Ka arsye të shumta për të mos hequr dorë nga ëndrrat tona dhe për të falënderuar në vend që të ankohemi. Ka gjithmonë! Vështirësia jonë për të dalë nga zakoni i ankesës është e shpjegueshme: çdo varësi zakonisht lidhet me lidhjet neurologjike të zakoneve dhe kjo e bën të vështirë ndryshimin e tyre.
Sidoqoftë, “vështirësia” është e ndryshme nga “pamundësia”. Përmes vullnetit dhe vetëkontrollit, është e mundur ta shohësh jetën në një mënyrë të lehtë dhe të këndshme. E dini çfarë? Ne nuk e dimë sa me fat jemi që mund të duam kë të duam. Ndërsa nuk funksionon gjithmonë, liria për të provuar është e mjaftueshme për ta bërë atë të vlefshme. Ne nuk e dimë sa me fat jemi që dimë që do të ketë gjithmonë dashuri të tjera dhe arsye të tjera për të vazhduar.
Ne nuk e dimë sa me fat jemi që “humbasim” njerëzit toksikë. Megjithëse dhimbja kalimtare përpiqet të provojë të kundërtën, e vërteta është se kur jemi të lirë nga marrëdhëniet toksike ka dritë dhe gjërat fillojnë të rrjedhin dhe, për mendimin tim, këto “anime” janë të qëllimshme dhe shërbejnë më shumë si çlirim.
Fatkeqësisht, ka njerëz që vlerësojnë vështirësitë dhe nuk dinë të jetojnë pa u ankuar për kohën, jetën dhe të tjerët. Ata harrojnë strukturat dhe bekimet që jeta ofron dhe e vendosin veten në rolin e viktimave përpara pengesës së parë që shfaqet.
Mirënjohja duhet të shprehet në detajet e jetës së përditshme. Besoni se gjithçka ka një arsye pse ndodh dhe se gjithmonë vjen për të mirën tonë, për pjekjen tonë dhe për zhvillimin tonë personal. Mos harroni se nëse vështirësitë shfaqen në jetën tonë “nga askund”, do të shfaqen edhe kohë të lumtura.
Burimi / https://emozionifeed.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
