Periudha që po kalojmë karakterizohet nga disa aspekte. Dy probleme të tjera sociale i janë shtuar urgjencës shëndetësore: psikologjike dhe ekonomike. Ajo që ne po përjetojmë është një krizë shëndetësore që po shkakton një krizë psiko-ekonomike.
Ndihemi të mbingarkuar nga një ankth shumëngjyrësh: frika nga sëmundja e tanishme, shqetësimi për të ardhmen si dhe për të tashmen, shqetësimi për familjen dhe për të dashurit tanë, stresi në lidhje me menaxhimin e jetës së re të përditshme, punës, frikës ekonomike, zemërimit dhe zhgënjimit social.
Këto janë vetëm disa nga ngjyrat që veshin psikikën e shumë njerëzve, shumë baballarëve, nënave, gjyshërve dhe gjithashtu shumë të rinjve në ditët e sotme. Nëse ngjyrat nuk adresohen dhe udhëzohen nga ne mund të tërheqin atë që përbën një shqetësim psikologjik.
“Shumë mendime, shumë detyra, shumë shpenzime; ne nuk mund të lejojmë një mendim tjetër, veçanërisht nëse ky ka të bëjë me disponimin tonë, nëse ai mendim është vetvetja; nuk është e mundur të bësh një shpenzim shtesë.”
Në një kohë stresi si e tashmja është normale të ndjehemi tepër të rëndë për veten. Kemi shumë çanta mbi supet tona. Kështu që ne e gjejmë veten të detyruar të braktisim atë ngarkesë më pak urgjente. Pra, duke shkuar aq larg sa të themi: “Ne nuk kemi kohë, energji dhe para të mjaftueshme për veten tonë”.
Ndërsa në atë që ishte Faza 1 e Covid-19, në mesin e një emergjence, shumë prej profesionistëve në fushën psikologjike ndjeheshin moralisht të detyruar ta bënin veten të disponueshëm për të dhënë ndihmë të menjëhershme psikologjike që do të ndihmonte në përballjen e tronditjes fillestare të pandemisë, sot, konsiderohet kundërproduktiv, në nivelin personal, të përfitosh nga një shërbim psikologjik falas.
Paraja brenda një ambienti psikoterapeutik ka një vlerë simbolike, sesa një vlerë ekonomike.
Njohja e asaj që një rrugë psikoterapeutike mund të jetë e çmuar i jep edhe çmueshmëri vetvetes. Pagesa për seancën i jep përparësi jo psikologut, por vetes. Ashtu si gjithçka që ka rëndësi përfshin një investim, puna për veten tuaj gjithashtu përfshin një investim të caktuar. Nëse do të ishin të lira ose shumë të lira, seancat do të rrezikonin të merreshin si të mirëqena dhe në mënyrë të pavetëdijshme anashkalohen. Angazhimi për t’i dhënë vetes një rrugë të rritjes personale është gjithashtu pjesë e terapisë. Sakrifica për veten do të theksojë vlerën tonë, do të rrisë vetëvlerësimin dhe vetëbesimin tonë.
Fillimi i një kursi psikoterapie (individual, çift ose familje) është ana tjetër e medaljes. Ndërsa nga njëra anë, siç u përmend, ekziston një lloj rezistence ndaj kësaj, qoftë për arsye personale, ose për shkaqe ekonomike, nga ana tjetër shpesh nuk e kuptojmë se është pikërisht puna me veten që e lehtëson peshën tonë mbi supe, e cila do të na ndihmojë të rimarrim më shumë energji duke na dhënë shtysën e nevojshme për të filluar dhe për tu rikthyer në lojë.
Burimi / https://www.ontuscia.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
