Sepse nëse një mashkull bie në dashuri me një femër 11 vjet më të re, kjo gjë është në rregull, është normale, ndonjëherë është edhe një mburrje, ndërsa nëse ndodh e kundërta atëherë duhet konsideruar diçka ‘kundër natyrës’?
Ndër historitë, reflektimet dhe përvojat që lexuesit ndajnë, ato pasqyrojnë çështje që janë edhe në vëmendjen e debatit publik si identiteti gjinor, gjendja e grave, format e reja të bullizmit në mjedisin dixhital, mundësitë e reja për vetëpërcaktim dhe stilet e jetesës. Nga këto letra del se askush nuk është vetëm: përvoja e kujtdo që shkruan është e përditshme dhe e shumë të tjerëve.
“Jam Tamara, 38 vjeç, arkitekte dhe jam në lidhje me një burrë 11 vjet më të vogël se unë, të cilën e jetojmë hapur kohët e fundit dhe jo pa probleme: jemi lidhur prej gjashtë muajsh, jemi të sigurt bashkë, por vetëm pak javë më parë paralajmëruam familjet, të cilat nuk e morën mirë.
Gjashtë muaj më parë takova Markon, atëherë 26 vjeç, me kokë mbi supe, një punë të thjeshtë si barist, me shumë interesa. Filluam menjëherë të flisnim dhe u krijua një ndjenjë e veçantë: u takuam jashtë punës, lindi një miqësi e bukur e cila më pas u kthye në pasion, dhe tani mund të them në dashuri.
Shkoj mirë me të, shumë më mirë se sa kam gjetur me shumë marrëdhënie të papjekura, jokonkluzive dhe të komplikuara dhe morbide. Ai është i sjellshëm, i kujdesshëm, i ëmbël, i kulturuar dhe plot interesa (shumë më shumë se moshatarët e mi) dhe dinte të priste e të respektonte kohën time. Seksi është i mrekullueshëm.
“Familjet tona nuk na kuptojnë”
Me pak fjalë, jemi të dy shumë mirë, por familjet tona nuk e kanë marrë mirë marrëdhënien tonë. Prindërit e Markos, me të cilët ai jeton ende, duke pritur të kursejnë aq sa të shkojnë e të jetojnë vetëm, gjë që do të ndodhë së shpejti, e kanë paralajmëruar për mua. Ata i thanë, edhe pa më njohur, për vetëm diferencën e moshës, se është shumë e çuditshme që një grua 38-vjeçare të jetë me një 27-vjeçar, se sigurisht që nuk kam qëllime të mira, se jam një ‘e lehtë’ por edhe që dua ta bëj të kapërcejë hapat që e çojnë në një jetë që nuk i përshtatet moshës së tij, dhe së fundi, por jo më pak e rëndësishme, nëse nuk kam gjetur askënd në moshën time, do të ketë një arsye.
Për më tepër, prindërit e mi reaguan në një mënyrë të ngjashme: më thanë se një djalë që shkon me një grua më të madhe, ndoshta ka probleme në marrëdhëniet me prindërit e tij, se ne nuk mund të duam të njëjtat gjëra, se ai është shumë i vogël për të pasur të njëjtat pikëpamje për jetën dhe familjen si unë, dhe se ai ndoshta do të mendojë të rrijë në disko me vajza të tjera kur unë të jem shumë e lodhur për ta ndjekur.
Edhe miqtë e mi e panë të çuditshme marrëdhënien time. Kur them se jam me një burrë më të ri, reagimi i parë është të zgurdulloj sytë dhe të më pyesë menjëherë për detaje të moshës time: si ta gjej veten, nëse nuk ndihem si problem, si e pritën familjet? Pastaj përpiqen të mos më gjykojnë sepse më duan të mirën, por e di që thellë brenda vetes mendojnë se ka diçka që nuk shkon me një grua që dashurohet me një burrë më të ri. Marko dhe unë nuk e ndiejmë si problem, ose të paktën jo më: meqenëse është një temë tabu për shoqërinë tonë, edhe ne vetë e pyetëm veten në fillim nëse ishte e drejtë, nëse ndryshimi nuk do të ndihej, atëherë i lamë të shkojnë.
“Pse të ndihemi vazhdimisht të gjykuar?”
Pra, nëse është në rregull për ne, pse njerëzit duhet të na gjykojnë? Sepse nëse një burrë dashurohet me një grua 11 vjet më të re, kjo është në rregull, është normale, vërtet ndonjëherë konsiderohet edhe mburrje, ndërsa nëse ndodh e kundërta atëherë duhet të konsiderohet diçka ‘kundër natyrës’, që shkakton skandal, mëkat? Pse duhet të konkurrojmë në psikoanalizën e çiftit për të gjetur motivet e pavetëdijshme që e shtynë një burrë (sepse unë e konsideroj të tillë, në moshën 27-vjeçare është burrë, jo djalë) të dashurohet me një grua më të madhe? Pse ka shumë çifte bashkëmoshatarësh që janë tmerrësisht bashkë, por nuk vuajnë gjykimin e të tjerëve, ndërsa ne, vetëm për diferencën tonë në moshë?”
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi Today.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
