nga Dr. Michele Guandalini
Fizika kuantike argumenton, se materia nuk ekziston. Kjo do të thotë, ajo që ne e quajmë materie nuk është asgjë tjetër përveç se Thelbi i pastër, nga i cili përbëhet i gjithë Universi. Në të vërtetë, i gjithë krijimi është i përbërë nga trupa, pak a shumë të dukshëm, të përbërë nga një pafundësi mikroprojash mikroskopike, që marrin emrin e fizikës kuantike. Kuantiku është blloku më i vogël dhe i pandarë i ekzistencës.
Ajo që ndryshon, në thelb, në vëzhgimin e këtyre trupave të individualizuar është forma dhe densiteti (d.m.th. përqendrimi i grimcave) që i bën ato pak a shumë të dukshme (për syrin e njeriut). Edhe boshllëku nuk ekziston (gjithnjë për Fizikën) dhe ajo që ne mendojmë se është e tillë, përkundrazi është e pasur me mikroprojëra: “boshllëku është në të vërtetë një hapësirë e plotë e fushave magnetike, të formuara nga grimca virtuale që shfaqen dhe zhduken në vazhdimësi, është skena e një lloj magjie të mundësuar nga teoria kuantike e elektrodinamikës”. Këto grimca jo vetëm që janë të gjitha të barabarta, por vibrojnë vazhdimisht, luhaten dhe janë të gjitha të lidhura me njëra-tjetrën, të bashkuara nga një fat i vetëm.
Ne jemi mikrokozma të individualizuara brenda një Gjithësie të formuar nga një thelb i vetëm, pa probleme. Vittorio Marchi, fizikant kuantik që u zhduk në 2017, në shpjegimin e këtij koncepti, aludon për një kristal akulli në det: është një mikrokozmos i individualizuar, më i dendur, por ende i bërë nga e njëjta substancë dhe i zhytur në një thelb të vetëm të pafund që është uji i detit, nga i cili është formuar!
Atëherë, nga çfarë jemi krijuar?
Ajo që dimë është se trupi ynë është i përbërë nga shumë pjesë: 203 eshtra (midis të cilave kërc, kocka të mëdha, eshtra dhe muskuj të ndryshëm), rreth 800 muskuj (midis indeve, fibrave, ligamenteve etj …) dhe 80 organeve (zemra, mëlçia, etj.) shpretka, truri etj … gjëndra ose sistemi endokrin). Trupi i njeriut vibron jo si një masë e vetme me një frekuencë natyrore, por organet dhe çdo element i vetëm i trupit të njeriut ka frekuencën e tij të rezonancës. Secili prej këtyre përbërësve truporë ka frekuencën e vet, pra, lëkundet sipas formës që ka dhe sipas densitetit të saj. Të gjitha grimcat nga të cilat ne jemi të përbërë vibrojnë (mendoni për atomin, se si elektronet udhëtojnë në mënyrë marramendëse brenda). Atomet, elementët përfundimtarë të pandarë, janë formuar nga të njëjtat grimca dhe ne mund t’i krahasojmë ato me elementet themelorë që formojnë trupat.
Në këtë kuptim, për Fizikën, materia nuk ekziston. Pra, gjithçka vibron dhe gjithçka është pjesë e të njëjtit thelb. Gjithçka është e gjallë, ose pjesë e të njëjtit unitet: kjo është arsyeja pse thuhet se gjithçka është një. Prandaj edhe ne jemi njësi, mikrokozme të individualizuara brenda një Kozmosi më të madh dhe më të pafund që ne e quajmë Univers ose Thelb. Dhe për disa autorë Thelbi është dashuri. Theillard de Chardin, Jesuit i shekullit të kaluar, argumentoi se ne jemi qenie shpirtërore që vijmë në tokë për një përvojë si qenie njerëzore, jo qenie njerëzore që kanë një përvojë shpirtërore. Kështu që shtëpia jonë është atje lart, nga këtu dhe kudo. Ne jemi pjesë e një universi në të cilin gjithçka që është e pranishme – nga planetët, tek trupat, tek objektet etj … – është bërë nga i njëjti “pluhur”. Kjo vlen për të gjitha qeniet e gjalla.
Natyrisht, nëse prekim, eksplorojmë një objekt, duket se shqisat tona përbëhen nga çështje pak a shumë të vështira, pak a shumë të lakueshme. Por është po aq e vërtetë që ky organ ka masën e tij i cili përcaktohet nga përqendrimi i materies, dendësia dhe forma e vetë trupit. Por edhe ajo që na duket si boshllëk përhapet me grimca të vogla dhe lëkundëse të materies. Pra, gjithçka është tërësia e pjesëve pak a shumë të dendura që notojnë, që lëkunden dhe që manifestohen në një mënyrë tjetër, por gjithsesi pjesë të një të tëre të vetme.
Nëse nuk kemi materie, atëherë çfarë jemi?
Shpirti ose vetëdija jonë, për Hameroff dhe Penrose, është e pranishme në një formë të gaztë në trup dhe përmbahet në mikrotubula në bazën e trurit. E përbërë nga grimca kuantike, kjo vetëdije do të dilte nga trupi kur ai të vdesë për t’u rikthyer në eter. Ne jemi entitete shpirtërore. Vetëdija, shpirti kthehen në një rreth të mbyllur, përtej kufijve të së dukshmes. Sa i përket trupit: asgjë nuk është krijuar, asgjë nuk shkatërrohet dhe gjithçka transformohet. Prandaj trupi do të marrë “shtigje” të tjera, ndryshe nga shpirti që me sa duket do të fillojë një rrugë të re…
Burimi / https://aprilamente.info/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
