Shumë mendojnë se durimi është ai virtyt i diskutueshëm që i bën disa të durojnë çdo fatkeqësi, duke mos thënë pothuajse asgjë. Por ky interpretim është i pasaktë. Kultivimi i durimit është një art, veçanërisht në kohët moderne, që karakterizohet nga nxitimi dhe stresi. Termi “durim” rrjedh nga një tjetër më universal: “paqe”.
Nëse prishet, mund të themi se është “shkenca e paqes”. Me kalimin e kohës ka pasur një ndryshim të caktuar të kuptimit origjinal të fjalës.
Shumë mendojnë se durimi është ai virtyt i diskutueshëm që i bën disa të durojnë çdo fatkeqësi, duke mos thënë pothuajse asgjë. Por ky interpretim është i pasaktë.
Është një këndvështrim që e kupton durimin si një virtyt pasiv, kur në realitet ai përbën një element që na kërkon të përdorim shumë nga burimet tona emocionale.
Edhe pse durimi nënkupton mbajtjen e qetësisë gjatë momenteve të vështira ose përballë ofendimit, nuk do të thotë të “qëndrosh pa lëvizur” derisa të lodhesh.
Impulsiviteti dhe durimi
Brenda secilit prej nesh ka ende një gjitar, pak a shumë një grabitqar. Kur temperamenti nuk zbutet, priremi të jemi impulsivë. Reagojmë shpejt për të sulmuar ose mbrojtur veten, pa qenë të qartë se çfarë synojmë të arrijmë apo strategjinë që do të përdorim për ta bërë këtë. Ndonjëherë as nuk mund të përcaktojmë saktësisht se cili është kërcënimi që prodhon reagime të tilla tek ne. Durimi është ekstremi i kundërt i impulsivitetit. Nuk është një gjendje pasiviteti, por më tepër një përgjigje e bazuar në mençuri dhe jo në atë që na bërtasin zorrët.
Lloji i paqes që çon në durim është kryesisht i brendshëm. Ai nënkupton një shkallë të mjaftueshme ekuilibri për të frenuar impulset parësore dhe për t’i zëvendësuar ato me një rrugë të ngadalta analize. Kjo paqe e brendshme do të kërkojë një kultivim të madh të brendshëm të një mendjeje mirëkuptuese, empatike dhe të durueshme. Një mendje që, pavarësisht asaj që po ndodh atje, di të qëndrojë e qetë.
Ndërsa durimi na bën të jemi këmbëngulës (duke thënë atë që kemi dashur të themi, duke bërë atë që kemi dashur të bëjmë dhe duke menduar atë që kemi dashur të mendojmë), impulsiviteti na çon në gabime. Përfundojmë duke përkeqësuar problemet e vogla, duke krijuar distanca, ku në fakt duhet të ketë afërsi, dhe duke thënë se çfarë na urdhëron impulsi ynë, në vend të asaj që mund t’i bëjë mirë të gjithëve. Kjo është arsyeja pse durimi është ndër virtytet e mëdha universale që edhe luftëtarët më të guximshëm kanë kultivuar gjatë historisë.
Kultivoni durimin
Askush nuk lind me virtytin e durimit. Përkundrazi, fëmija dëshiron atë që i nevojitet, dhe tani. Nuk ka ndjenjën e pritjes ose mjetet intelektuale apo emocionale që ju lejojnë të shtyni një dëshirë. Prandaj, rritja është e lidhur ngushtë me të mësuarit e kuptimit të durimit. Për ta arritur këtë, në parim bëhet fjalë për refuzimin e reagimit të menjëhershëm. Ndonjëherë disa sekonda bëjnë dallimin midis të vepruarit në mënyrë të çrregullt ose të sjelljes inteligjente.
Siç shprehet i urti Shantideva: “Kur të shoh një mik apo armik duke bërë diçka të gabuar, do të kujtoj se kjo ndodh për shkak të rrethanave dhe do të qëndroj i qetë”. Shantideva na paraqet në këtë mënyrë se të kuptuarit e rrethanave të një situate do të na shtyjë të forcojmë durimin tonë.
Frymëmarrja e thellë është gjithmonë një burim i lehtë, të cilin e kemi gjithmonë në dorë. Për të kultivuar durimin, ndihmon gjithashtu për të bindur veten në zemrën dhe mendjen tuaj se jeni në kontroll të vetvetes. Se gjithçka që bëjmë dhe jo është përgjegjësia jonë e vetme. Se gjithçka që ndodh do të varet nga mënyra jonë e të vepruarit.
Reflektime përfundimtare
Duke e mbajtur këtë në mendje dhe me një majë shprese, mund të kultivojmë durim. Mos harroni se çdo gjë në jetë ka një fillim dhe një fund. Ashtu si momentet e lumturisë vijnë dhe ikin, fatkeqësitë apo momentet e trishtuara nuk janë gjithashtu të përjetshme. Durimi ndihmon që çdo problem të bëhet më i menaxhueshëm, më pak i qëndrueshëm dhe të ketë pasoja më të menaxhueshme.
Nëse fillojmë ta zhvendosim vëmendjen drejt kontrollit të emocioneve tona, do të fillojmë të kontrollojmë durimin. Në vend që t’u japim të tjerëve fuqinë për të na rrahur nervat, vendosim të jemi të qetë ose të zemëruar.
Kur të jemi të vetëdijshëm se kemi fuqinë për të qëndruar të qetë pavarësisht ngjarjeve, do të kemi ndërmarrë një hap shumë të rëndësishëm. Një hap që do të na çojë të shijojmë një jetë shumë më të qetë.
Përgatiti Orjona Tresa | Burimi La Mente e Meravigliosa
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
