Në epokën e internetit, informacionit dhe ndërveprimeve të shpejta që përbëhen kryesisht nga pëlqime dhe komente në rrjetet sociale, konflikti shmanget dhe refuzohet gjithnjë e më shumë.
Kur fillon një diskutim, ne shpesh fillojmë të mbrohemi edhe para se të sulmohemi realisht, përballja (sidomos nëse mendojmë për platformat dixhitale) zbehet shumë lehtë: papritur ndalojmë së vazhduari debatin pa komentuar më, ose bllokojmë personin që na pyeti nga nervozizmi. Këto shembuj reagimesh tregojnë se si ballafaqimi pothuajse nuk konsiderohet kurrë si një mundësi pasurimi, por, përkundrazi, si një situatë për t’u shmangur, aq sa ndonjëherë shihet edhe si abuzim. Në esenë e saj të parë ambicioze në filozofi, autorja Sarah Shulman na tregon se si krijohet konfuzioni midis konfliktit dhe abuzimit duke filluar nga sfera intime (ajo e flirtit dhe e marrëdhënieve), deri tek konteksti gjeopolitik në lidhje me konfliktet e armatosura. Duke filluar nga marrëdhëniet dypalëshe, e deri te mekanizmat komplekse të konfliktit midis shteteve, analiza e autores është e njëjtë:
në epokën bashkëkohore shpesh ka një tendencë për të ekzagjeruar dëmin e pësuar dhe për të ndëshkuar, në vend që të kalohet në mospërputhje dhe ta zgjidhë atë.
Zgjedhja për të ndëshkuar menjëherë, në vend që të thellohet, shkakton dy pasoja: përshkallëzimin e konfliktit drejt dhunës dhe përjashtimit.
Për të shmangur përjashtimin dhe getoizimin në grupe të barabarta ose të ngjashme me ne, në veçanti, autorja nënvizon nevojën për të zhvilluar një prirje më të madhe për kundërshtim, duke shmangur mohimin e tij në mënyrë jokritike.
Konflikti është dhe duhet të jetë pjesë e jetës dhe, ashtu si jeta, duhet lexuar e interpretuar pa shumë thjeshtime, por me vetëdije për kompleksitetin e saj.
*Sarah Schulman, Konflikti nuk është abuzim. Ekzagjerimi i dëmit, përgjegjësia kolektive dhe detyra e dëmshpërblimit, Faksi minimal, Romë, 2022.
Burimi: filosofemme
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
