fati të ngjashëm me tumorin.
“Këto gjetje zbulojnë se e njëjta popullatë qelizash staminale mund të ndjekë fate të kundërta (shterim ose zgjerim) në varësi të llojit të stresit dhe sinjaleve mikroambientale”, shpjegon Nishimura. “Kjo e ripërcakton thinjat e flokëve dhe melanomën jo si ngjarje të palidhura, por si rezultate të ndryshme të përgjigjeve të qelizave staminale ndaj stresit.”
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
