René Spitz ishte një psikanalist amerikan i cili dha kontribute shumë interesante në lidhje me marrëdhëniet gjatë fëmijërisë, në veçanti marrëdhëniet nënë-bir. Në fillim Spitz ishte student i mjekësisë, por kur zbuloi veprën e Sigmund Frojdit, ai ndryshoi kurs drejt universit të psikanalizës. Ndërsa studionte, Spitz takoi Frojdin pasi dëshironte të thellohej për t’u bërë një psikanalist i mirë.
Edhe pse karriera e tij u ndërpre për shkak të Luftës së Parë Botërore, ai e rifilloi atë katër vjet pas përfundimit të konfliktit. Ai donte të bëhej mësues. Ai donte të ndante njohuritë e marra për veten e tij për të ndihmuar të tjerët të mësonin për veten e tyre dhe të bëheshin psikanalist. Puna e tij u përqendrua në një fazë thelbësore të jetës së njeriut: fëmijërinë.
René Spitz, një mësues shumë i respektuar
Në vitin 1926, Spitz u bë anëtar i Shoqatës Psikoanalitike Vjeneze. Katër vjet më vonë, ai vazhdoi kërkimet që po kryente në Shoqërinë Psikoanalitike Gjermane. Vetëm në vitin 1932 ai filloi të punonte si mësues në Paris. Puna e tij dhe pasioni për psikologjinë e bënë René Spitz një mësues shumë të vlerësuar nga të gjithë studentët e tij.
Kërkimet e tij vazhduan me kalimin e kohës. Megjithatë, pas luftës dhe shpërnguljes së tij në Amerikë ai u interesua për marrëdhënien nënë-bir që në fëmijëri. Pasi u punësua si profesor në Universitetin e Kolorados, ai filloi të punonte me fëmijët jetimë për t’iu përgjigjur pyetjeve të tilla si: Si ndihet një fëmijë që nuk ka prindër dhe nuk ka pasur familje (dhe si ta kuptojmë këtë koncept)?
Depresioni anaklitik dhe shtrimi në spital
Hulumtimi i kryer nga René Spitz ka lejuar lindjen e dy koncepteve të reja:
- Depresioni anaklitik.
- Sindroma e shtrimit në spital.
Depresioni anaklitik i referohet pamjes depresive që shfaqin fëmijët gjatë muajve të parë të jetës. Kjo është për shkak të ndarjes së zgjatur nga nëna dhe mungesës së kujdesit afektiv.
Sindroma e shtrimit në spital i referohet shtrimit urgjent që një nënë mund të kërkojë dhe që e detyron atë të ndahet nga fëmija i saj. Kjo situatë mund të shkaktojë depresion anaklitik tek fëmijët, një term që e kemi trajtuar tashmë.
Përveç të gjitha studimeve të tij, René Spitz ishte autor i raporteve dhe botimeve në revista të njohura në lidhje me fushën e tij të kërkimit. Puna e tij ishte aq popullore sa në vitin 1962 ai u emërua president i Shoqatës Psikoanalitike të Denverit.
René Spitz dha një kontribut shumë të rëndësishëm në trajtimin e marrëdhënies nënë-fëmijë gjatë fëmijërisë. Gjithashtu, ai ishte autori i parë që vlerësoi praninë e çrregullimeve psikiatrike tek fëmijët, pasi deri më tani ato konsideroheshin vetëm në popullatën e rritur. Si një fakt kurioz, mund të themi se puna e tij integrohet në mënyrë të përkryer me atë të Bowlby. Për këtë arsye të dy autorët përmenden së bashku në shumë botime.
Marrëdhënia nënë-bir sipas René Spitz
René Spitz studioi sesi ndarja e hershme nga nëna ndikon në muajt e parë të jetës së foshnjës. Psikanalisti arriti në përfundimin se mungesa e mbrojtjes, dashurisë dhe lidhjes mund të çonte në vdekje për shkak të depresionit të mundshëm anaklitik.
Pra, çfarë ndodhi me fëmijët jetimë ose nënat e të cilëve u ndanë prej tyre dhe nuk kujdeseshin për nevojat e tyre? Në shumë raste ata janë bërë të dhunshëm, të pasigurt, të ftohtë dhe të larguar me të tjerët. Spitz besonte se këto foshnje kishin shumë gjasa të riprodhonin sjelljen e nënave të tyre. Koha për t’iu kushtuar të miturve u konsiderua nga ai si shumë e rëndësishme. Jo çuditërisht, ai na la fjalinë e mëposhtme:
“Edhe nëse jeni shumë i zënë, duhet të keni gjithmonë kohë për ta bërë dikë të ndihet i rëndësishëm”.
Burimi / https://lamenteemeravigliosa.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
