Në prag të Krishtlindjes dhe Vitit të Ri, kur qytetet ndriçohen nga dritat që vallëzojnë nëpër rrugë dhe era sjell aromën e gështenjave të pjekura, ne shpesh rikthehemi te fëmijëria jonë, tek ato ditë kur bota na dukej më e gjerë nga gëzimi dhe më e ngrohtë nga pritja. Por, përtej atij gëzimi fëmijëror të dhuratave që na prisnin nën pemë, ka një mësim të vogël, por të çmuar, që shpesh humbet nën zhurmën e paketave që hapen: gëzimi i të dhënit.
Fëmijët tanë janë si dëbora e parë, të pastër, të butë, të gatshëm të marrin formën e çdo kujdesi që u japim. Në këtë periudhë magjike, kur zemrat zbuten dhe sytë kërkojnë mrekulli, është koha ideale t’u mësojmë një sekret që do t’i shoqërojë gjithë jetën: se dhuratat nuk janë veç gjëra, por ndjenja; se festat nuk janë vetëm për të marrë, por edhe për të dhënë.
Mësoni fëmijët tuaj se një lodër e dhuruar një miku, një vizatim i bërë me dashuri për gjyshen, ose një buzëqeshje e ofruar dikujt që ka pasur një ditë të vështirë, vlejnë më shumë se çdo paketë e shtrenjtë. Mësoni t’i shohin duart e tyre jo vetëm si duar që presin, por si duar që ofrojnë. Sepse një fëmijë që mëson të japë, rritet në një njeri që di të ndriçojë botën.
Në thellësi të traditës së Krishtlindjes qëndron pikërisht kjo ide: drita lind kur ndahet. Dashuria rritet kur shpërndahet. Mrekullia ndodh kur zemrat hapen. Viti i Ri nuk është thjesht një datë e re në kalendar, por një ftesë për të qenë më të mirë, për të rritur rrënjët e mirësisë në zemrat e fëmijëve tanë.
Dhe ka diçka të bukur që ndodh kur i mësojmë fëmijët të japin: fytyrat e tyre ndriçojnë ndryshe. Ata zbulojnë një gëzim të ri, më të thellë se gëzimi i marrjes – një ndjesi që nuk lidhet me paketat, por me njerëzit. E kuptojnë se dhurata e tyre ka prekur zemrën e dikujt tjetër, dhe ky është një lloj magjie që as Babagjyshi nuk mund ta paketojë.
Prandaj, këtë vit, ndërsa vendosni dritat në pemë, flisni me ta për dritat që mund të ndezin në zemrat e të tjerëve. Ndërsa zgjidhni dhurata, flisni për ata që nuk kanë. Ndërsa ngrohni shtëpinë me aromën e gatimeve festive, ngrohni mendjet e tyre me idenë se bota bëhet më e mirë kur ne vendosim një copëz të dashurisë sonë brenda saj.
Festat vijnë dhe ikin, por gjurmët që lëmë në zemrat e fëmijëve tanë mbeten. Dhe ndoshta, vite më vonë, ata do t’i kujtojnë këto net, jo për sa shumë morën, por për sa bukur mësuan të japin. Ky është mësimi që nuk vjetrohet, dhurata që nuk shteron, drita që nuk shuhet.
Sepse Krishtlindjet dhe Viti i Ri nuk janë vetëm ditë festash. Janë kujtesa e përjetshme se bota ndriçohet më shumë kur çdo zemër merr pak dritë dhe jep edhe më shumë.
©RevistaPsikologjia
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
