Për herë të parë, gjenet e lidhura me disleksinë, çrregullimin e të mësuarit që ndikon në aftësinë për të lexuar, dhe nganjëherë për të shkruar saktë dhe rrjedhshëm janë identifikuar në mënyrë të besueshme: ekzistojnë 42 variante gjenetike, disa të lidhura më parë me aftësitë njohëse, por më së shumti pjesë krejtësisht e re dhe asnjëherë e lidhur me këtë çrregullim.
Rezultati, i publikuar në revistën Nature Genetics, vjen për shkak të studimit të koordinuar nga Universiteti Britanik i Edinburgut. Studimi, më i madhi në disleksinë deri më sot, do të ndihmojë për të kuptuar më mirë pse disa fëmijë kanë vështirësi në lexim ose shkrim.
Studiuesit, të udhëhequr nga Catherine Doust, ekzaminuan ADN-në e 50,000 të rriturve disleksikë dhe mbi një milion njerëzve që nuk e kanë këtë çrregullim. Shoqatat me disleksinë janë gjetur në miliona variante gjenetike dhe kështu janë identifikuar 42 variantet. Shumë prej tyre janë gjithashtu të lidhur me çrregullimin e hiperaktivitetit të deficitit të vëmendjes (ADHD) dhe shumë ishin gjithashtu të pranishëm në pjesëmarrësit që flisnin kinezisht, gjë që sugjeron se proceset njohëse që qëndrojnë në themel të të mësuarit për të lexuar nuk varen nga lloji i gjuhës së përdorur.
“Rezultatet tona tregojnë se variantet gjenetike kanë efekte shumë të ngjashme si tek djemtë ashtu edhe tek vajzat dhe se ekziston një lidhje gjenetike midis disleksisë dhe ambidekstrozizmit (aftësia për të përdorur të dyja duart pa dallim),” thotë Michelle Luciano, bashkëautore e studimit. “Puna e mëparshme sugjeroi se disa struktura të trurit mund të ndryshoheshin te njerëzit me disleksi – shton Luciano – por nuk kemi gjetur prova për këtë në gjenet e identifikuara”.
Përgatiti O.T | Burimi ansa.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
