Sipas një sondazhi të vitit 2019 nga Europa Donna, vetëm një në katër gra përdorin terapi mbështetëse psikologjike pas një diagnoze të kancerit të gjirit, ku në të vërtetë të paktën 98% e grave kishin nevojë për të. Tetori rozë, muaji kushtuar parandalimit të kancerit të gjirit, është një mundësi për të përsëritur rëndësinë e ndihmës profesionale për gratë, rreth 55 mijë çdo vit, të cilat duhet të përballen me sëmundjen dhe procesin e trajtimit.
“Ka dy arsye pse ka ende kaq pak gra që marrin mbështetje psikologjike – shpjegon profesoresha Valentina Di Mattei, drejtuese e shërbimit të Psikologjisë Klinike të Spitalit San Raffaele në Milano dhe themeluese e shoqatës Mirror Health – së pari lidhet me stigmën që ende rrethon shëndetin mendor.
Është e vështirë të kërkosh ndihmë, është e vështirë të pranosh që ke një vështirësi psikologjike dhe ky është një problem kulturor. Nga ana tjetër, është një problem strukturor: në repartet e onkologjisë plani kombëtar nuk parashikon ndihmë psikologjike, gjithçka është në duart e profesionistëve të kujdesit parësor. Derisa kjo shifër të përfshihet në rrugën e pacientëve, mbështetja psikologjike në mënyrë të pashmangshme do të mbetet një shërbim që pak gra do të jenë në gjendje ta përdorin”.
Shqetësimet më të shpeshta, stresi i tepërt dhe depresioni
Kur një grua diagnostikohet me kancer gjiri, disa pyesin veten “Pse unë”, të tjerat fillojnë të jetojnë në një gjendje gatishmërisë, disa të tjera hyjnë në depresion, nuk kanë dëshirë të dalin jashtë, për të pasur një shoqëri dhe jetë pune. “Ekziston një përqindje e madhe e grave, midis 20-30%, të cilat gjatë sëmundjes fillojnë të vuajnë nga çrregullime të humorit të tilla si depresioni ose çrregullimet e ankthit, – shpjegon Di Mattei – por ka një barazim të dhënash më të forta: 80% e grave vuajnë nga stresi negativ. Nivelet mesatare të stresit rriten shumë dhe këto të dhëna ndikojnë padyshim në të gjitha sferat e jetës së një personi: cilësia e jetës ulet dhe është e pamundur që ato të jetojnë në një mënyrë të qetë”.
Çdo fazë ka vështirësi dhe faza të caktuara për t’u kapërcyer, jo vetëm nga pikëpamja klinike. “Në kohën e diagnozës, padyshim në varësi të prirjeve individuale, reagimet më të shpeshta janë ato të ankthit ose depresionit: disa gra jetojnë në një gjendje vigjilence shumëvjeçare dhe të tjerat kanë një devijim të humorit”. Në fund të rrugës, edhe nëse ajo e deklaroi veten zyrtarisht të shëruar, shumica përjetojnë atë që ekspertët e quajnë ‘shpata e sindromës Damokles’. “Shqetësimi kryesor është se padyshim kanceri do të kthehet. Ato që përballen me këto rrugë kanë frikë se duhet të largohen herët a vonë dhe të rifillojnë trajtimet. Edhe fakti që duhet t’i nënshtrohen ekzaminimeve periodike përfshin riaktivizimin e kësaj frike”.
Dhe pastaj aspekti tjetër shumë i shpeshtë ka të bëjë me kërkimin e kuptimit. “Gratë duhet të mendojnë për atë që ndodhi, ato duhet t’i japin kuptim sëmundjes në jetën e tyre, ta rishikojnë atë. Kur përballeni me terapinë, menjëherë kaloni në një modalitet konkretiteti, prakticiteti, nuk ndaloni në reflektim, ju bëni atë që duhet të bëni pa menduar se si jeni. Kur aspektet konkrete janë shterur, gjithçka tjetër del në pah”.
Përfitimi i mbështetjes psikologjike
Mbështetja psikologjike për pacientët që përballen me trajtimin e kancerit të gjirit është thelbësore nga shumë pikëpamje. “Literatura shkencore na tregon se ekziston një lidhje midis mbështetjes psikologjike dhe efikasitetit të terapive. Është një rrugë sfiduese dhe mënyra se si trajtohet është shumë e rëndësishme. Nuk është rastësi që Profesor Veronesi tha: është shumë më e lehtë të heqësh tumorin nga gjiri sesa nga mendja e grave. Mbështetja psikologjike përdoret pikërisht për këtë, për të ulur nivelet e stresit dhe për të përmirësuar gjendjen e shëndetit mendor. Përveç psikoterapisë dhe këshillimit, terapia në grup është gjithashtu shumë e rëndësishme. Ne bashkojmë gratë që kanë jetuar dhe po jetojnë të njëjtën përvojë.
Një nga aspektet e sëmundjes ka të bëjë me ndjenjën e të qenit vetëm, krijimi i lidhjeve me ata që po kalojnë në të njëjtën rrugë shërben për të normalizuar atë që po ndodh, shërben për të ndarë, për të ditur se ajo që ndjeni po përjetohet edhe nga dikush tjetër. Disa raste edhe puna mund të jetë një mbështetje për terapinë: të vazhdosh jetën normalisht, të shkosh në zyrë, të kesh mendime të tjera mund të zvogëlojë shumë efektet anësore të terapisë. Planifikimi i punës mund të jetë jashtëzakonisht i dobishëm, pasi mund të mbrojë nga disa aspekte të tilla si të përziera ose lodhje të shkaktuara nga terapitë.
Rënia e flokëve
Është shumë e dobishme të punosh në disa aspekte konkrete të jetës, të tilla si rënia e flokëve, një efekt anësor i kimioterapisë që ka pasoja të mëdha nga pikëpamja psikologjike dhe që përcakton një reagim zinxhir në një seri elementësh që ndikojnë mirë në psikologji. “Ne kuptuam se shumë gra, pasi u diagnostikuan me kancer, ishin gjithashtu shumë të shqetësuara për pamjen e tyre dhe në veçanti për flokët. Kjo është arsyeja pse ne vendosëm të krijonim programin Mirror Health në vitin 2013. Ne krijojmë grupe prej 15 grash e shumta dhe me ndihmën e ekspertëve, artistëve të kozmetikës dhe parukierëve, ne u japim pacientëve informacione se çfarë do të ndodhë, cilat janë kohët për rilindjen dhe thjesht marrja e këtij informacioni është i dobishëm për të ditur se çfarë të presim. Pjesa e dytë siguron një tutorial në të cilin ekspertët shpjegojnë se si të vendosin make-up dhe të provojnë paruke. Ne e dimë që humbja e flokëve është trishtuese dhe mbi të gjitha e lodhshme, por të merresh me të në këtë mënyrë, ua lehtëson shumë jetën njerëzve dhe ndonjëherë konsiderohet edhe si një moment argëtues. Pjesa e fundit i kushtohet përbërjes individuale: ekspertët u shpjegojnë pacientëve përbërjen më të përshtatshme për situatën e tyre”.
Mos kini turp të kërkoni ndihmë
Kohët e fundit është punuar shumë për të fshirë stigmën e sëmundjes mendore, për të normalizuar mbështetjen psikologjike, dhe për këtë arsye ftesa e psikologut është që të mos kini turp të kërkoni ndihmë, veçanërisht nëse përballeni me patologji të këtij lloji. “Qasja jonë është konkrete, jo vetëm psikologjike, por edhe praktike. Një shoqërim mund të jetë i dobishëm edhe për më hezituesit, për ata që mendojnë se mund ta bëjnë vetëm. Studimet dhe hulumtimet na tregojnë se ne po shkojmë në drejtimin e duhur dhe se ndihma psikologjike është e dobishme dhe jep reagime pozitive gjatë terapive”.
Burimi / https://donna.fanpage.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
