Përgatiti Esmeralda Birçaj, eksperte e shëndetit mendor
I shikoja një nga një dhe i përkëdhelja butësisht. Ato qëndruan me mua për një kohë të gjatë. Disa i kam mbajtur që kur isha fëmijë. Ne u rritëm së bashku…, vetëm ndërsa moti merrte ato u rritën dhe unë isha më e vogël. Mbaj duart mbi to me kujdes, nuk i urrej, nuk dua që ato të zhduken, nuk dua të hedh gabime dhe mallkime.
Kemi ecur së bashku me vite edhe pse nuk e kuptoja kurrë se si ato arrijnë të shumohen. Një nga një i futa në një nga valixhet, kapluar nga udhëtimet e mia. Lashë hapësirë mes tyre për t’u përhapur nëse dëshironin… U lashë atyre një fotografi timen në rast se më mungojnë dhe mbylla valixhen.
Vendosa kodin që kam mbajtur që nga vitet e mia të adoleshencës dhe…, e futa diku. Jam lodhur të mbaj kaq shumë “po sikur”… “. U mbyta në to. Ua dhurova atyre buzëqeshjen dhe pakujdesinë. U dhashë pjesën më të pafajshme, më të pastër, më fëminore timen.
Po sikur… dikush të trishtohet?
Po sikur… nuk jam aty për të kursyer shumë?
Po sikur… gjithçka ndodh gabimisht?
Po sikur… ata nuk e pëlqejnë atë dhe dikush duhet ta ndryshojë atë?
Po sikur… nuk është e sigurt?
Po sikur…, po sikur…, po sikur…?
Po sikur të harroni të jetoni? Nëse keni harruar të provoni të ndërtoni një siguri dhe përsosmëri për të jetuar, jo vetëm të përgatisni një jetë?
Keni harruar të luani në filmin tuaj të jetës suaj?
Nëse për ta bërë gjithçka ”të përsosur”, “të drejtë” dhe “të sigurt” nuk keni pasur kohë të jetoni një skenë të vetme në jetën tuaj?
Gabimet gjithmonë do të bëhen. Njerëzit do t’ju bëjnë të trishtuar dhe të trishtuar. Njerëzit do të hyjnë për t’u bërë të qetë dhe kur t’i zbuloni ata nuk do të mbajnë mend as emrin tuaj. Njerëzit do të hyjnë për t’ju bërë versionin më të mirë të vetes dhe nëse humbni në “dhe nëse..” nuk do ta vini re kurrë.
Ju nuk mund të parashikoni gjithçka. Ju nuk mund të jeni aty ku kuptimi juaj është çdo moment, nuk mund të jeni mburojë për shigjetat e njerëzve tuaj. Nuk është as heroike të mendosh se mund t’i shpëtosh të gjithë dhe gjithçka.
Por ju mund të jetoni. Ju mund të jeni protagonisti i filmit tuaj. E prisni atë dhe qepeni në masat tuaja. Vendosni në të ata që kërkon shpirti juaj. Mund ta jetosh. Duhet ta jetosh.
Pse ka një sekret kaq shumë të thënë që ne e dëgjojmë dhe e harrojmë. Asnjë provë, asnjë përsëritje, asnjë shfaqje e dytë në këtë film. Është një herë e përgjithmonë!
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
