Në një botë gjithnjë e më të zhurmshme, ku fjalët shpesh përdoren më shumë për të mbuluar pasigurinë sesa për të komunikuar thelbin, heshtja mund të duket si një boshllëk. Por nga këndvështrimi psikologjik, heshtja nuk është mungesë; ajo është prani, një formë e qetë, por e fuqishme e vetëkontrollit dhe pjekurisë emocionale.
1.Forca që vjen nga vetëkontrolli
Heshtja shpesh kërkon më shumë fuqi sesa të folurit. Kur dikush përballet me konflikt, presion ose provokim, reagimi i menjëhershëm emocional mund të jetë tundues. Por aftësia për të qëndruar i heshtur dhe për të mos u përfshirë në drama apo debate të panevojshme tregon një forcë të brendshme të ndërtuar mbi vetëdijen dhe kontrollin emocional.
Psikologët e quajnë këtë rregullim emocional – aftësinë për të përballuar emocionet pa i shprehur menjëherë në mënyrë impulsive. Një person që zgjedh të heshtë nuk është i dobët apo pasiv, por shpeshherë është dikush që zgjedh të ruajë qetësinë për të mos e përkeqësuar një situatë.
2.Heshtja si mjet reflektimi
Heshtja i jep individit hapësirën për të reflektuar, për të kuptuar ndjenjat dhe mendimet e tij/saj pa ndërhyrje të jashtme. Reflektimi i thellë është një proces thelbësor për zhvillimin personal dhe kërkon distancë nga zhurmat dhe rrjedha e vazhdueshme e informacioneve.
Shpesh njerëzit më të mençur janë ata që flasin më pak, sepse ata zgjedhin të mendojnë para se të flasin. Heshtja u jep atyre kohë për të analizuar, për të kuptuar dhe për të ndërtuar përgjigje më të mençura dhe më të balancuara.
3.Fuqia e pranisë së heshtur
Ka një lloj autoriteti që vjen nga heshtja. Në marrëdhënie ndërpersonale, një individ që qëndron i qetë në situata stresuese, shpesh perceptohet si më i sigurt në vetvete, më i balancuar dhe më i respektuar.
Heshtja nuk është vetëm mungesë fjalësh, por shpesh është komunikim i thellë – një mënyrë për të thënë: “Nuk kam nevojë të provoj asgjë. Unë e njoh vlerën time.” Në psikologji, kjo lidhet me konceptin e vetëvlerësimit të shëndetshëm.
4.Kur heshtja bëhet zgjedhje e ndërgjegjshme
Nuk është e thënë që çdo heshtje është pozitive – ndonjëherë ajo mund të jetë shenjë e izolimit ose frikës. Por kur heshtja është zgjedhje e ndërgjegjshme, ajo bëhet një strategji për të ruajtur ekuilibrin mendor dhe emocional. Njerëzit e fortë nuk kanë nevojë të dominojnë bisedat, të justifikojnë veten apo të imponojnë mendimin e tyre. Ata zgjedhin të heshtin, sepse e dinë që jo çdo fjalë ka nevojë për përgjigje.
Heshtja nuk është shenjë dobësie. Ajo është zë i brendshëm i forcës, pjekurisë dhe vetëdijes. Në një shoqëri që shpesh ngatërron zhurmën me rëndësinë dhe fjalët me mençurinë, ata që zgjedhin të heshtin me vetëdije janë shpesh më të fortët, jo sepse nuk kanë çfarë të thonë, por sepse kanë mësuar vlerën e paqes së brendshme.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
