Njerëzit që kanë përjetuar trauma në jetën e tyre, herë pas here mund të ngurrojnë të na hapen dhe të zbulojnë sekretet dhe ankthet e tyre më të errëta. Arsyeja kryesore për këtë është se ata e kishin tentuar tashmë dhe u trajtuan me përbuzje, shkarkim dhe faj.
Pjesa më e keqe është të mos pranosh ndjenjat e tyre. Si rezultat, ata janë mbyllur edhe më shumë dhe nuk do të diskutojnë më kurrë përvojën e tyre. Por ne duhet të mësojmë se si të ndërveprojmë me ta në një mënyrë që i bën ata të ndihen sikur ndjenjat e tyre kanë rëndësi dhe pranohen.
“Sigurohuni që të kontrolloni edhe nga brenda se si ndiheni. Kur ndjenjat tona të mëdha rreth dhimbjes së dikujt tjetër ndizen, ne kemi një tendencë më të madhe për të minimizuar, injoruar ose rregulluar dhimbjen e tyre si një mënyrë për të lehtësuar shqetësimin tonë rreth vuajtjes së tyre,” pohojnë ekspertët.
Të:
Dëgjimi: Ne duhet të përqendrohemi në të dëgjuarit se si ndihen ata, në vend që të përgjigjemi me nxitim ndaj asaj që ata thonë. Një person i traumatizuar herë pas here ka nevojë që dikush t’i dëgjojë më shumë se më parë.
Ritmi: Nuk duhet t’i shtyjmë të flasin shpejt. Lejojini ata të flasin me ritmin e tyre.
Mirënjohje: Ne duhet t’i falënderojmë gjithashtu që u hapën me ne dhe ndajnë shqetësimet e tyre më të errëta. Kjo do të krijojë një miqësi të qëndrueshme.
Vërtetoni: Është e rëndësishme që vazhdimisht të afirmohen mendimet, ndjenjat dhe opinionet e tyre.
Pyesni: Ne duhet t’i pyesim ata se si mund t’i ndihmojmë ata të shërohen në vend që të supozojnë rrugën më të mirë të veprimit.
Burimi / News18
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
