Janë identifikuar gjenet kryesore për rigjenerimin e palcës kurrizore: ato janë gjetur në zebrafish, një nga modelet më të studiuara të kafshëve në laboratorët gjenetikë, në sajë të një shqyrtimi të shpejtë të bërë me “Crispr / Cas9”, teknika që “pret dhe ngjit” ADN-ja. Zbulimi, i botuar në revistën Plos Genetics nga studiuesit në Universitetin e Edinburgut, do të sqarojë arsyet pse gjitarët nuk arrijnë të riparojnë dëmtimet kurrizore.
E njëjta metodë e depistimit e përdorur in vivo tek peshqit mund të përshtatet gjithashtu për të studiuar gjenet e përfshira në funksione të tjera biologjike.
Teknika përfshin përdorimin e molekulave të vogla udhëzuese të Rna (të quajtura sCrRNA) që drejtojnë gërshërët molekulare të Crispr drejt gjeneve specifike të synuara për t’u shkatërruar, në mënyrë që të jenë në gjendje të zbulojnë funksionin e tyre në kafshën e gjallë. Studiuesit të udhëhequr nga Marcus Keatinge dhe Themistoklis Tsarouchas eksperimentuan metodën tek peshqit e vegjël për të kuptuar se cilat gjene hyjnë në veprim për të kontrolluar inflamacionin rreth lezionit kurrizor: do të ishte ky mekanizëm, i ndërmjetësuar nga qelizat imune të quajtura makrofagë, qw do të nxiste riparimin e dëmtimit.
Para shqyrtimit aktual, studiuesit zgjodhën mbi 350 sCrRNAs që synonin gjenet e njohur tashmë për përfshirjen e tyre në rigjenerimin e palcës së kockave. Futja e tyre në zebrafish lejoi identifikimin e dhjetë gjeneve të cilat, kur u shkatërruan, kompromentuan riparimin e lezioneve. Analizat e tjera ngushtuan listën në katër gjenet kryesore: një në veçanti, i quajtur tgfb1, duket se luan një rol vendimtar në kontrollimin e inflamacionit gjatë procesit të shërimit.
Burimi / https://www.tgcom24.mediaset.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
