Na është thënë kaq shumë herë se trenat vijnë vetëm një herë në jetë, sa ndonjëherë ne kemi reaguar ndaj asaj mundësie kur nuk ishim të përgatitur për ta bërë këtë. Në këtë mënyrë, ajo që marrim është zhgënjimi, zhgënjimi dhe një kujtim i hidhur i një rruge që në një moment tjetër do të kishte qenë e mrekullueshme.
Këta trena vijnë të ngarkuar me shpresa, mundësi, përparim në jetën tonë dhe t’i lëmë të kalojnë, sikur të mos kishte ndodhur asgjë, duket si diçka që nuk mund ta përballojmë. Një ligj i pashkruar thotë se nëse e bëjmë këtë, do të jemi të destinuar për fatkeqësi.
Për fat të mirë, kjo nuk është gjë tjetër veçse rezultat i një tjetër prej besimeve të shumta irracionale që ekzistojnë në shoqërinë tonë, të cilat gjithçka që ata bëjnë është të na mbiaktivizojnë dhe të krijojnë ankth. Ata na nxisin të jemi gjithmonë vigjilentë ndaj çdo treni kalimtar që na afron me të ardhmen tonë, pavarësisht se sa pengesat që ai na paraqet janë më të mëdha se mjetet ose burimet mbi të cilat do të jemi në gjendje të llogarisim në një afat të shkurtër.
Asgjë nuk është e pakthyeshme
Jeta është një rrugë plot me trena dhe çdo ditë është një stacion i ri në të cilin ne mund të vendosim se cilin të marrim. Vendimet në të cilat dorëheqjet janë po aq të rëndësishme sa faturat që ne vendosim të financojmë. Ne mendojmë se nëse do ta kishim ndonjëherë atë mundësi të artë në duart tona dhe do ta humbnim, nuk do të mund të kishim më dhe kjo nuk është gjë tjetër veçse produkt i të menduarit magjik, alogjik, joreal. Ne nuk jetojmë në një botë ku duhet të jemi midis një guri dhe një vendi të vështirë, një botë vendimesh vendimtare ose mundësish unike.
Ne jetojmë në një botë në të cilën kur një derë mbyllet, pesë hapen, kur një mundësi të ik, ti mëson dhe pas këtij mësimi, shfaqet një më e mirë e kështu me radhë, gjatë gjithë jetës. Pra, pa marrë parasysh sa vjeç jeni, mund të vazhdoni të vini bast për ndryshime.
Pak gjëra janë të pakthyeshme, më pak nga sa mendojmë. Reflektoni: nëse nuk keni arritur diçka sot sepse nuk jeni ndjerë gati për ta marrë atë, sepse nuk e kuptonit se ishte aty, ose sepse thjesht nuk ishte koha juaj, mos u shqetësoni sepse bota do të Për shkak të tij, nuk do të ndalojnë së kaluari.
Harrojeni “ishte dashuria e jetës suaj dhe nuk dinit si ta shihnit atë” ose “ishte një mundësi pune që nuk mund ta humbisje”. E gjithë kjo është vetëm mendimet e palëve të treta, të palëve të treta që kanë frikë të dështojnë, të dështojnë ose të mos kenë gjithçka në këtë jetë rezultojnë në mënyrë perfekte.
Ju mendoni se ka diçka si “dashuria apo puna e jetës sonë”, por kjo nuk është e vërtetë : ka dashuri, njerëz me të cilët kalojmë pak a shumë dhe ka punë, disa më të mira e disa më keq, por nuk janë asgjë më shumë. se kaq. Problemi është se ju mendoni se lumturia juaj varej nga ajo.
Ne i vendosim mbiemrin “ai i jetës sonë” dhe prandaj e kemi kaq të vështirë kur na mungon veçanërisht ai. Ajo që duhet të keni parasysh është se të gjithë, absolutisht të gjithë ne e kemi humbur “atë tren” në një moment, por kemi mbijetuar , kemi mësuar prej tij dhe kemi kapur të rradhën që erdhi i ngarkuar me surpriza emocionuese.
Madje disa prej nesh kanë menduar se: shyqyr që e humbëm atë tren, sepse ai që erdhi më vonë ishte shumë më i mirë!
Trenat kthehen në stacion
Ata trena që mendoni se janë zhdukur përgjithmonë duhet të kthehen në stacionin e origjinës. Ndoshta vijnë me pasagjerë të tjerë në bord, ndoshta me gjëra të tjera për t’ju ofruar: rrugë të reja, peizazhe të ndryshme, por e sigurt është se ata do të kthehen.
Është e rëndësishme që të mos bini në demotivim, të dini se jeta është ciklike dhe në ndryshim, se asgjë nuk është vendimtare, që gjërat nuk janë të zeza apo të bardha: ose e merrni ose e humbisni përgjithmonë.
Janë vetëm idetë tona që na bëjnë të vuajmë për të besuar se kjo është kështu edhe nëse nuk është kështu.
Prandaj, duhet të kuptoni se në çdo moment, në çdo cep, mund të kalojë një nga trenat tuaj, një nga shumë trenat që do të kapni gjatë gjithë jetës suaj. Ajo që varet shumë nga ju është se jeni të vëmendshëm dhe nuk jepni dorëheqje.
Vazhdoni të luftoni për atë ëndërr, vazhdoni të kërkoni dashurinë, vazhdoni të ecni pavarësisht gjithçkaje, edhe nëse mendoni se keni humbur tashmë, edhe nëse mendoni se nuk ka më mundësi. Asnjëherë nuk e dini se kur jeta mund t’ju befasojë përsëri. Gjithçka nuk është e humbur, vetëm kështu.
Është shumë e rëndësishme që të mos dorëzoheni, të vazhdoni të këmbëngulni, të vazhdoni të trokisni në dyer dhe asgjë të mos ju ndalojë ta bëni këtë: as frika, as mosha, as të mendosh se nuk ia vlen apo se jeta vlen më pak.
Këmbëngulja është nëna e suksesit dhe ajo që nuk dimë është se në realitet, trenat jemi ne vetë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
