Dima, një vogëlush i lindur në Ukrainë shkaktoi shqetësim të menjëhershëm tek prindërit e tij kur zbuluan se si ai dukej. Mjekët i informuan ata se Dima kishte hidrocefalus, një gjendje që do të shkaktonte fryrjen e kokës së tij në përmasa mbi mesataren për shkak të grumbullimit të lëngjeve në tru. Prindërit e tij vendosën se nuk donin të përballeshin me komplikimet që mund të lindnin më vonë, kështu që u larguan nga spitali pa të, duke e braktisur atë atje.
Në fillim, mjekët dhe infermierët e vëzhguan, duke u siguruar që ai të ishte i qëndrueshëm dhe i shëndetshëm përtej hidrocefalusit. Kur ai kishte një gjendje të qëndrueshme, spitali kontaktoi një jetimore në Kramatorsk që do të vinte për t’u kujdesur për të gjatë disa viteve të ardhshme.
Edhe pse ishte i shëndetshëm, hidrocefalusi i Dimës i shkaktoi atij shumë beteja. Në moshën katër vjeç, ai ende nuk mund të ecte, të fliste ose të hante vetë, të gjitha si rezultat i presionit që i bënte trurit të tij lëngu i grumbulluar. Ai ishte plotësisht i varur nga stafi i jetimores.
Dima i mbijetoi shumë sfidave. Por ia doli mbanë që historia e tij të bënte bujë në media, dhe befas, pati një turmë ndërkombëtare që e shikonte dhe brohoriste fort për të. Për shkak të famës së tij të sapogjetur, jetimorja mori një mesazh mahnitës: një çift ishte i interesuar të birësonte Dima-n.
Earnest dhe Ruth Chaves nga Vermont dëgjuan historinë e Dima dhe donin ta birësonin. Ata kishin birësuar më parë shtatë fëmijë të tjerë, kështu që nuk ishin të panjohur me këtë proces, duke dashur t’i siguronin atij një shtëpi dhe familje të dashur. Birësimi u miratua dhe Dima shkoi në familjen e tij të re.
Diferencën që bën dashuria
Chaves dhuruan aq shumë dashuri, kohë, durim dhe përpjekje te Zebadiah saqë po shihnin përmirësime të shpejta. Pas një viti nën kujdesin e tyre, ai ishte në gjendje të mësonte se si të hante vetë, të ecte (me një shëtitës) dhe të fliste. Në fakt, ai tani flet dy gjuhë, anglisht dhe gjuhën ukrainase. Duket se po kalon mirë. Babai i tij birësues vazhdon të postojë foto të tij duke luajtur dhe duke shijuar shëtitjet familjare.
“Nuk dua ta fajësoj atë. Por ne nuk do të dorëzohemi. Do të gjemjë mënyra për t’i trajtuar fëmijët e tjerë të kuptojnë se dhe ai ka një jetë si ne,” thanë prindërit.
Burimi / Higherperspectives
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
