Nëse një ditë më shihni të plakur, nëse ndotem kur ha dhe nuk mund të vishem, bëni durim, mbani mend kohën që kam kaluar duke ju mësuar. Nëse kur flas me ty unë gjithmonë përsëris të njëjtat gjëra, mos më ndërprit, më dëgjo: kur ishe i vogël më duhej të të tregoja të njëjtën histori çdo natë derisa të zinte gjumi.
Kur nuk dua të lahem, mos më fajëso dhe mos ki turp: mbaj mend kur më duhej të vrapoja pas teje duke shpikur justifikime pse nuk doje të bëje dush. Kur shihni injorancën time ndaj teknologjive të reja, më jepni kohën e nevojshme dhe mos më shikoni me atë buzëqeshje ironike: Unë kisha gjithë durimin për t’ju mësuar abc-n.
Kur në një moment nuk mbaj mend ose humbas stilin tim të mendimit, më jep kohë të kujtoj dhe nëse nuk mundem, mos u nervozo: gjëja më e rëndësishme nuk është ajo që them, por nevoja ime për të qenë me ty, më dëgjo. Kur këmbët e mia të lodhura nuk më lejojnë të vazhdoj me ty mos më trajto si barrë, eja drejt meje me duart e tua të forta në të njëjtën mënyrë siç bëra me ty kur hodhe hapat e parë.
Kur them se do të doja të kisha vdekur, mos u zemëro, një ditë do të kuptosh se çfarë më shtyn ta them. Mundohuni të kuptoni se në moshën time nuk jetoni, mbijetoni. Një ditë do të zbuloni se pavarësisht gabimeve të mia unë gjithmonë kam dashur më të mirën për ju dhe jam përpjekur të hap rrugën për ju.
Më jep pak nga koha jote, më jep pak nga durimi yt, më jep një shpatull për të mbështetur kokën në të njëjtën mënyrë siç e bëra për ty. Më ndihmo të ec, më ndihmo të përfundoj ditët e mia me dashuri dhe durim në këmbim do të të dhuroj një buzëqeshje dhe dashurinë e pamasë që kam pasur gjithmonë për ty.
Burimi / https://www.facebook.com/piccolestorie/posts/1419537468420659
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
