Notat në shkollë janë një pikë për arritjen e një qëllimi dhe memorizimin e përmbajtjeve specifike akademike. Në thelb, është një njësi matëse që i përgjigjet kushteve specifike. Prandaj, ato nuk tregojnë domosdoshmërisht nëse aftësia e të mësuarit e fëmijëve ishte e suksesshme apo jo.
Dështimi…, është një shkollë e madhe në fund të fundit.
“Provo përsëri, dështo përsëri, dështo më mirë” një citim i shkrimtarit irlandez Beckett që më ngushëllon sa herë e lexoj.
Sa kemi nevojë në të vërtetë për të dështuar?
Sa e madhe është një shkollë dështimi?
Në shoqërinë tonë, një shoqëri me papërsosmëritë e përsosura, histori suksesi dhe reshje universale, ne i kemi futur/iniciuar fëmijët tanë në gjuetinë e renditjes/gradave pasi kuptimi i vërtetë i edukimit dhe trajnimit ka humbur diku atje.
Përsosmëria/ekselenca dhe njohuritë prej druri nuk janë kurrë të mjaftueshme. Dhurata më e madhe që një prind dhe/ose mësues mund t’i bëjë një fëmije janë mësimet e jetës. “Grit”(fortësi mendore),
mendim kritik, këmbëngulje, vetëkontroll, aftësi sociale dhe më e rëndësishmja…, të respektojë të afërmin e tij pavarësisht se cilës “klase shoqërore” i përket.
Të jesh mbi të gjitha NJERËZOR.
Këta përbërës të mrekullueshëm kanë të bëjnë me aftësinë e fëmijës për të përballuar gjithçka që do t’i dalë në mënyrë të pashmangshme.
Dështimi nuk është fatal, prandaj provo sërish, dështo sërish dështo më mirë…!
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
