Miqësia e vërtetë është po aq e rrallë sa dashuria e vërtetë. Po aq e rëndësishme, e çmuar, fisnike. Sot gjithnjë e më shpesh kemi tendencën të ngatërrojmë miqësinë e vërtetë, si një shkëmbim favorizimesh. Diçka që ka të bëjë me interesin, jo me dhuratën.
Është pikërisht kjo injorancë për një vlerë kaq të lartë dhe fisnike që çon shumë njerëz në rrugën e gabuar, të përshkuar nga egoizmi dhe interesi vetjak. Miqësia është krejt ndryshe.
Gabriel Garcia Marquez shkroi: “Një mik i vërtetë është ai që të merr për dore duke e lidhur veten me zemrën tënde”.
Miqësia e vërtetë është një ndjenjë e përjetshme
Po, miqësia e vërtetë është po aq e pastër sa është e përjetshme. Ajo forcon lidhjet që nuk kalojnë domosdoshmërisht nga rrjetet sociale. Miqësia e vërtetë është një lidhje e aftë për të bashkuar dy njerëz përkundër favoreve që mund të shkëmbehen, testi i tij i lakmusit është pastërtia dhe mosinteresimi.
“Miqësia është një shpirt që jeton në dy trupa, një zemër që rreh në dy trupa”. Fjalët e Aristotelit janë të shkëlqyera, të afta të na bëjnë të qartë se çfarë do të thotë kjo marrëdhënie.
Kur është sipërfaqësore
Miqësia e vërtetë është një ndjenjë e përjetshme sepse lejon një person të jetë vetvetja, të mos pretendojë, të mos përdorë maska. Një mik nuk ka nevojë të dëshmojë diçka, të lartësojë sukseset ose të ekspozojë para dhe trofe. Miqësia e vërtetë përfaqëson atë forcë dhe mbështetje të aftë për të mbajtur në momente të vështira. Ato që zbulojnë mangësitë individuale, të cilat shkatërrojnë jetën dhe që ndonjëherë kërcënojnë vetë jetën. Në këto momente është miqësia e vërtetë ajo që mbështet dhe ngushëllon. Ajo sjell guxim, këshillon pa rënë asnjëherë në kurthin e gjykimit.
Një mik i vërtetë është dikush që di gjithçka për ju dhe pavarësisht kësaj ju pëlqen! – Elbert Hubbard
Miqësia ushqehet me kalimin e kohës dhe bëhet e përjetshme
Periudha në të cilët jetojmë është e tillë që të gjithë jemi duke vrapuar dhe shpesh na mungon koha për t’u njohur mirë me njëri-tjetrin. Miqësia e vërtetë mund të bëhet një ndjenjë e përjetshme, dhe për këtë arsye të shkojë përtej momentit të largët, nëse ushqehet dhe forcohet me kalimin e kohës. Është një ndjenjë ndryshe nga ajo e dashurisë sepse në shikim të parë nuk vjen nga dashuria klasike. Është një proces i ngadaltë që prek vargun e besimit dhe njohurisë.
Një marrëdhënie miqësie shkon përtej shtrëngimit të dorës klasike dhe aftësisë për të ruajtur një besim. Është një lidhje e heshtur e aftë për të bashkuar jetën e dy personave në një fat të thellë dhe të pakrahasueshëm. Është një udhëtim që kërkon kohë, përpjekje, guxim dhe besnikëri.
“Gjeni kohën për të qenë miq, është rruga drejt lumturisë!” Nënë Tereza
Përgatiti: Brikela Daci | Burimi / https://www.giornodopogiorno.org
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
