Pandemia ka sjellë probleme të shumta: në shtëpitë e pensionit, në marrëdhëniet në çift, në botën e punës, midis fëmijëve dhe adoleshentëve. Covid-19 i ka detyruar të gjithë njerëzit të qëndrojnë brenda shtëpisë. Kjo situatë është provuar dhe përjetuar nga shumica e njerëzve me probleme të mëdha, aq sa disa vendosin çdo ditë për të gjetur hapësira, në mënyrë që të kalojnë disa orë në natyrë ose në shoqërinë e miqve që nuk i kanë parë për një kohë të gjatë. Në këtë periudhë duket se të gjithë duan të kthehen në jetën shoqërore, në aperitivë dhe mbrëmje me miqtë. Epo, në të vërtetë jo të gjithë.
Më shumë njerëz sesa do të donim të pranonim kanë gjetur në karantinë mundësinë e shmangies së konfrontimit me tjetrin, duke krijuar një lloj parajse shtëpiake që nuk duhet braktisur. Si profesionist privat, muajt e fundit, kam marrë kërkesa të shumta nga prindërit e fëmijëve të mbyllur në shtëpi dhe të “varur” nga rrjetet sociale, interneti ose video-lojërat.
Flitet për të ashtuquajturën Hikikomori ose në përgjithësi, për rastet e tërheqjes shoqërore. Pandemia dhe karantina kanë legjitimuar mijëra të rinj që të vetë-kufizohen brenda shtëpisë, duke kënaqur dëshirën për të shmangur konfrontimin shoqëror. Por si arrini atje? Çfarë është në të vërtetë Hikikomori?
Në faqen e internetit të Shoqatës Kombëtare të Hikikomori Italia, shoqata kryesore italiane për këtë çështje shpjegohet se Hikikomori është një term japonez që do të thotë të qëndrosh mënjanë dhe përdoret në zhargon për t’u referuar atyre që vendosin të dalin në pension nga jeta shoqërore për periudha të gjata (nga disa muaj deri në disa vjet), duke u mbyllur në shtëpinë e tyre, pa patur asnjë lloj kontakti të drejtpërdrejtë me botën e jashtme, ndonjëherë as me prindërit e tyre”. Arsyet për këtë mbyllje janë të ndryshme dhe shpesh ndodh gradualisht dhe në heshtje.
Fillon me një dëshirë për të qëndruar në dhomën tuaj, deri në fillimin e humbjes së ditëve të shkollës, deri në braktisjen përfundimtare e cila gjithashtu mund të ndikojë tek miqtë dhe marrëdhëniet shoqërore në përgjithësi. Është një sëmundje sociale adaptive që ka të bëjë me vendet më të zhvilluara nga pikëpamja ekonomike.
Shkaqet dhe pasojat e mundshme të këtij shqetësimi
Përsëri sipas Shoqatës Italiane Hikikomori, shkaqet mund të gjurmohen në katër lloje: karakteri, familja, shkolla dhe shoqërore.
Prindërit e fëmijëve me shqetësime që i atribuohen fenomenit Hikikomori, i përshkruajnë fëmijët e tyre si të rinj inteligjentë dhe veçanërisht të ndjeshëm, “mbase shumë”. Kjo është përgjithësisht e vërtetë, përveç faktit që ata shfaqin tipare të frenimit shoqëror. E gjithë kjo i bën këta të rinj të krijojnë marrëdhënie me më shumë vështirësi dhe të jenë më të ndjeshëm ndaj zhgënjimeve të jetës.
Në nivelin e familjes, shumë studime kanë theksuar një prani të fortë amtare dhe një mungesë më të madhe emocionale të babait. Zakonisht prindërit kanë vështirësi në marrëdhëniet me fëmijët e tyre.
Hikikomori i ri shpesh refuzon të shkojë në shkollë. Mjedisi shkollor shihet si një burim kërcënimi dhe ankthi intensiv sepse nënkupton një konfrontim të vazhdueshëm midis të tjerëve, përgjithësisht të konsideruar më efektivë dhe e shohin veten si jo të barabartë. Shpesh pas këtyre ndjenjave qëndron një histori ngacmimi.
Së fundmi, përbërësi shoqëror ka të bëjë me një pamje negative të shoqërisë. Djali i përjeton vlerat e shoqërisë së cilës i përket si jashtëzakonisht të largëta nga e tija. Për më tepër, konteksti i jashtëm është gjithashtu një burim i madh shqetësimi për shkak të presioneve të realizimit shpesh të qenësishme në strukturën e thellë të ndërtimit shoqëror të referencës.
Të gjitha këto shkaqe kontribuese çojnë në një demotivim të fortë në lidhje me përballjen me jetën shoqërore. Mesazhi i nënkuptuar i të riut është: “Po kush më detyron ta bëj?”.
Nga kjo vjen largimi në rritje i shoqërisë dhe mbyllja në “dhomën e gjumit” të dikujt. Në këtë kontekst të thatësirës emocionale, psikologjike dhe stimulit, i riu e plotëson kohën e tij siç e gjykon të arsyeshme: video-lojëra, seriale televizive, filma, internet. Këto aktivitete të fundit nuk përbëjnë varësi, por janë pasojë e një izolimi shoqëror. Ato janë një mënyrë për të pasuruar dhe mbushur vetminë e dikujt.
Së fundmi, tek fëmijët e tërhequr mund të gjenden apatia, nervozizmi i fortë sidomos ndaj prindërve, mbyllja relacionale dhe ankthi. Në vend të kësaj, ndjenjat nga ana e prindërve shpesh janë çorientimi, zemërimi, ankthi dhe ndjenja se kanë bërë diçka të gabuar.
Çfarë duhet të bëni në këto raste, veçanërisht pasi fëmijët nuk e pranojnë mundësinë e marrjes së ndonjë lloj ndihme? E mira është të kontaktoni një profesionist, edhe nëse vetëm për qëllim të punës së përkohshme me prindërit, kryerjen e një krahasimi dhe përpjekjen për të kuptuar para së gjithash gjendjen specifike të fëmijës dhe familjes. Tashmë kjo lloj pune çon në rezultate të rëndësishme.
Për më tepër, secila gjendje është unike dhe duhet të trajtohet me respekt absolut, pa përgjithësime. Parashikimi është që në këtë periudhë karantinash pandemike dhe të vazhdueshme, për fat të keq, fenomeni Hikikomori do të rritet. Në këtë kontekst është thelbësore që prindërit të bëhen të vetëdijshëm për fenomenin dhe që ekziston një rrjet mbështetës i aftë të merret dhe të ndërhyjë në mënyrë efektive mbi fenomenin. Pra, të mos e humbasim shpresën dhe të armatosemi me shumë durim!
Burimi / https://aprilamente.info/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
