Studimet shkencore që lidhin sasinë e përdorimit të mediave sociale dhe mirëqenien e adoleshentëve kanë gjetur lidhje negative gjatë gjithë kohës. Në shumicën e kërkimeve ekzistuese, me rritjen e përdorimit të mediave sociale – veçanërisht kur përdorimi bëhet i lartë – rriten gjasat për të përjetuar probleme psikologjike dhe shkollore.
Alberto Pellai, mjek, ekspert në parandalimin e zhvillimit moshor, psikoterapeut që punon si studiues pranë Departamentit të Shëndetit Publik në Universitetet e Studimeve Milano
“Kërkimet nga Jonathan Haidt dhe Jean Twenge bazuar në të gjitha studimet e disponueshme sot që lidhen me sasinë e përdorimit të rrjeteve sociale ose rrjeteve sociale specifike dhe masat e mirëqenies/kënaqësisë me jetën, arrin në përfundimin se sot është e justifikuar të thuhet se ndikimi negativ i rrjeteve sociale për të miturit është i provuar. Ky ndikim është më i madh për vajzat, veçanërisht në grupmoshën 11-13 vjeç, dhe për ato që tashmë kanë dobësi psikologjike dhe/ose sociale; Për më tepër, marrëdhëniet offline, një kontekst i mirë familjar, mjedisor dhe shkollor përbëjnë një faktor mbrojtës, ndërsa disavantazhi socio-psiko-ekonomik është një faktor rreziku për zhvillimin e efekteve anësore.
Një tjetër rezultat i rishikimit është se ndikimi i mediave sociale duket se ka karakteristika rrjeti: kur të gjithë i frekuentojnë ato, ndikimi i disa paraqitjeve dhe dinamikave të dëmshme shumëfishohet dhe përshkon mjedisin, aq sa nuk mjafton që një individ i vetëm të quajë veten të tillë jashtë që të mos vuajë nga ndikimi negativ”.
Profesori Marco Gui i Universitetit të Milan Bicocca, në artikullin në të cilin ndan informacionin në lidhje me këtë studim të botuar në Login of the Corriere della sera, shkruan se prej disa kohësh ata që janë përpjekur të na paralajmërojnë për rrezikun që lidhet me përdorimin e hershëm të mediave sociale (i lidhur me zotërimin e hershëm të mjeteve dixhitale për përdorim personal, siç është përsëritur vazhdimisht nga shumë studiues të tjerë) merr “akuzën e nxitjes së “panikut moral””. Ndoshta është koha që kjo akuzë të “diskutohet në mënyrë kritike, që të mos bëhet një lloj pengese ideologjike për studime të mëtejshme.
Në dekadat e fundit, praktikat rinore janë pranuar dhe miratuar edhe në mjediset shkollore, pasojat e të cilave ne ende i injoronim. Ky paraqet një problem që është aq më i madh sa më shumë zhvillohen në mjedise private, nën presionin e interesave të qarta ekonomike dhe me pak rregullim (shih platformat e rrjeteve sociale)”.
Në artikullin e tij, lidhur me këtë postim, Prof. M.Gui me të drejtë shprehet “në vitet e ardhshme do të përballemi me probleme të mëtejshme të një natyre të ngjashme: po për shembull, përdorimi nga fëmijët dhe adoleshentët e inteligjencës artificiale apo realitet zhytës? Sigurisht që nuk mund të presim njëzet vjet dhe të kemi prova krejtësisht të qarta shkencore për të marrë vendime për mbrojtjen e këtyre kategorive. Prandaj na duhet një metodë kolektive e vendimmarrjes, e bazuar në provat e disponueshme, por edhe në perceptimin e edukatorëve, dhe – do të shtoja – një nxitim më i vogël për të përqafuar dhe zmadhuar menjëherë inovacionin teknologjik, sikur të ishte një e mirë në vetvete”.
Besoj se është kjo lloj analize dhe reflektimi që na duhet sot ne prindërve dhe edukatorëve. Ato sigurisht që nuk janë të njohura dhe shkojnë kundër thelbit të drejtimit në të cilin do të donte të na çonte presioni i tregut dhe i marketingut. Por nuk mund të injorohet se sasia e kërkimit shkencor të disponueshëm sot, na paralajmëron të marrim parasysh se entuziazmi teknologjik që na ka pushtuar në dekadat e fundit, sot kërkon një rimendim të fortë, pasi online dhe teknologjitë për përdorim personal shkaktojnë efekte të padëshiruara dhe anësore në jetën e fëmijëve tanë që rrezikojnë të dëmtojnë një brez të tërë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
