A na bëjnë mediat sociale më pak social në jetën reale? Zbuloni efektet e vërteta të kohës para ekranit në lidhjet ballë përballë dhe mirëqenien e përgjithshme. Humbja e ndërveprimit në jetën reale pengon zhvillimin shoqëror.
Nëse një telefon lejon një person të fshehë shenja të rëndësishme komunikimi, po në lidhje me mesazhin me tekst të kudondodhur? IMHO një mesazh me tekst nuk zbulon asnjë nga hollësitë e komunikimit – LOL. Prania e emoji-ve është dëshmi e faktit se një informacion i tillë joverbal është i rëndësishëm, por duhet të jetë dhe mund të fabrikohet. Dhe a është përgjigjja juaj emocionale ndaj një emoji e njëjtë me atë ndaj një emocioni të vërtetë të shprehur sinqerisht nga një person që qëndron përballë jush? Sa i vërtetë është ndërveprimi virtual? Dhe në agimin e epokës së Zoom, sa real është komunikimi virtual? Çfarë mungon? A pasqyrohet me saktësi informacioni kritik social dhe emocional kur njerëzit, për shembull, janë ulur përpara një ekrani të gjelbër që i tregon ata duke notuar në hapësirën e jashtme ose duke folur me ju nga maja e Himalajeve?
Ndoshta këto çështje përbëjnë lexim interesant, por në të vërtetë nuk kanë asnjë pasojë. Në fund të fundit, takimet virtuale nuk janë vetëm këtu për të qëndruar, por së shpejti do të kërcënojnë të ndryshojnë “realitetin” krejtësisht. Megjithatë, provat po shtohen se një komunikim i tillë virtual po shkakton kërdi zhvillimore mbi brezin që ka lindur në epokën e internetit.
Gjendja Mendore e Botës – Efektet e kohës së ekranit Sapien Labs është një organizatë jofitimprurëse që kryen kërkime mbi shëndetin mendor në të gjithë botën. Raporti i tyre i fundit për gjendjen mendore të botës tregon disa tendenca shumë shqetësuese që pasqyrojnë të dhëna të tjera të mbledhura nga një sërë organizatash në vitet e fundit. Në studimet e mëparshme të ngjashme, Stone et al (2010) raportuan të dhëna të vitit 2008 që treguan se grupmosha 18-24 vjeç ishte ndër grupet më të lumtura dhe më të përshtatura në të gjithë spektrin e moshës. Në të njëjtën linjë, Keyes et al., (2019) treguan një rënie të depresionit në mesin e kësaj grupmoshe nga 1991 deri në 2011 – por deri në vitin 2018, tendenca ishte përmbysur. Twenge et al (2018) raportuan se nivelet e depresionit dhe vetëvrasjeve u rritën midis 2010 dhe 2015, veçanërisht në mesin e femrave dhe një grupi tjetër: ato që ishin më aktive në mediat sociale. Ndërsa me sa duket ka shpjegime të shumta për këtë rënie të shëndetit mendor dhe rritje të shkallës së vetëvrasjeve, studime të shumta janë fokusuar në mediat sociale si një shkak të mundshëm. Në një kampion të madh kombëtar prej 40,337 fëmijëve dhe adoleshentëve, Twenge et al. (2018) zbuloi se: “Në mesin e moshave 14 deri në 17 vjeç, përdoruesit e lartë të ekraneve (7+ orë në ditë kundrejt përdoruesve të ulët prej 1 orë në ditë) kishin më shumë se dy herë më shumë gjasa të ishin diagnostikuar ndonjëherë me depresion , të diagnostikuar ndonjëherë me ankth, të trajtuar nga një profesionist i shëndetit mendor ose të kenë marrë ilaçe për një problem psikologjik ose të sjelljes) në 12 muajt e fundit.” Në një studim tjetër, Kelly et al (2018) raportoi, “Përdorimi më i madh i mediave sociale lidhet me ngacmimin në internet, gjumin e dobët, vetëvlerësimin e ulët dhe imazhin e dobët të trupit; nga ana tjetër, këto lidhen me rezultate më të larta të simptomave depresive.”
Sapien Labs përdor Koeficientin e tyre të Shëndetit Mendor (MHQ) që mat një numër variablash të shëndetit mendor në një shkallë të vazhdueshme prej 300 pikësh, ku secila nga 6 kategoritë ndahet në njësi prej 50 pikësh: Të dëshpëruar-Duke luftuar-Durues-Menaxhimi-Sukses – Të lulëzuar. Në raportin e tyre të vitit 2021 bazuar në më shumë se 223,000 përgjigje nga 34 vende, Sapien Labs gjeti disa tendenca shqetësuese.
Sfidat e rritura të adoleshencës – Mediat josociale Grupi më i ri, 18-24 vjeç, kishte rezultatet më të këqija të shëndetit mendor. Në fakt, një 44% befasuese e këtij grupi ishin “të shqetësuar” ose “duke luftuar” me shëndetin e tyre mendor, një gjetje që ishte e pavarur nga rajoni apo vendi. Kjo krahasohet me vetëm 19% të kësaj grupmoshe që ishin “suksesshëm” ose “lulëzon”. Fushat ku rezultatet ishin më të ulëtat u shfaqën në dy kategori: Vetë Sociale dhe Humor dhe Perspektivë. Ankesat më të zakonshme ishin ndjenjat e trishtimit, dëshpërimit dhe shqetësimit. Një arsye pse përdorimi më i lartë i ekranit lidhet me depresionin dhe rezultatet më të dobëta të vetes sociale, si vetëbesimi i ulët dhe ankthi, është se një përdorim i tillë ka zëvendësuar ndërveprimin në jetën reale që është kritik në zhvillimin e një sërë aftësish, si të kuptuarit e gjendjes emocionale të tjetrit. dhe interpretimi i sjelljeve joverbale.
Tara Thiagarajan, themeluesja dhe shkencëtarja kryesore në Sapien, vlerëson se përdoruesit e rëndë të ekraneve kanë rreth gjysmën e ekspozimit ndaj ndërveprimit social kritik të jetës reale që bënin gjeneratat para internetit, duke e bërë potencialisht një 18-vjeçar sot në nivelin e aftësive sociale të një 10-vjeçar para internetit. Kjo mund të tregojë se nuk është aq shumë sasia masive e kohës para ekranit në vetvete, por humbja e ndërveprimit në jetën reale që pengon zhvillimin shoqëror dhe e ngre pasigurinë tipike të adoleshentëve në nivele të reja të mosfunksionimit mendor.
Më shumë kërkime do të ndihmojnë në zbardhjen e rreziqeve të niveleve të larta të ndërveprimit virtual, veçanërisht për ata që janë rritur me teknologjinë vazhdimisht në majë të gishtave. Ndërkohë, kushdo që merret me fëmijët dhe adoleshentët duhet të sigurojë që teknologjia të mos i grabisë këtij brezi ndërveprimet shoqërore natyrore dhe reale, që është mënyra se si ne mësojmë bazat e marrëdhënieve me të tjerët dhe me veten.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
