Përpjekja për të qenë gjithmonë më e mirë se të tjerët është një shenjë e pagabueshme e pasigurisë. Edhe pse askush nuk ka nevojë t’i provojë asgjë askujt, ose të kërkojë miratimin etyre, ka nga ata që mendojnë se e bëjnë këtë dhe veprojnë në përputhje me rrethanat.
Çfarë na bën të dëshirojmë të provojmë diçka dhe të justifikohemi para të tjerëve? Pasiguria. Dhe ajo që e bën më keq është kur ka një humnerë të madhe midis mënyrës se si e shohim veten dhe asaj se si duam të na duken. Ajo që kemi është një dëshirë e thellë për miratimin e të tjerëve. Prandaj, në vend që të ndiejmë se nuk kemi nevojë t’i dëshmojmë askujt asgjë, ne përfundojmë duke ndjerë se e kundërta është e vërtetë.
Nëse ka dashuri, nuk keni nevojë t’i provoni asgjë askujt
Çelësi i gjithë kësaj qëndron në dashurinë për veten. Shumë besojnë se dashuria për veten është e njëjtë me krenarinë, narcisizmin ose arrogancën. Megjithatë, në realitet është e kundërta. Sa më shumë të kemi dashuri për veten, aq më pak do të na duhet të mburremi se jemi më të mirët dhe të përçmojmë të tjerët në këtë proces.
Të kesh dashuri për veten do të thotë të ndihesh i denjë për vlerësim, respekt dhe vlerësim, pavarësisht nga rrethanat. Kjo do të thotë që ndjenja jonë e vlerës nuk varet nga asgjë e jashtme dhe as nga arritjet personale, por nga vetja jonë.
Dashuria për veten është thelbësore dhe jo rrethanore. Prandaj, kur keni atë ndjenjën e vlerësimit për atë që jeni, atëherë nuk do të keni nevojë t’i provoni asgjë askujt. Ju nuk do të keni ndonjë dëshirë të tillë konkurruese, ose dëshirë për të krijuar ndjenja admirimi ose frikë tek të tjerët. Personi ndihet i vlefshëm për atë që është, vetëm për faktin që po jeton.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
