Ndonjëherë në jetë është të bësh më të mirën që mundesh me veten dhe të tjerët, pa pritur asgjë në këmbim. Kjo do të thotë, bëjeni atë nga një bindje morale dhe sepse vlerat tuaja e diktojnë atë. Arti i të jetuarit në paqe është të veproni dhe të lini gjithçka të vijë, lërini faktet të flasin për ju, në vend të fjalëve tuaja
“Kur nuk pret asgjë, gjithçka vjen.” A e keni dëgjuar ndonjëherë? Është kurioze të analizohen realitetet e thjeshta që zakonisht fshihen në këto fraza apo shprehje të psikologjisë popullore. Është e mundur që më shumë se një person të mendojë se “të mos presësh asgjë” mund të përmbajë një qëndrim disfatist, të dikujt që e lë veten të rrëmbyer nga vargjet e të tjerëve dhe nga forca e rrethanave. Asgjë nuk është më larg nga realiteti.
Të mos presësh asgjë dhe të lejosh që gjërat të vijnë do të thotë të veprosh me ekuilibër, çiltërsi dhe lejueshmëri të brendshme. Shikoje jetën me qetësi, duke çaktivizuar frikën, egoizmin dhe idetë negative që më vendosin pengesa në rrugën time. Mendja ime është e hapur për çdo dritare. Unë nuk pres asgjë dhe pres gjithçka, sepse në fund gjithçka vjen.
Në baza ditore dhe edhe pse mund të duket ndryshe, ne priremi të grumbullojmë shumë qëndrime dhe mendime kufizuese . E bëjmë pothuajse pa e kuptuar… “Pothuajse nuk ia propozoj këtë sepse ai do të thotë jo.” “Më mirë ta provoj një ditë tjetër sepse jam i sigurt se do të dështoj”, “Këto gjëra nuk më shkojnë kurrë mirë, ndaj për të kaluar një kohë të keqe, më mirë të mos e provoj… ”
Ndonjëherë, ne vetë jemi arkitektët e atyre mureve që pengojnë gjërat të mbërrijnë. Ne duhet të jemi të hapur, të hapur në mendje dhe në zemër : ne ju mësojmë se si ta arrini atë.
Çaktivizimi i qëndrimeve kufizuese: gjithçka vjen
Ne do të fillojmë duke ju dhënë një reflektim të vogël: nëse nuk jemi të vetëdijshëm për qëndrimet tona kufizuese, nuk do të jemi kurrë në gjendje t’i rrënojmë ato mure që na pengojnë të arrijmë gjëra. Për ta bërë këtë, për të realizuar shumë nga ato gjëra që kemi “strehuar” brenda nesh dhe që na presin krahët e rritjes dhe një pjesë të lumturisë sonë, duhet të kuptojmë se nga vijnë qëndrimet kufizuese:
Edukimi ynë
Një pjesë e mirë e asaj që jemi tani i ka rrënjët në ato faza të hershme në të cilat kemi ndërtuar lidhjen me prindërit, gjyshërit dhe vëllezërit e motrat. Nëse nuk na ofronin siguri, nëse kritikonin mendimet dhe idetë tona, nëse na mbronin tepër ose nuk na tregonin dashuri, etj. Është shumë e mundur që ndërsa jeni pjekur, jeni përpjekur të ndryshoni shumë nga ato qëndrime kufizuese në veten tuaj. Që guxove të bësh atë që thoshin se nuk do ta bësh kurrë, se ke ecur përpara me hapa të sigurt, duke e kthyer fytyrën nga plagët e së shkuarës. Jehona e një fëmijërie traumatike priren të na kufizojnë në shumë mënyra. Mos e lejo, mos ndalo kurrë së besuari tek të tjerët dhe aq më pak që gjithçka të vijë . Që gjëra të mira mund të ndodhin.
Përvojat negative nuk menaxhohen siç duhet
Nëse jeni braktisur nga partneri juaj, mos bëni kurrë gabim duke menduar se nuk e meritoni të jeni të dashur. Përballoni pikëllimin me integritet, ecni përpara duke qenë elastik dhe hapni shpresat tuaja për jetën, duke guxuar sërish të doni dhe lëreni veten të jeni të dashur. Nëse dështoni në një projekt, mos hiqni dorë dhe mos jepni vetes ide të tilla si se nuk jeni të përshtatshëm, se nuk jeni të aftë. Ristrukturoni mendimet tuaja, mësoni nga gabimet, mësoni dhe përqendrohuni përsëri në atë qëllim.
Jeta nuk është gjithmonë e lehtë dhe në varësi të qëndrimit dhe strategjive personale me të cilat përballemi me gjërat, do të mësojmë një gjë ose një tjetër.
Ndonjëherë, shumë nga këto qëndrime kufizuese vijnë nga personaliteti ynë, nga pavendosmëria, nga frika, nga mbyllja e dyerve pothuajse pa e kuptuar sepse ne preferojmë të vazhdojmë të jetojmë në “rrethin tonë të sigurisë”.
Lejojini vetes të prisni, duke ëndërruar gjithçka
Qëndrimi është të mos presësh asgjë. Përkundrazi, bëhet fjalë për të ristrukturuar pak qëndrimin tonë ndaj jetës, ndaj vetvetes, duke lejuar që gjërat të ndodhin. Ne shpjegojmë se si:
Shmangni “vizionin e tunelit”
Të gjithë e kemi përjetuar në një moment, janë ato momente kur fokusohemi në diçka specifike, në të njëjtën kohë humbim aftësinë për të parë se çfarë po ndodh rreth nesh. Mund të keni ato ditë kur mendoni se asgjë nuk ka zgjidhje , se gjërat “janë ashtu siç janë” dhe se nuk ka zgjidhje tjetër përveç të pashmangshmes. Çaktivizoni ato mendime. As nuk është e nevojshme të lëvdojmë një “pozitivizëm të verbër” që na krijon shpresa të rreme. Merrni frymë dhe lëreni veten, mos prisni asgjë, por mbani një mendje të hapur duke parë gjithçka që ju rrethon. Lëreni veten të shkoni me shpresë dhe paqe mendore.
Lëreni mënjanë atë që ndjeni dhe mendoni për atë që keni nevojë
Ndonjëherë, ndjenjat na verbërojnë ose na mbajnë poshtë. Ka raste kur dashuria, për shembull, duke na shkaktuar edhe pakënaqësi, na lidh në atë marrëdhënie nga e cila nuk duam të “shkëputemi”. Në vend që të ndjeni, pyesni veten se çfarë keni nevojë. Keni nevojë për liri? Keni nevojë të jeni vetvetja? Pastaj lejoni vetes të jeni përsëri i lumtur. Në fund, gjithçka vjen.
Si përfundi, qëndrimi ynë ndaj jetës duhet të jetë gjithmonë i hapur, i qetë dhe i sigurt. Për sa kohë që ju e dini se cilat janë prioritetet tuaja në baza ditore, gjërat do të ndodhin ashtu siç duhet. Shkoni me ritmin tuaj, bëni më të mirën. Gjithashtu, lënia e gjërave të ndodhin është gjëja më e mirë që mund të bëjmë për veten tonë. Siç thotë Konfuci (cituar në Jaspers, 2001): “kërkoni shumë nga vetja dhe prisni pak nga të tjerët. Në këtë mënyrë do t’i shpëtoni vetes telashe.” Kjo frazë mund të zbatohet edhe për ngjarjet që ndodhin në jetë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
