Biseda rreth miqësisë mund të duket e tepërt, nganjëherë banale. Sa herë kemi dëgjuar shprehjen “Po, natyrisht, është një mik i imi”, i shprehur me sipërfaqësi, si në kalim, duke shkëmbyer njohuri me miqësinë e vërtetë. Kjo fjalë, sidomos në mediat sociale, është bërë e zakonshme. Ju jeni miq brenda një minute, miq të mirë në një ditë. Miqtë për kokë pas një jave…
Në Facebook, ku arti i komentimit, është kultivuar si përkushtimi ndaj lules më të bukur, miqësia është në fakt një koncept sipërfaqësor saqë nuk preket as njohuria.
Miqësia është diçka tjetër. Është shumë më tepër. Është njohuri, intimitet, lidhje e thellë. E gjitha kjo nuk ka të bëjë me mediat sociale, me “I love you” si dush meteor. Nuk ka të bëjë fare me kalimin e kohës, me frekuentimin e përditshëm, me ndjenjën e përsëritur.
Sa herë, në fakt, edhe pas shumë vitesh, pasi jeta ka menduar mirë të ndajë rrugët e dy njerëzve, shohim një mik dhe duket se koha ndalet, e tillë është forca dhe lidhja që miqësia ka ruajtur me kalimin e kohës. Kjo është një masë që flet për një ndjenjë unike, ndryshe nga dashuria, por absolutisht jo inferiore, ose më pak intensive. Miqësia është një nga ndjenjat më të forta që lidhin dy ose më shumë njerëz. Është motori i një marrëdhënieje të bazuar në reciprocitet, disponueshmëri, ndarje, përkrahje, dashuri dhe besim.
Për këtë arsye ndryshe nga dashuria, dhe absolutisht ndryshe nga dija normale. Ato që karakterizojnë gjithnjë e më shumë marrëdhëniet midis njerëzve. Një nga frazat që përshkruan më së miri këtë marrëdhënie, e cila përcakton skemat dhe më së miri shpreh kuptimin e saj, është ajo e Albert Camus:
“Mos ecni pas meje, nuk mund t’ju udhëheq. Mos ecni para meje, unë nuk mund t’ju ndjek. Ecni pranë meje dhe jini miku im”.
Miqësia nuk nënkupton ndjekjen e një personi, siç mund të ndodhë në një marrëdhënie të farefisnisë, por të vazhdojë krah për krah së bashku. Përkrahja, ndarja, barazia karakterizojnë dhe mbështesin këtë ndjenjë që, për këtë arsye, arrin të ruajë pastërtinë e saj me kalimin e kohës.
Nuk ka xhelozi për t’u prishur, qëllime për të pushtuar, por vetëm kënaqësi dhe përkushtim, që të jenë unike për dikë. Një mik nuk ka frikë të thotë atë që mendon se e di që shpreh mendimin e tij jo për një interes personal. Një mik është ai që ka forcën dhe qetësinë për të thënë gjëra të pakëndshme, duke e ditur plotësisht se ai nuk e shfrytëzon këtë qëndrim. Një miqësi e vërtetë dhe e thellë bazohet në atë që quhet një e mirë joracionale.
Një ndjenjë që nuk ka ambicie ose objektiva siç ndodh shpesh në një marrëdhënie në çift dhe prandaj është në gjendje jo vetëm të përballojë veshin dhe lotët e kohës dhe të distancës, por edhe të stuhive që mund të kalojnë këto marrëdhënie. Dallimi, në krahasim me marrëdhëniet e tjera, është diçka e vështirë për t’u definuar, një lidhje intime dhe e thellë që lidh dhe bashkon, pavarësisht sukseseve apo humbjeve, lotëve ose buzëqeshjeve.
Këto janë momente në të cilat miqësia tregon karakterin e saj, durimin, aftësinë për të rezistuar dhe ndikuar në jetën e dy njerëzve. Miqësia, kur është e vërtetë, nuk ka sekrete, nuk ka nevojë për trillime. Miku nuk gjykon, nuk konkurron dhe mbi të gjitha nuk tradhton. Miku është gjithmonë aty, edhe në largësi. Për të treguar se së bashku, mund të ndani jetën.
Përgatiti: Brikela Daci | Burimi: www.giornodopogiorno.org
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
