Jetojmë në një shoqëri gjithnjë e më individualiste dhe gjithnjë e më pak komunitare. Shtëpitë nuk ndërtohen më me kopshte që ndahen me familjet e tjera, fëmijët nuk luajnë më në rrugë me fëmijët e tjerë, ditët shënohen nga emërimet dhe oraret që na detyrojnë të jetojmë gjithnjë e më vetëm pa momente të ndarjes me një komunitet.
Individët dhe komunitetet kanë vlerë të barabartë, ata janë pjesë e të njëjtit sistem dhe duhet të ushqejnë njëri-tjetrin në mënyrë të ekuilibruar dhe konstruktive. Komuniteti mund të krahasohet me trupin fizik dhe individin me organet e tij: ata nuk mund të jetojnë të ndarë ose në konflikt me njëri-tjetrin, përndryshe lind sëmundje ose vdekje.
Ndërsa në kohën greke ishte komuniteti që kishte një vlerë më të lartë se individi, në shoqërinë tonë është e kundërta: individi duket se është pengu themelor në lidhje me grupin e komunitetit. Nëse, nga njëra anë, kjo vëmendje ndaj individit është e lavdërueshme, nga ana tjetër, ka një tendencë për ta ekzagjeruar këtë rëndësi në dëm të komunitetit.
Si mund të bashkëjetojë paqësisht individi me të gjithë sistemin?
Një komunitet është bashkimi i shumë individëve që mblidhen së bashku për një sërë arsyesh. Për të qenë në gjendje të ushqejë veten dhe grupin shoqëror, individi është i thirrur për të vënë të mirat e tij e tij në shërbim të të tjerëve.
Është një frazë që e fton njeriun të angazhohet për të vënë burimet e tij në shërbim të komunitetit, për të mos u konsideruar më mirë se të tjerët në atë fushë specifike (artistike, letrare, punë në përgjithësi) por sepse dhuntitë e tij të brendshme kanë një qëllim komunitar dhe jo individualist. Duke përmirësuar veten, dikush përmirëson të gjithë rrethin e përkatësisë.
Prandaj, individi është i thirrur të kërkojë talentet e veta, t’i praktikojë me durim dhe angazhim, t’i përmirësojë me përvojë dhe pastaj t’i vërë në shërbim të të tjerëve në mënyrë që të pasurojë, mbrojë dhe mbrojë komunitetin. Është një rrjedhje që është vazhdimisht vetëushqyerje dhe që ngec nëse lind një çekuilibër midis pjesëve.
Këshilla për veprime konkrete për harmoni midis individit dhe komunitetit
Mos e dërgoni fëmijën tuaj në kopësht apo shkollë nëse nuk janë plotësisht në formë. Edhe nëse lënia e tij në shtëpi bëhet problem organizativ për familjen, është e nevojshme të jesh në gjendje të gjesh një zgjidhje të përshtatshme për këto raste. Në këtë mënyrë ruhet shëndeti i klasës dhe të vetë fëmijës.
Përpiquni të bëni blerje etike, organike, sa më shumë që të jetë e mundur. Në këtë mënyrë, ne kemi një ndikim të reduktuar mjedisor dhe duke respektuar natyrën.
Angazhohu çdo ditë që të mos biesh në grackën e shpërqendrimit. Shumë angazhime dhe numri i tepërt i objekteve që kemi na bëjnë të jetojmë gjithnjë e më vetëm, brenda vetes dhe të mos i kushtojmë kohë të vëmendjes reale të tjerëve (fëmijëve, partnerëve apo fqinjëve). Ne jemi gjithmonë me nxitim dhe me këtë shpejtësi nuk mund të ketë asnjë takim që është baza për të njohur tjetrin dhe komunitetin në përgjithësi që përbëhet nga kaq shumë të tjerë.
Peshoji me kujdes zgjedhjet e tua. Shpesh marrim shtigje që nuk na përkasin vetëm sepse ndiqen nga shumica apo e kundërta, pikërisht për të shpëtuar nga masa që ka zgjedhur atë rrugë. Në të dy rastet, ato nuk janë zgjedhje që na dallojnë dhe nuk çojnë në ndonjë pasurim, qoftë individual apo komunitar.
/Revista Psikologjia
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
