Stresi është një nga të këqijat më të këqija të kohës sonë. Ka shumë terapi që mund t’ju ndihmojnë ta luftoni atë dhe sot do t’ju flasim për ligjin e përpjekjes më të vogël.
Ligji i përpjekjes më të vogël mund të jetë shumë i dobishëm në menaxhimin e stresit, nëse zbatohet siç duhet. Është një burim shumë i thjeshtë që u shfaq për herë të parë në librin e Deepak Chopra, Shtatë ligjet shpirtërore të suksesit.
Sipas kësaj qasjeje, çdo person duhet të ndjekë një rrugë jete që i lejon të kursejë energji, duke vepruar në mënyrë të relaksuar në jetën e përditshme dhe duke u lidhur me pjesën më të brendshme.
Ndoshta për shumë njerëz ligji i përpjekjes më të vogël ngjall imazhe të tjera. Si ata që nuk bëjnë përpjekje dhe preferojnë përtacinë dhe apatinë, duke shmangur përgjegjësinë dhe duke u sjellë me egoizëm. Përkundrazi, siç do ta shihni, ideja bazë e këtij ligji nuk ka të bëjë me ata që thjesht bëjnë minimumin.
Qasja që po i referohemi, edhe pse nis nga fusha e spiritualitetit, padyshim ka interes të madh në fushën e psikologjisë. Arsyeja është se ligji i përpjekjes më të vogël na lejon të zhvillojmë qasje të reja, t’u japim përparësinë e duhur rrethanave, duke eliminuar zakonet e këqija që na pengojnë të ndjekim një rrugë të shëndetshme drejt lumturisë së brendshme dhe mirëqenies fizike.
Çelësat e ligjit të përpjekjes më të vogël
Në Shtatë Ligjet Shpirtërore të Suksesit të Deepak Chopra-s, ai që na intereson është i katërti, që lidhet me përpjekjen minimale. Për të kuptuar rëndësinë e tij dhe si mund të na ndihmojë, ia vlen të mendojmë për idenë e mëposhtme. Vizualizoni botën natyrore: gjithçka që ndodh në këtë botë të madhe lind pa përpjekje të dukshme, duke përdorur inercinë e gjërave.
Gjithçka është spontane, vuajtja është e mbetur; era që tund gjethet, lulet që mbijnë, lumi që gjarpëron midis shkëmbinjve dhe kanaleve të tyre. Natyra është ekuilibër, është një botë që rrjedh sipas ritmit dhe cikleve të veta. Njerëzit, nga ana tjetër, shpesh kanë rutina dhe qasje kufizuese. Ne vetë, burra dhe gra, krijojmë burgjet tona personale duke iu nënshtruar aktiviteteve dhe shqetësimeve që krijojnë vuajtje.
“Nëse ndiheni të hutuar, të dekurajuar ose të trishtuar tani, mos u shqetësoni. Është thjesht mënyra e jetës për t’ju përgatitur për një ndryshim të madh. Ju jeni të sigurt. Pranoni rrjedhën e gjërave.”
Pranimi i inercisë natyrore të gjërave
Të heqësh dorë nuk do të thotë të humbasësh. Ligji i përpjekjes më të vogël na fton të vëmë në praktikë idetë e mëposhtme:
Ne shpesh investojmë shumë përpjekje dhe energji për qëllime dhe njerëz që nuk kontribuojnë asgjë për to. Në të vërtetë, në vend që të gjenerojnë mirëqenie, shqetësimet rriten.
Duke u përpjekur për të arritur një rezultat të caktuar, ne marrim vetëm rraskapitje fizike dhe mendore. Disa njerëz përpiqen të jenë më të mirët në punë, të tjerë duan të jenë gjithmonë të mirë me të gjithë. Ne i kushtojmë kohë, energji dhe ëndrra qëllimeve që nuk janë gjithmonë të duhurat. Dhe e gjithë kjo gjeneron nivele të larta ankthi.
Në dritën e kësaj, qasja më korrekte është të heqësh dorë nga ajo që është e padobishme dhe shtypëse. Duhet të mbajmë parasysh këtë teori të rrjedhës, një term i prezantuar nga psikologu Mihaly Csikszentmihalyi në librin e tij Flow: The Psychology of Happiness.
Kjo do të thotë të mos detyrosh kurrë asgjë në jetë, duke lënë mënjanë atë që gjeneron vuajtje. Sepse ideali është të kërkosh frymëzim, të jesh i hapur ndaj mjedisit, në kontakt me veten në mënyrë që të investosh energji në atë që është vërtet produktive: mirëqenien dhe kënaqësinë personale.
Pranimi, shtylla e ligjit të përpjekjes më të vogël
Elementi i dytë themelor i ligjit të përpjekjes më të vogël ka të bëjë me konceptin e pranimit. Ky është një sistem i shkëlqyer për të çliruar veten nga presionet dhe pesha e shqetësimeve, tensioneve dhe anktheve. Si të sillemi?
Pranimi i gjithçkaje që nuk mund të ndryshojmë. Çdo ditë, dhe ne e dimë mirë, ka aspekte të pafundme që prodhojnë zhgënjim, zhgënjim dhe, kryesisht, pafuqi. Fakte, dinamika dhe njerëz mbi të cilët është e pamundur të kesh kontroll. Duke qenë të vetëdijshëm se gjërat nuk varen nga ne, do të jemi në gjendje të pranojmë gjithçka që nuk shkon sipas dëshirës, duke lejuar që të shfaqen ekuilibra që mund të jenë më të qëndrueshme. Nëse mund të bëjmë këtë hap shumë të rëndësishëm, do të rifitojmë qetësinë. Por mbani mend: pranimi nuk do të thotë të hiqni dorë. Kuptohet që ka realitete larg realiteteve tona.
Ideali, pra, është të pranojmë këto fakte dhe të vazhdojmë të investojmë në veten tonë, duke bashkëjetuar me disonancat që ndodhin çdo ditë, midis veprimeve, vlerave, dëshirave dhe aspiratave tona.
Vetëm ne jemi përgjegjës për jetën tonë
Kur mund t’i pranojmë gjërat ashtu siç janë, do të zbulojmë një aspekt tjetër: se jeta është vetëm në duart tona. Pasi të kemi arritur atë qetësi të brendshme që na lejon të kuptojmë se secili është i lirë të zgjedhë rrugën e tij, të sillet dhe të mendojë si të dojë, do të zbulojmë se zotërojmë fuqi të madhe. Natyrisht, një përgjegjësi e madhe vjen me të.
Ne jemi pronarët e padiskutueshëm të llojit të jetës që do të dëshironim të zhvillonim (dhe që dëshirojmë, që na pëlqen më së miri). Jemi të lirë të heqim dorë nga gjithçka që nuk na përkufizon, që nuk na kënaq dhe që, në të vërtetë, ndonjëherë na shkakton vuajtje. Ne jemi përgjegjës për këtë rrugë, për çdo zgjedhje të bërë duke ndjekur një rrugë që si objektiv, e përsërisim, ka lumturinë tonë.
Të mos fshihemi pas ankesave, pendimeve apo keqardhjeve. Nuk ka kuptim të fajësojmë të tjerët për atë që na ndodh, sepse ne jemi ata që mbajmë timonin e fatit tonë. Mendoni për këtë. Mundohuni të zbatoni ligjin e përpjekjes më të vogël për të menaxhuar stresin dita ditës dhe në mënyrën e duhur.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
