Të mësosh të kërkosh mbështetje psikologjike nuk është e lehtë. Përpara se t’i drejtohet psikologut, një individ mund të ndeshet me njerëz të tjerë që do të donin ta ndihmonin, por që nuk janë të kualifikuar për ta bërë këtë.
Njerëzit shpesh janë të etur për të ndihmuar ata që vuajnë . Megjithatë, ne nuk jemi gjithmonë në gjendje të ofrojmë ndihmën që i nevojitet individit. Imagjinoni të zgjoheni një ditë me një fytyrë të fryrë, temperaturë dhe dhimbje dhëmbi. Duket e palogjikshme t’i drejtohesh një fizioterapisti ose urologu për të trajtuar dhimbjet e gojës, aq më pak t’i drejtohesh një punonjësi të një dyqani veshjesh. Në rastin e një problemi të kavitetit oral, specialisti më i kualifikuar është dentisti. Asgjë më logjike, apo jo? Ajo që duket logjike në prani të dhimbjes fizike nuk është e tillë në rastin e një çrregullimi psikologjik ose emocional. Nuk është e pazakontë të vëzhgosh të sëmurët që u drejtohen specialistëve të tjerë në kërkim të përgjigjeve ose ilaçeve që lehtësojnë dhimbjen. Në rastin më të mirë mund të shkoni te mjeku juaj i përgjithshëm për ndihmë, por në rastin më të keq dikush i pakualifikuar do të përpiqet të trajtojë dhimbjen tuaj.
Pengesat gjatë rrugës për të kërkuar ndihmë
Procesi që çon në kërkimin e ndihmës psikologjike ndonjëherë është plot me pengesa. Përpara se t’i drejtohen një profesionisti të shëndetit psikologjik, të sëmurët do të jenë konsultuar me fallxhorët, shëruesit, librat e vetëndihmës , naturopatët dhe trajnerët e ndryshëm të jetës, vetëm për të dhënë disa shembuj. Praktika e paligjshme në fushën e profesionistëve të shëndetit psikologjik është e rrezikshme si për specialistët ashtu edhe për pacientët. Rreziku është i barabartë me atë të nënshtrimit ndaj trajtimit të priftit për një absces ose një nishan të lënduar. Personi tjetër dëshiron të na lehtësojë vuajtjet, por nuk ka njohuritë e nevojshme për ta bërë këtë.
Kalorësit e bardhë, kur një person vuan
Më pas ka njerëz që, edhe pse nuk kërkojnë të paguhen për ndihmën e dhënë, ndjejnë nevojën për të ndihmuar të tjerët për të lehtësuar vuajtjet e tyre. Ndërsa ideja e dikujt që dëshiron të bëjë gjithçka për të ndihmuar të tjerët mund të duket romantike dhe e dashur, është një profil me të cilin duhet të keni kujdes. Kalorësit e bardhë janë përgjithësisht njerëz që, pa e ditur, “shengojnë” ata që vuajnë për të “riparuar”, apo ndihmuar individin. Pas këtyre kalorësve janë njerëz që janë lënduar në të kaluarën dhe që përpiqen të shërojnë shqetësimin e tyre përmes të tjerëve. Nëse vuani nga shqetësime të thella emocionale dhe hasni në këtë lloj profili, mund të ketë një çmim të fshehur pas ndihmës së tyre: ndjekja e udhëzimeve të tyre dhe ndjenja e borxhit emocional. Pasi ka ndihmuar tjetrin, kalorësi i bardhë mund të ndihet i lënduar nga gjithçka që ka dhënë pa marrë asgjë në këmbim.
Kur ata që vuajnë kanë nevojë për një psikolog profesionist
Ashtu si kur na dhembin dhëmbët i drejtohemi dentistit, kur na lëndojnë emocionet ose kur përjetojmë vuajtje të thellë emocionale, duhet t’i drejtohemi një psikologu. Duket e lehtë, megjithatë rruga për të kërkuar ndihmë profesionale është plot gracka. Psikologu është një person që ka studiuar për vite të tëra dhe edukimi i të cilit bazohet në një gur themeli, përkatësisht në njohuritë shkencore. Ai është i specializuar në vlerësimin e situatës së pacientit dhe ofrimin e mjeteve të nevojshme për të promovuar mirëqenien e tyre.
Psikoterapia është puna në grup midis atyre që vuajnë dhe atyre që ofrojnë ndihmën e tyre. Kjo është një punë që ndjek disa rregulla, duke përfshirë një kod etik, i cili është një garanci për pacientin për të marrë trajtim etik dhe profesional.
Kur një person që vuan kërkon mbështetje, ose kur duam të ofrojmë ndihmën tonë, është e rëndësishme të ndalemi për një moment dhe t’i bëjmë vetes pyetjen e mëposhtme: nëse nuk do të linit kurrë një prift të trajtojë dhimbjen tuaj, pse le që dikush tjetër përveç një psikologu të përpiqet të trajtojë vuajtjet tuaja emocionale?
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
