Lidhu me veten dhe shikoni brenda për t’u zgjuar. Në një botë plot zhurmë të pandërprerë, pasiguri dhe momente kaosi, është e nevojshme të fillojmë një udhëtim të brendshëm për të ringjallur pikat tona të forta. Për të parë më mirë duhet të mbyllni sytë.
Ndonjëherë, për të përpunuar më mirë atë që na rrethon, na duhet një moment qetësie dhe lidhjeje të brendshme. Mbyllja e syve nuk është gjë tjetër veçse të ndalosh botën dhe të bësh një udhëtim drejt mendimeve, emocioneve, nevojave dhe vlerave tona. Ndoshta, jemi mësuar të përqendrohemi në atë që është jashtë. Ndoshta është koha të kthehemi, të kthehemi te vetja.
Shpesh, hasim studime, libra dhe artikuj që na tregojnë për rëndësinë e marrëdhënieve tona shoqërore për të qenë të lumtur.
Duke pasur miqësi të forta, një partner që na bën të lumtur dhe një familje që na vlerëson, na do dhe na admiron, shkon shumë, duke na ndërtuar si njerëz. Është e vërtetë. Megjithatë, ka nga ata që, pavarësisht se i kanë të gjitha këto e jo vetëm… vuajnë nga depresioni. Çfarë nuk shkon? Ajo që dështon është harmonia e brendshme, të qenit i mirë me veten. Nëse nuk ka kordon kërthizor me qenien e tij përmes të cilit rrjedh vetëvlerësimi, vetëbesimi, menaxhimi i mirë emocional, qëllimet dhe pranimi i plotë i asaj që jemi dhe kemi, mirëqenia nuk do të ekzistojë. As njerëzit rreth nesh nuk do të kenë rëndësi. Lidhja e brendshme është edhe shëndeti.
Si të forcojmë lidhjen tonë të brendshme?
Gëte tha se realiteti ynë është i organizuar në mënyrë hyjnore, saqë secili prej nesh, në vendin dhe kohën tonë, është në ekuilibër dhe harmoni me gjithçka tjetër. Kjo mund të jetë e vërtetë për sa kohë që ne ishim mirë psikologjikisht. Nëse nuk ka një brendshme të ndërtuar mirë, të ndriçuar dhe të fortë, askush nuk mund të ndihet në harmoni me atë që e rrethon. Tani, mund të pyesim fare mirë se për çfarë po flasim në të vërtetë kur përmendim “qenien e brendshme” dhe rëndësinë e “lidhjes së brendshme” . Fusha të tilla si spiritualiteti shpesh merren me këto lloj konceptesh. Megjithatë, nga pikëpamja psikologjike, po i referohemi në mënyrë specifike dhe ekskluzive mendjes. Ky dimension është gjithçka dhe përbën vetveten tonë autentike. Në atë hapësirë mendore vetëdija , mendimet, kujtesa, imagjinata, emocionet, personaliteti, frika, nevojat, vlerat…
Mendja është më shumë se një krijim i trurit, tha Hipokrati 2500 vjet më parë. Gjithçka që jemi është në mendjen tonë, një fakt që e harrojmë kur neglizhojmë atë që ndodh në të. Siç na thotë Scott Barry Kaufman, psikolog njohës në Universitetin e Pensilvanisë dhe autor i disa librave mbi inteligjencën, kreativitetin dhe potencialin njerëzor, jeta mendore nuk ndodh vetëm brenda trurit tonë. Ajo lidhet gjithashtu me trupin tonë, si ndihemi fizikisht dhe si lidhemi me të tjerët.
Nëse neglizhojmë veten, nëse nuk punojmë në lidhjen tonë të brendshme, ajo harmoni absolute për të cilën na tha Gëte nuk do të ekzistojë. Këto do të ishin disa çelësa për ta arritur atë.
Identifikoni ndjenjat dhe emocionet, hapi i parë drejt lidhjes së brendshme
Siç na thotë neuroshkencëtari i famshëm Antonio Damasio, emocionet vijnë nga trupi dhe ndjenjat nga mendja. Kështu, kur bëhet fjalë për të krijuar kontakt me qenien tonë të brendshme, ne duhet të zbulojmë të gjitha ato realitete që na përmbahen në momentin aktual. Merrni një moment për të vënë re se çfarë ndjen trupi juaj. A ka presion në stomak, a ju rreh zemra, ju dhemb nofulla apo qafa? Emocionet aktivizojnë përgjigjet fizike që më vonë udhëtojnë në mendje për të formuar ndjenjat kur i emërtojmë. Kjo dhimbje stomaku mund të jetë produkt i frikës, ankthit, zhgënjimit … Përpiquni t’i identifikoni ato dimensione dhe t’i pranoni ato, t’u jepni prezencë.
Ju ndihmon apo ju “helmon” zëri i dialogut të brendshëm?
Për të promovuar lidhjen e brendshme duhet të mbyllim sytë dhe të dëgjojmë se çfarë thonë mendimet tona. Dhe veçanërisht, dialogu ynë i brendshëm. Ndonjëherë, ai zë është një specialist për të na helmuar, për të na mbushur me frikë dhe pasiguri. Kushtojini vëmendje fjalimeve të tij, deklaratave të tij, obsesioneve të tij… Nëse zbuloni se ai vepron si armiku juaj më i keq, pastroni atë dialog.
E pranoj veten, meritoj qetësinë, meritoj të jem mirë
Pranimi absolut i asaj që jemi dhe asaj që kemi zbut një numër të madh shqetësimesh. Asgjë nuk është aq ngushëlluese sa injektimi i dozave të mëdha të vetëvlerësimit në atë lidhje të brendshme, duke lënë të rrjedhë dhembshuria, falja dhe vlefshmëria ndaj vetes. Të gjitha këto dimensione shërojnë dhe na kujtojnë se ne kemi të drejtë të jemi mirë.
Kreativiteti, pragu i lidhjes suaj të brendshme
Boris Cyrulnik, neurolog, psikiatër francez dhe autor i librave të njohur si rosat e shëmtuara: Qëndrueshmëria. Një fëmijëri e pakënaqur nuk e përcakton jetën ka botuar një vepër të re. Titullohet shkrova diell natën. Ky libër na tregon për rëndësinë e krijimtarisë për të promovuar lidhjen e brendshme dhe për të kapërcyer traumat. Për këtë ekspert në momente të vështira, asgjë nuk është aq katartike dhe e nevojshme për të thelluar veten dhe për të çliruar atë që është në qenien tonë, si letërsia, poezia, arti, muzika… Çdo aktivitet që lidh mendjen me një detyrë me të cilën duhet t’i lejojmë vetes të krijojë diçka, ka fuqinë të metamorfojë dhimbjen, ta lërë të lirë dhe nga ana tjetër, të rilidhemi me veten për ta shëruar.
Në këtë mënyrë, ne arrijmë të bashkojmë copat e thyera dhe të transformojmë veten në dikë më rezistent, të lirë dhe të përgatitur për të qenë të lumtur. Le ta kemi parasysh.
“Jeta është e çmendur, apo jo? Kjo është arsyeja pse është emocionuese. Imagjinoni që ne jemi njerëz të ekuilibruar me një jetë të qetë, nuk do të kishte asnjë ngjarje, asnjë krizë, asnjë traumë për të kapërcyer, vetëm rutinë, asgjë për të kujtuar; Ne as nuk do të mund të zbulonim se kush jemi. Nëse nuk ka ngjarje, nuk ka histori, nuk ka identitet. Qeniet njerëzore janë emocionuese sepse jeta e tyre është e çmendur.” – Boris Cyrulnik-
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
