Ndonjëherë njerëzit ikin pa shpjegime të mëtejshme, duke na lënë të shkatërruar nga një mungesë mizore dhe e papritur që na e kthen jetën përmbys. Kur kjo ndodh, ne nuk mund të imagjinojmë asgjë më të keqe, më të ulët dhe më egoiste sesa ofendimi që sapo na është bërë. Ndaj, pasi mbajmë zemërimin dhe inatin ndaj atyre që nuk ju vlerësojnë sot, ne fillojmë të mendojmë se nuk e meritojmë dhe se është e padrejtë.
Në të njëjtën kohë, një re plot trishtim dhe qortim qëndron mbi ne, duke gjeneruar një errësirë me të cilën ndjejmë se do të duhet të jetojmë për një sezon të mirë. Në atë errësirë do të njohim zhgënjimin, zhgënjimin, mashtrimin dhe mosbesimin. Megjithatë, kur biem në atë humnerë, do të thotë se liria është afër , sepse nëse dikush na ka lënë kështu, nuk e meriton shoqërinë tonë.
Zhgënjimi është më mirë sesa të jetosh në gënjeshtra
Kur dikush që nuk të vlerëson sot thjesht largohet, ka diçka brenda vetes që thyhet. Ka të ngjarë që nuk do të jemi në gjendje të dimë se çfarë është prishur, por, megjithatë, na dhemb shumë.
Megjithatë, zhgënjimet janë më pak të dhimbshme nëse arrijmë të ruajmë integritetin tonë. Për këtë arsye, megjithëse zëvendësimi i dashurisë së të tjerëve me dashurinë për veten është një proces i vështirë, e vërteta është se ne do të shkëmbejmë një tiran të padurueshëm me një mik të mirë.
Po kështu, kur dikush na braktis padrejtësisht, kur na lë pa shpjegim apo ndërmjetësim, të jemi të sigurt se nesër do t’i vijë keq që na ka humbur.
Siç thonë ata, ai që noton nuk mbytet, dhe nëse dikush është mbytur, është sepse nuk ka dashur të notojë, sepse nuk ka qenë në nivelin tonë ose sepse niveli i pjekurisë emocionale i ka penguar të shohin se ka miliona mënyra më të mira për të thënë lamtumirë ose për të korrigjuar gjërat. Me pak fjalë, ikja nga poshtërsi nuk është zgjidhja e guximshme, por ajo frikacake, e hidhur, mosmirënjohëse.
Çfarë duhet të bëjmë kur dikush zhduket nga jeta jonë?
Kur dikush na lë në këtë mënyrë, ne fillojmë një luftë të brendshme në të cilën debatojmë midis “të presim që ata të kthehen me bishtin midis këmbëve” ose “të rifillojmë jetën tonë dhe të rimësojmë të jetojmë me veten”. Kjo e fundit sjell vështirësi të pafundme që duhet t’i kapërcejmë, pasi nuk dimë ta bëjmë.
“Kur dikush zhduket nga jeta juaj, ju mund të mos e shihni më kurrë atë person, ose mund të jeni në gjendje t’i tregoni të gjitha gjërat që ju kanë mbetur, që dëshironi t’i thoni. Ju merrni letër dhe laps dhe shkruani një letër. E cila mund të jetë e përjetshme ose mund të jetë një fjalë. I shkruani atij që iku, por jo, nuk e dërgoni, e palosni dhe e vendosni pranë flakës dhe e digjni. “Era e mbart dhe kështu dhimbja nuk qëndron aq thellë brenda teje”. -Federico Moccia-
Ka gjasa që, në këto raste, të na mbeten shumë gjëra për të thënë. Dhimbja, qortimi dhe të gjitha emocionet tona nuk mund të qëndrojnë brenda nesh, ne duhet t’i nxjerrim ato në një farë mënyre , qoftë edhe duke imagjinuar se e kemi atë person përballë, qoftë edhe duke grisur letra ose duke goditur jastëkët.
Një nga opsionet më të mira është t’i shkruani një letër personit që ju lëndoi, në të cilën shpjegoni se si ju bënë të ndiheni para dhe pasi u larguan. Pasi ta bëni këtë, është më mirë ta hiqni qafe atë, pasi ta bëni këtë do të jetë mënyra më e mirë për të çliruar veten.
Kush nuk të vlerëson sot, i mungon nesër
Pasi të shkruajmë letrën tonë dhe të çlirojmë ndjenjat dhe emocionet tona, është koha për të falur . T’i japim krahë vuajtjeve tona do të jetë mënyra e vetme për të mos e bërë trupin tonë varrin e shpirtit tonë. “Kur mbani inatin tuaj ndaj një personi tjetër, ju jeni të lidhur me atë person ose atë situatë, nga një lidhje emocionale që është më e fortë se çeliku. Falja është mënyra e vetme për të shpërbërë atë lidhje dhe për të arritur lirinë.” -Catherine Ponder-
Sepse pas guximit tonë, inatit tonë dhe zemërimit tonë ndaj ikjes së dikujt pa skrupuj, fshihet trishtimi i madh , poshtërimi i pafund dhe zhgënjimi më i dhimbshëm. Prandaj, çlirimi nga këto ndjenja do të thotë që ne të ndalojmë së ecuri përgjatë skajit të një vullkani aktiv.
Çfarëdo që të ndodhë, ajo që nuk duhet të harrojmë kurrë është se çdo përvojë e dhimbshme përmban brenda saj një farë të madhe rritjeje dhe çlirimi. Kush nuk të vlerëson sot, i mungon nesër, sepse shumë njerëz nuk e dinë se çfarë kishin derisa ta humbin atë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
