Kam dashur njerëz që sot nuk më shohin më në fytyrë, kam ndihmuar njerëzit në raste nevoje dhe tani as që më flasin. U mërzita, ndihmova, qava dhe falënderova sepse meritoj më shumë nga jeta ime.
Ka ditë që mendoja se nuk ia dilja dot dhe pavarësisht gjithçkaje që bëra, krijova mure që dalëngadalë do të përpiqem t’i thyej.
E doja aq shumë saqë gjithçka shkonte mirë, pavarësisht se gjërat nuk më shkonin mirë mua. Nuk mbeta vetëm, sepse jeta nuk mbaron kur një person largohet. Në jetë lind i vetëm dhe vdes i vetëm, por ajo që mbetet në tokë është ajo që ka rëndësi.
Jeta më ka shtyrë të them “gatishmëria e tepërt është e keqe për njerëzit” dhe është e vërtetë, sepse aq sa mund të jesh i sjellshëm dhe i gjendur, do të arrish në atë pikë sa të thuash ‘Jo’, dhe aty do të dukesh i keqi i situatës, sepse nuk u pëlqen të të kenë dhe të të jetojnë, por vetëm të të përdorin.
Marrë nga ‘Ti je pjesë e imja’
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi web
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
