Ka gjeste që vlejnë sa një mijë fjalë. Sidoqoftë, ka edhe lëvizje delikate të trupit, që janë të afta për të transmetuar mesazhe përtej qëllimeve tona: kjo është arsyeja pse thuhet se është e lehtë të gënjesh me fjalë, por që trupi ynë përfundon duke zbuluar të vërtetën. Në mënyrë që të mos tradhtohemi nga gjestet tona, mund të jetë e dobishme të njohim mekanizmat e gjuhës së trupit dhe, ndoshta, të mësojmë t’i shfrytëzojmë ato në avantazhin tonë: në këtë mënyrë ne mund të transmetojmë një imazh pozitiv të vetvetes dhe të forcojmë mesazhin që ne po komunikojnë verbalisht. Këtu janë disa gjeste që duhet t’i shmangim nëse duam ta tregojmë veten të hapur, të vëmendshëm dhe empatik.
SYTË – Me të drejtë thuhet se sytë janë pasqyra e shpirtit. Pamja e një personi është gjëja e parë mbi të cilën, edhe në mënyrë të pavetëdijshme, ne përqendrojmë vëmendjen tonë dhe ajo që siguron elementet mbi të cilat bazojmë përshtypjen e parë tek bashkëbiseduesi ynë. Nga kjo rrjedh se është gjithashtu gjëja e parë që vihet re tek ne nga ata që na rrethojnë. Një vështrim i hapur dhe i sinqertë, mbase i shoqëruar nga një buzëqeshje, është prezantimi më i mirë që mund të ofrojmë për veten tonë. Por ki kujdes: nuk mjafton të buzëqeshësh me buzë, buzëqeshja duhet të jetë edhe në sy, përndryshe do të kemi efektin e kundërt. Nëse jemi të ndrojtur, duhet të bëjmë një përpjekje dhe praktikë jo duke mbajtur sytë gjithmonë poshtë: një shikim i shpejtë e bën bashkëbiseduesin të pakëndshëm dhe përcjell idenë e një personi të pasinqertë dhe jo të besueshëm. Tejkalimi i kundërt gjithashtu duhet të shmanget: një vështrim tepër i vendosur dhe depërtues mund të perceptohet si një sinjal i agresionit dhe të gjenerojë reagime automatike të mbrojtjes: Si gjithmonë, ekuilibri qëndron në mes.
TRUPI – Trupi në tërësi tregon shumë për ne. Idealja është të mbash një qëndrim të drejtë, por në të njëjtën kohë të relaksuar dhe spontan. Në praktikë: në të dyja rastet, si në këmbë dhe ulur, një bust i ngritur dhe supet e drejta (pa qenë shumë të ngurtë) janë një shenjë e sigurisë dhe lehtësisë. Qëndrimet e çrregulluara, me shpatulla të lakuara, krahë të varur përcjellin imazhin e një individi të çrregullt, të shpërqendruar dhe në thelb jo tërheqës. Nëse po marrim pjesë në një takim, pozicionet e rrëzuara, duke ngulur sytë në hapësirë dhe gjestet e shpërqendrimit dhe mërzisë, të tilla si luajtja me duart ose shikimi shumë përreth, duhet të shmangen. Dëgjimi aktiv (qoftë i vërtetë apo i simuluar), nga ana tjetër, nënkupton një pozicion vertikal, krahët dhe duart të relaksuara (nëse nuk po mbajmë shënime), një shikim i gjallë dhe i drejtpërdrejtë me bashkëbiseduesin.
DUART – Ato janë komunikuese të shkëlqyeshme, ndonjëherë edhe në dëmin tonë.
-Gjestet e shumta janë një shenjë e pasigurisë, si dhe fërkimi i pëllëmbëve me njëra-tjetrën, ose rrotullimi i një cepi rrobash.
-Rrotullimi i flokëve tuaj është një shenjë që personi me të cilin po flasim na tërheq fizikisht dhe se ne po flirtojmë me të.
– Kërcitja e gishtave është një sinjal i qartë i pasigurisë apo edhe i frikës: e njëjta gjë është e vërtetë nëse i mbajmë duart grusht, një gjest tjetër shumë i fortë që mund të lexohet si agresion dhe vendosmëri. Këto janë shenja që duhen shmangur sa më shumë që të jetë e mundur nëse i gjejmë ato në një kontekst pune, veçanërisht nëse duam ta tregojmë veten të qetë.
– Mbajtja e krahëve të kryqëzuar shpesh interpretohet si një gjest mbyllës, veçanërisht nëse shoqërohet me një vështrim të vrenjtur, por nëse trupi është i relaksuar dhe fytyra miqësore, mund të cilësohet një shenjë përqendrimi.
-Gishti i drejtuar nga një bashkëbisedues është një shenjë e qartë e akuzës, e cila synon të pushtojë hapësirën personale të tjetrit dhe mund të jetë shumë e pakëndshme, prandaj duhet të përdoret me kujdes. Indeksi që tregon lart shërben për të theksuar fort diçka që ne e konsiderojmë të rëndësishme dhe një ftesë për të përqendruar vëmendjen tek ne.
– Kthimi i pëllëmbës së dorës drejt tjetrit është një ftesë për të ndaluar, një ndalesë që mund të krijojë siklet të madh dhe prandaj duhet të përdoret vetëm në raste ekstreme. Përkundrazi, për të shprehur afërsinë dhe pjesëmarrjen, ne mund të hapim krahët me pëllëmbët që i drejtohen audiencës në një lloj përqafimi; është një gjest i bukur, por duhet të përdoret ashtu siç duhet, përndryshe mund të interpretohet si një shenjë krenarie dhe supozimi.
IMITIMI – Fakti i imitimit të gjesteve të një personi (për shembull kryqëzimi i këmbëve, buzëqeshja ose bërja e një gjesti të caktuar me duar) është një sinjal i pandërgjegjshëm i ndjeshmërisë dhe mendimit të mirë ndaj atij individi. Nëse rastësisht vërejmë se dikush lëviz në unison me ne, kjo mund të jetë një shenjë e mirë: ne mund të përfitojmë nga ky mekanizëm, nëse duam të tregojmë se jemi në një mendje me dikë. Natyrisht, pa e ekzagjeruar, në mënyrë që të mos bëhen qesharak.
Burimi / https://www.tgcom24.mediaset.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
