Ajo që dikur ishte plot dritë dhe ngrohtësi, papritmas duket e ftohtë dhe e zbrazët. Humbja e dikujt që ka qenë pjesë e pandashme e jetës tënde është një përvojë thellësisht personale dhe shpesh herë e mundimshme për ta shpjeguar me fjalë. Është sikur një pjesë e shpirtit tënd largohet bashkë me të, duke lënë pas një boshllëk që askush tjetër nuk mund ta mbushë.
Në ditët dhe javët e para pas humbjes, dhimbja është gati e padurueshme. Zemra ndihet sikur është shtrydhur dhe trupi sikur është zhytur në një trishtim të thellë. Çdo kujtim i përbashkët vjen me një shpërthim emocional, duke e bërë të vështirë të gjesh paqe në mendje. Është e zakonshme që njerëzit të ndihen të humbur dhe të pafuqishëm, sikur jeta ka humbur drejtimin dhe kuptimin e saj.
Por, ndërsa koha kalon, plagët fillojnë të shërohen, edhe pse shumë ngadalë. Kujtimet që dikur sillnin dhimbje, fillojnë të sjellin njëfarë ngushëllimi. Kujton momentet e lumtura që ke ndarë me njeriun e zemrës dhe gjen ngushëllim në faktin që ke pasur mundësinë të përjetosh një dashuri të tillë. Kjo është një dhuratë që shumë njerëz nuk e përjetojnë kurrë.
Një aspekt i rëndësishëm i përballimit të humbjes është mbështetja e familjes dhe miqve. Ata që të duan dhe të kuptojnë mund të jenë një burim i pashtershëm force dhe ngushëllimi. Edhe pse askush nuk mund ta mbushë boshllëkun e krijuar, prania dhe dashuria e tyre mund të të ndihmojë të kalosh ditët më të vështira.
Një tjetër aspekt që ndihmon në procesin e shërimit është gjetja e një mënyre për të kujtuar dhe nderuar njeriun e zemrës. Kjo mund të jetë përmes një rituali të thjeshtë të përditshëm, mbajtjes së një ditari, apo krijimit të një vendi të veçantë në shtëpi ku mund të shkosh për të reflektuar dhe për të kujtuar. Këto akte të vogla mund të sjellin një ndjenjë paqeje dhe të të ndihmojnë të ndihesh më afër atij ose asaj që ke humbur.
Në fund të fundit, humbja e një njeriu të zemrës është një përvojë që na ndryshon përgjithmonë. Ajo na bën të kuptojmë brishtësinë e jetës dhe rëndësinë e çdo momenti që kalojmë me ata që duam. Edhe pse dhimbja është e pashmangshme, ajo gjithashtu na mëson të çmojmë më shumë momentet e vogla të lumturisë dhe dashurisë që kemi në jetën tonë. Në këtë mënyrë, kujtimi i njeriut të zemrës vazhdon të jetojë përmes nesh dhe në veprat që ne bëjmë për të nderuar kujtesën e tyre.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
