Një mësuese në Politeknikun e Barit është goditur thellë nga letra që një nxënës la të varur në pemën e Krishtlindjes që ndodhet në atriumin e strukturës. “I dashur Santa Claus, të jetosh është bërë rraskapitëse dhe nuk dua ta bëj vërtet”, ka shkruar autori anonim. “Ne jemi këtu për ju,” u përgjigj mësuesja, duke lënë gjithashtu numrin e saj.
Letra e lënë bashkëngjitur pemës së Politeknikut të Barit.
“Si çdo vit, në atriumin e Politeknikut tonë një pemë e Krishtlindjes zbukurohet jo vetëm me dritat dhe dekorimet e Krishtlindjeve, por edhe me shumë mesazhe të këndshme të shkruara nga nxënësit tanë: letra drejtuar babagjyshit apo vetë mësuesve me thuajse gjithmonë urimin për të kaluar një provim këtë vit një letër më goditi thellë”. Kështu nis një postim i publikuar në Facebook nga një profesoreshë e Politeknikut të Barit, e cila dëshironte të ndante në profilin e saj kërkesën për ndihmë të një studenti apo studenteje që trishtimin dhe shqetësimin e tij/saj ia besoi një mesazhi prej pak rreshtash.
“I dashur Santa Claus, jeta është bërë rraskapitëse dhe nuk dua ta bëj vërtet. Nuk dua më të luftoj për atë që dua”, shkruan autori i letrës së lënë nën pemën në atriumin Cherubini të Politeknikut të Barit, në via Orabona. Asnjë firmë, kushdo që e ka shkruar mesazhin ka preferuar të mbetet anonim. “Nëse është e mundur, unë do të doja që t’i jepni fund vuajtjeve të mia, do të doja të mund të bija në gjumë dhe të mos zgjohesha kurrë,” shton ai/ajo.
Shqetësimi i thellë që u shfaq në disa rreshta tronditi mësuesen, e cila la numrin e telefonit dhe një mesazh në letër: “I dashur student, jeta është një mrekulli çdo ditë, ne jemi këtu për ty”. Ajo shpreson të gjejë autorin e letrës që të përpiqet ta ndihmojë.
“Kam menduar disa herë nëse do ta publikoj apo jo këtë mesazh , – shton mësuesja në rrjetet sociale – por mendoj se është e vetmja mënyrë për të arritur tek ju: i dashur nxënës, jeta është një “mrekulli” çdo ditë, të gjithë jemi gati, të të përqafoj dhe të flas menjëherë me Santa Claus për të të treguar “bukurinë” e moshës dhe “shenjtërinë” e jetës tënde.”
Postimi i mësueses mori shumë komente nga përdorues të tjerë të cilët e komplimentuan atë që nuk shikonte nga ana tjetër dhe i ofroi ndihmë. Shumë prej tyre lanë edhe mesazhet e tyre inkurajuese për autorin. “Falënderoj Zotin sepse ka njerëz si ajo, të ndjeshëm ndaj thirrjes së këtij nxënësi për ndihmë. Shpresoj që ai të mund ta kontaktojë së shpejti”, shkruan një përdorues.
“I dashur student, më fal që po vuan dhe do të doja të të përqafoj. Gjithçka kalon dhe edhe ti do të gjesh rrugën e paqes dhe gëzimit. Duro, hap pas hapi dhe do jesh i lirë. Ki besim dhe shpresë”, ka komentuar një tjetër.
“I dashur nxënës, siç e shihni, shumë do të donin të mund të dëgjonin për të kuptuar vuajtjet tuaja dhe për t’ju ndihmuar, ju nuk jeni vetëm, – shton një person i tretë. – Unë me të vërtetë shpresoj që ju të mund të lexoni fjalët që shumë janë të shkruaj dhe se kjo të jep forcë jo vetëm për të shpresuar për një zgjidhje të mundshme, por edhe për të qenë në gjendje të flasësh lirshëm për atë që ndjen.”
Marrë nga Fanpage.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
