Është një sekret i hapur që miqtë e vërtetë mund të numërohen në gishta dhe se me kalimin e viteve, cilësia e marrëdhënieve tona peshon më shumë se sasia. Për këtë arsye themi se me kalimin e kohës mësojmë të duam më shumë, por një numër më i vogël njerëzish.
Përvojat jetike na “detyrojnë” të kërkojmë rrethin tonë shoqëror, ta bëjmë atë më selektiv dhe të menaxhojmë distancat dhe afërsinë më saktë dhe sipas nevojave tona. Ne nuk bëhemi inatçinë ose, siç mund të thuhet, antisocialë, në realitet nuk na intereson të kemi shumë njerëz rreth nesh, por përkundrazi të rrethohemi me ata që kujdesen vërtet për ne dhe anasjelltas.
Me këtë zgjedhje kanë të bëjnë shumë zhgënjimet, por edhe rrethanat jetike. Nuk kemi të njëjtën kohë për t’u lidhur në 15 si në 30 ose 40; Për më tepër, prioritetet ndryshojnë dhe kjo na bën të jemi më selektivë.
Miqësia: sa më e thellë, aq më e këndshme
Është shumë e zakonshme të ndihesh vetëm, por i shoqëruar. Në të njëjtën mënyrë mund të themi se është e zakonshme që kjo ndjesi të jetë e zakonshme dhe e pranishme ndërsa rritemi. Në fakt, ka studime që e pohojnë: çdo vit që kalon ne priremi të preferojmë cilësinë mbi sasinë. Le të themi se ne përfundojmë duke përzgjedhur dhe vënë para njerëzve me të cilët ngjajmë më shumë dhe që ndjejmë se na sjellin një mirëqenie më të plotë në të gjitha nivelet: social, emocional, njohës, etj.
Disi koncepti ynë i miqësisë ndryshon gjatë gjithë jetës sonë. Kur jemi të vegjël, ata janë të gjithë miqtë tanë , përveç nëse një ditë zemërohemi për një lojë. Por edhe në këtë rast bën të njëjtën gjë, sepse asnjë fyerje nuk është e vërtetë, gjë që si të rritur është tmerrësisht e dashur për ta vërejtur.
Zakonisht çdo person kalon nëpër faza ose momente ku ndihet i pavend në një mjedis që supozohet të jetë i veti. Kjo zakonisht ndodh duke filluar nga para-adoleshencia dhe adoleshenca , kur ne kërkojmë vendin tonë në botë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
