Imagjinoni këtë: sytë e bashkëshortit tuaj, dikur të mbushur me dashuri dhe njohje, tani ju shikojnë bosh. Prekja e tyre e njohur të dërgon të dridhura në shtyllën kurrizore, një shkëputje rrëqethëse që zëvendëson ngrohtësinë e familjaritetit. Ky është realiteti shqetësues i Fugës Dissociative, një sëmundje mendore që mund ta shndërrojë partnerin tuaj në një të huaj brenda natës.
Çfarë është Fuga Disociative?
Fuga disociative është një çrregullim psikologjik i rrallë dhe kompleks i klasifikuar nën ombrellën e çrregullimeve disociative. Çrregullimet disociative përfshijnë ndërprerje në kujtesën, identitetin, vetëdijen ose perceptimin e mjedisit të një personi. Fuga disociative manifestohet në mënyrë specifike si udhëtim i papritur dhe i papritur, shpesh në një vendndodhje të ndryshme gjeografike, e shoqëruar me paaftësinë për të kujtuar identitetin ose të kaluarën e dikujt. Gjatë një episodi të Fugës Dissociative, individët mund të përjetojnë një shkëputje të përkohshme dhe të thellë nga ndjenja e tyre e zakonshme e vetvetes dhe kujtimeve. Kjo gjendje disociuese mund të zgjasë për periudha të ndryshme, duke filluar nga disa orë në ditë dhe ndonjëherë edhe më gjatë.
Ndërsa në këtë përkufizim të gjendjes së fugës, individët e prekur mund të marrin një identitet të ri ose të marrin një mënyrë jetese të ndryshme, shpesh duke i lënë të dashurit dhe partnerët të hutuar. Është e rëndësishme të theksohet se çrregullimi i Fugës Disociative është i ndryshëm nga veprimet vullnetare ose udhëtimet e planifikuara. Në rastin e Fugës Dissociative, udhëtimi nuk është një vendim i vetëdijshëm dhe individi i prekur është vërtet i pavetëdijshëm për veprimet e tyre dhe arsyet e udhëtimit të tyre të papritur. Për shkak të rrallësisë së saj dhe sfidave në diagnozë, individët që përjetojnë Fugë Disociative dhe partnerët e tyre shpesh përballen me vështirësi unike në kuptimin dhe menaxhimin e gjendjes.
6 sfidat me të cilat përballen partnerët e individëve me Fugë Disociative
Partnerët e individëve që përjetojnë Fugën Disociative mund të përballen me sfida të ndryshme në marrëdhëniet dhe jetën e tyre të përditshme. Disa nga këto sfida përfshijnë:
1.Shqetësim emocional
Partnerët mund të përjetojnë shqetësim emocional për shkak të natyrës së papritur dhe të paparashikueshme të episodeve disociative të fugës. Ata mund të ndihen të pafuqishëm, të frustruar dhe të hutuar ndërsa përpiqen të orientojnë humbjen e kujtesës dhe sjelljet e papritura të të dashurit të tyre.
2.Pasiguria dhe frika
Partnerët mund të jetojnë vazhdimisht në një gjendje pasigurie, duke mos ditur se kur mund të ndodhë një episod disociues i fugës ose sa do të zgjasë. Kjo mund të krijojë një gjendje të vazhdueshme frike dhe ankthi, duke qenë vazhdimisht në teh dhe të shqetësuar për mirëqenien e partnerit të tyre.
3.Komunikimi i tensionuar
Gjatë një episodi të çrregullimit disociativ të fugës, individët mund të kenë kujtesë të kufizuar ose aspak për veten ose të kaluarën e tyre. Kjo mund ta bëjë të vështirë komunikimin dhe të tendosë lidhjen emocionale mes partnerëve. Partnerët mund të luftojnë për të ruajtur një ndjenjë lidhjeje dhe mirëkuptimi gjatë këtyre episodeve.
4.Përgjegjësitë e kujdesit
Partnerët shpesh marrin rolin e kujdestarit gjatë dhe pas episodeve të fugës disociuese. Ata mund të kenë nevojë të sigurojnë sigurinë e të dashurit të tyre, të menaxhojnë aktivitetet e përditshme dhe të ofrojnë mbështetje gjatë procesit të rimëkëmbjes. Ky rol mund të jetë kërkues fizikisht dhe emocionalisht, duke çuar në ndjenjat e rraskapitjes dhe djegies.
5.Ndikimi në intimitet
Fuga disociative mund të ketë një ndikim të rëndësishëm në intimitetin dhe afërsinë brenda marrëdhënies. Partnerët mund ta kenë të vështirë të ruajnë intimitetin emocional dhe fizik gjatë episodeve dhe mund të përjetojnë një ndjenjë humbjeje ose distancë në lidhjen e tyre.
6.Mungesa e vetëdijes dhe mirëkuptimit
Fuga disociative është një gjendje e rrallë dhe shpesh e keqkuptuar. Partnerët mund të përballen me sfida në gjetjen e informacionit, mbështetjes dhe burimeve të sakta për t’i ndihmuar ata të lundrojnë në kompleksitetin e gjendjes. Kjo mungesë e vetëdijes dhe mirëkuptimit mund të kontribuojë më tej në ndjenjat e tyre të izolimit dhe zhgënjimit.
Është e rëndësishme që partnerët të kërkojnë mbështetje nga profesionistët e shëndetit mendor, të bashkohen me grupet mbështetëse dhe të angazhohen në komunikim të hapur dhe të dhembshur me të dashurit e tyre për të adresuar këto sfida dhe për të gjetur strategji efektive përballuese.
5 mënyra për të përballuar Fugën Disociative në martesë
Përballja me Fugën Dissociative në një marrëdhënie martesore kërkon një përzierje të mirëkuptimit, durimit dhe qasjeve strategjike për të adresuar sfidat unike të paraqitura nga kjo gjendje. Këtu janë pesë mënyra për të përballuar, secila e detajuar me shembuj:
1.Komunikimi dhe edukimi i hapur
Krijimi i linjave të hapura të komunikimit është thelbësor. Partnerët duhet të edukojnë veten rreth Fugës Disociative për të kuptuar më mirë simptomat dhe ndikimet e saj. Kjo njohuri mund të nxisë ndjeshmërinë dhe durimin.
Për shembull, një çift mund të ndajë kohë çdo javë për të diskutuar hapur ndjenjat dhe përvojat e tyre. Ata gjithashtu mund të ndjekin seancat e terapisë së bashku ose të lexojnë materiale edukative për të fituar një kuptim më të thellë të gjendjes.
2.Krijimi i një sistemi mbështetës
Ndërtimi i një sistemi të fortë mbështetës është thelbësor. Kjo mund të përfshijë familjen, miqtë, profesionistët e shëndetit mendor dhe grupet mbështetëse. Ky rrjet mund të ofrojë mbështetje emocionale, këshilla praktike dhe një ndjenjë komuniteti.
Për shembull, një partner mund të bashkohet me një grup mbështetës për bashkëshortët e individëve me çrregullime disociative, ku ata mund të ndajnë përvoja dhe strategji me të tjerët që e kuptojnë situatën e tyre.
3.Krijimi i planeve të sigurisë
Zhvillimi i një plani sigurie për rastet kur ndodh një episod disociues i fugës mund të sigurojë një ndjenjë kontrolli dhe sigurie. Ky plan mund të përfshijë hapa për të garantuar sigurinë e individit të prekur dhe mënyrën e komunikimit me familjen ose profesionistët mjekësorë gjatë një episodi.
Një çift mund të bien dakord për një fjalë kodi që përdor partneri i prekur nëse ndjejnë se po vjen një episod, dhe gjithashtu mund të kenë gati një listë të kontakteve të urgjencës dhe një çantë me gjërat thelbësore në rast se partneri i prekur duhet të largohet papritur nga shtëpia.
4.Përshtatje fleksibile e roleve
Të qenit fleksibël me rolet brenda martesës mund të ndihmojë në menaxhimin e paparashikueshmërisë së gjendjes. Partnerët mund të kenë nevojë të marrin përsipër përgjegjësi të ndryshme në varësi të gjendjes së individit të prekur.
Gjatë një periudhe kur partneri i prekur ndihet më i qëndrueshëm, ai mund të marrë më shumë përgjegjësi shtëpiake. Në të kundërt, kur ata janë në vështirësi, partneri tjetër mund të marrë përkohësisht një pjesë më të madhe të këtyre detyrave.
5.Duke i dhënë përparësi vetëkujdesit dhe terapisë individuale
Është e rëndësishme që të dy partnerët të kenë prioritet shëndetin e tyre mendor dhe emocional. Terapia individuale mund të sigurojë një hapësirë për secilin partner për të përpunuar ndjenjat e tyre dhe për të zhvilluar strategji përballuese.
Partneri i paprekur mund të përfshihet në aktivitete që nxisin relaksimin dhe lehtësimin e stresit, si joga ose piktura, dhe të kërkojë këshillim individual për të trajtuar ndjenjat e stresit ose pafuqisë. Partneri i prekur gjithashtu mund të ndjekë terapi individuale të fokusuar në menaxhimin e simptomave të Fugës Disociative.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
