Burri im i dashur, e di. Ju gjithmonë pyesni veten. Ndonjëherë më pyet konkretisht, herë të tjera e shpërfill. Pse jam gjithmonë në humor të keq? Pse nervozohem kaq lehtë? Pse nuk dukem ndonjëherë e lumtur? Përgjigja është një dhe shumë e thjeshtë. Unë jam në humor të keq, nervoze dhe e pakënaqur për shkakun tuaj. Mos bëni sikur habiteni dhe mos më akuzoni se jam e pangopur. Ju e dini shumë mirë se të gjitha përgjegjësitë e shtëpisë dhe të edukimit të fëmijëve tanë janë mbi supet e mia.
Jam e lodhur. Jam në humor të keq, sepse lodhja krijon tension. Unë jam nervoze sepse në disa ditë ngarkesa është e padurueshme. Dhe unë jam e pakënaqur sepse ti e ke harruar atë premtim për të na ndihmuar dhe mbështetur. Unë e dua shtëpinë time dhe i dua fëmijët tanë pafundësisht, por nuk duhet të jem vetëm në kujdesin për të gjitha këto. Unë nuk e projektova vetëm familjen tonë.
Është e vërtetë që unë jam një grua e fortë. Një grua që edhe në ditët më të këqija mund të gjejë forcën për të zgjidhur një mijë probleme dhe vështirësi. Është e vërtetë. E sheh që unë nuk dorëzohem para tyre, por ti, burri im i dashur e ke përdorur këtë forcë kundër meje. E bëre duke më deleguar çdo ditë e më shumë detyra dhe përgjegjësi. Nuk jam tërhequr, sepse jam shumë e pjekur për të kuptuar që dikush duhet ta bëjë. Dhe nëse jo bashkë, unë. Dhe nëse jo ju, unë.
Burri im i dashur, ju që vëreni një humor të keq dhe nervozizëm, a e keni vënë re se nga sa hobe më është dashur të heq dorë për mungesë kohe? Sa shumë ëndrra kam lënë mënjanë për t’ju ndihmuar të realizoni tuajat. Sa herë kam vrapuar drejt kuzhinës për të fshehur lotët e trishtimit dhe lodhjes nga fëmijët tanë?
Ti ke punën tënde që të largon nga shtëpia për shumë orë dhe kurrë nuk më kujton, por edhe unë kam timen si dhe shtëpinë tonë dhe fëmijët tanë. Edhe unë do të doja të ngrihesha të dielën gjysmë ore më vonë, i dashuri im. Do të doja të kisha një ndihmë të vogël në shtëpi, të diskutonim së bashku rregullat e edukimit për t’u dhënë fëmijëve tanë, të jemi më të pranishëm gjatë detyrave të shtëpisë apo aktiviteteve sportive. Do të ishte mirë për ta. Do të ishte mirë edhe për ju.
Dhe unë do të doja, i dashur im, të paktën të shoh mirënjohjen tuaj për gjithçka që bëj vetëm. Në vend të kësaj ju merrni gjithçka si të mirëqenë dhe të vërtetë. Edhe ju guxoni të më kritikoni shpesh dhe me dëshirë! Jam e lodhur. Unë jam në një humor të keq. Jam nervoze dhe e pakënaqur. Pyetja që duhet të më bëni është vetëm një: çfarë mund të bëj për t’ju ndihmuar dhe për të më parë të buzëqesh përsëri?
Më mungon ndihma juaj. Mbështetja juaj. Njeriu që më premtoi se do të më mbështesë dhe respektojë. Më mungon një burrë i tillë dhe jo të qenit vetëm mysafir në shtëpinë time.
Burimi / https://giornodopogiorno.org/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
