Sytë janë dritarja e shpirtit, thotë një thënie e vjetër – dhe tashmë me mbajtjen e maskave në mjediset e brendshme publike, sytë tanë duhet të bëjnë një punë të rëndësishme kur bëhet fjalë për të komunikuar me të tjerët.
Nëse dikur mund t’i buzëqeshnit një fqinji që kalonte në rrugë, tani bëhet një çështje e vështirë nëse jeni të dy me maska. A janë duke rrudhur sytë, duke rrudhur fytyrën, apo ato rrudha rreth syve janë një shenjë që ata po buzëqeshin?
Disa njerëz zgjedhin të tundin gishtin e madh. Të tjerët zgjedhin një përshëndetje me krah. Krejt papritur, ne duhet të bëhemi krijues me mënyrën se si i njohim të tjerët. Jo vetëm kaq, ne gjithashtu po punojmë më shumë për të deshifruar atë që njerëzit po përpiqen të na transmetojnë.
“Në mënyrë tipike, është kombinimi i tipareve tona të fytyrës së bashku me fjalën dhe gjeste të tjera joverbale që na ndihmon të komunikojmë me të tjerët”, thotë Dr. Charlotte Hilton, një psikologe dhe anëtare e Shoqatës Britanike të Psikologjisë.
Një nga problemet më të mëdha me mbajtjen e maskave është se ne nuk i marrim të gjitha shenjat e fytyrës që normalisht do të bënim, thotë profesor Steven Taylor, një psikolog klinik në Universitetin e British Columbia dhe autor i Psikologjisë së Pandemisë. Kjo e bën komunikimin sfidues.
Cilat janë sfidat? Epo, hunda dhe goja, krahas syve, u japin njerëzve pasqyrën e plotë të emocioneve që përjetojmë dhe i përcjellim vizualisht – lumturi, trishtim, neveri, zemërim. Pa ato mund të luftosh për të kuptuar se si ndihet në të vërtetë personi me të cilin po flet. Nëse ata thonë, “ti je idiot”, kuptimi do të ndryshojë shumë në varësi të shprehjes së fytyrës së tyre ndërsa e thonë. Dhe pastaj, lind keq komunikimi.
Një problem tjetër është që ne të mbështetemi shumë tek goja për leximin e buzëve. Nëse nuk dëgjojmë se çfarë thotë një person, shpesh plotësojmë boshllëqet duke parë format që bëjnë buzët e tyre ndërsa flasin. Kjo është edhe më e rëndësishme për ata që janë të shurdhër. Maskat gjithashtu e bëjnë më të vështirë të dëgjosh se çfarë thonë njerëzit pasi zërat e tyre mund të mbyten. Kjo paraqet sfida shtesë për ata me humbje të dëgjimit, duke nxitur hartimin dhe prodhimin e maskave transparente për ta trajtuar këtë.
Ndërsa ka studime të kufizuara mbi mbajtjen e maskave në fytyrë dhe ndikimin në komunikimin tonë, një studim në një ambient spitalor zbuloi se pacientët perceptonin mjekë që mbanin maska për fytyrën në takime të ishin më pak empatikë. Lajm jo i mirë për ndërtimin e besimit dhe raportit.
Por, përkundër këtyre sfidave, ne po mësohemi të përshtatemi, thotë Dr. Hilton. Vendosja e një maske heq buzët, hundën dhe gojën nga ekuacioni, por ne kemi ende fjalën dhe gjestet e tjera tek të cilat duhet të mbështetemi.
“Nuk është sikur ne jemi verbuar dhe duhet të mësojmë se si të përdorim një shkop,” thotë Prof Taylor, “ne kemi humbur disa të dhëna ndijore dhe po mësojmë të përdorim sugjerime të tjera. Ashtu si njerëzit që humbin dëgjimin e tyre dhe fillojnë të mbështeten më shumë në leximin e buzëve, tani njerëzit po mbështeten më shumë në sugjerimet e fytyrës dhe intonacionet e zërit.”
Ju mund të mos jeni në gjendje të shihni gojën e një personi, por shpesh mund ta dëgjoni zërin e tij. Nëse ata janë të lumtur, toni mund të jetë i lehtë, gati muzikor, ndërsa nëse janë të trishtuar, ata mund të flasin më ngadalë ose në një lartësi më të thellë.
“Njerëzit po kërkojnë më shumë shenja”, thotë Prof Taylor, “dhe ngaqë njerëzit kanë probleme të dëgjohen kur përdorin maska, ata flasin më shumë. Ky, është vetëm vëzhgim anekdotal, por njerëzit po përdorin më shumë shenja zëri për të komunikuar me emocione tek njerëzit.”
Si rezultat, a do të ndryshojë plotësisht komunikimi ynë? “Ne mund të përshtasim mënyrën e komunikimit me të tjerët ndërsa mbajmë maska, por gjithashtu kemi kohë të komunikojmë me të tjerët në situata kur nuk kemi vendosur një të tillë”, thekson Dr Hilton. “Është e mundshme, që me kalimin e kohës, ne të mësojmë të përshtatim stilin tonë të komunikimit ndërsa mbajmë maskë, por në të njëjtën kohë të ruajmë aftësinë tonë për të komunikuar në të njëjtën mënyrë siç bënim para se të mbulonim gojën dhe hundën.”
Potencialisht, ne do të mësojmë të alternojmë midis atyre dy mënyrave të komunikimit. Ndoshta nuk mund të jetë e lehtë. “Përderisa njerëzit kanë aftësinë të jenë të adaptueshëm, mund të duhet kohë për t’u njohur më shumë me gjëra të reja, të tilla si vendosja dhe shikimi i të tjerëve që mbajnë maskë”, thotë Dr Hilton.
“Ne kemi dëgjuar frazën ‘normalitet i ri’ të përdorur gjerësisht gjatë pandemisë dhe kjo ndoshta sepse ne priremi të ndihemi më rehat dhe më të sigurt me gjërat, njerëzit dhe mjediset që janë të njohura për ne.”
Me kalimin e kohës, ka të ngjarë që ne të vazhdojmë të rregullojmë dhe gjejmë metoda të komunikimit me të tjerët.
Burimi / https://www.huffingtonpost.co.uk/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
