Miqësitë shfaqen gjatë fazave specifike të jetës sonë. Duke qenë se ne po ndryshojmë vazhdimisht, është logjike që këto marrëdhënie të marrin fund në një moment. Pranimi i tij mund të jetë i vështirë, por është e rëndësishme ta kuptoni për të ecur përpara. Ne ju shpjegojmë.
Miqësia nuk është e përjetshme
Miqësia është pjesë e jetës sonë, ajo lind, rritet dhe mbaron, në të njëjtën kohë kur ne maturohemi dhe ndryshojmë. Mësimi për të pranuar fazat e ndryshme që kalojnë marrëdhëniet me të tjerët në jetën tonë do të na lejojë t’i shijojmë ato më intensivisht, pasi e dimë se miqësia mund të përfundojë për arsye të ndryshme.
Kujdesuni për miqtë tuaj , ata janë një thesar. Asnjëherë nuk e dimë se sa kohë do ta ndajnë jetën e tyre me ju. Dhe si çdo thesar, vuajtja e humbjes ose e largësisë do të jetë më e vogël nëse gjatë kohës që zgjati do të dinim të përfitonim intensivisht prej saj.
Kush janë miqtë?
Ne dëgjojmë shpesh fjalën mik dhe një mori frazash rreth tyre. Megjithatë, shumica e këtyre referencave nuk japin vlerën që ka miqësia, thellësinë e ndjenjave që ajo sjell. Një mik është ai person me të cilin ne ndajmë një fazë të jetës sonë, si të thuash, një pjesë të rrugës sonë të jetës. Nuk është e nevojshme të përmendet gjithashtu rëndësia e miqësisë në jetën e çdo personi. Miqësia na plotëson, na pasuron dhe na bën të rritemi me dikë me të cilin mund të ndajmë ndjenjat dhe përvojat tona të jetës.
Çfarë i duhet miqësisë?
Miqësia, si një bimë apo marrëdhëniet emocionale, gjithashtu kërkon kohë, kujdes, interes, sinqeritet dhe kontakt. Miqësinë e quajmë një marrëdhënie plot ndjenja dhe afeksione ndaj personit tjetër, duke e dalluar kështu nga çdo marrëdhënie tjetër që i mungojnë ato. Për të folur për miqësinë, ndjenjat mes të dy miqve do të jenë përkëdhelje, përkëdhelje, dashuri… Prandaj lidhja do jetë e mbushur me qëndrime të ngushta dhe detaje të veçanta. Për më tepër, një miqësi lind dhe mbahet kur ndajmë diçka të përbashkët, për shembull, vlerat e jetës, hobi, idetë politike ose fetare, fëmijët e së njëjtës moshë, etj.
Nga shkolla…
Nuk ka dyshim se ne mund të bëjmë miq të mirë në shkollë dhe se ata do të zgjasin shumë vite më vonë. Megjithatë, kjo nuk pengon shfaqjen e miqësive të reja në fazat e tjera të jetës. Ata që kanë studiuar një diplomë universitare e dinë se gjatë kësaj periudhe të jetës së tyre zakonisht shfaqen disa nga miqësitë më të mira. E njëjta gjë vlen edhe për punët. Ndërsa piqemi, e njohim më mirë veten dhe, në këtë mënyrë, krijojmë marrëdhënie më të sinqerta me ata me të cilët lidhemi më intensivisht. Mirëpo, shpeshherë miqtë humbasin, mbeten vetëm në kujtesën e kohëve të mira të kaluara, mbeten pas, pothuajse në harresën e një etape që ka kaluar. Një shumicë e madhe e shokëve të shkollës priren të mbeten në të kaluarën. Secili merr kthesa të ndryshme: studime, punë, vendbanim… Prandaj me kalimin e kohës gjenden miqësi shumë të mira larg shkollës. Me sa shokë klase mbajmë miqësi të ngushta?
Sa zgjat një miqësi?
Natyrisht, nuk ka kohë të përcaktuar ose të kufizuar për një marrëdhënie miqësie. Megjithatë, ka një shpjegim se pse ato mbarojnë, harrohen, humbasin në të kaluarën dhe mbeten vetëm në kujtimet tona. Miqësia lind kur jemi dakord, në shkallën tonë të vlerave, në projekte të përbashkëta, në ide apo ideale dhe kjo na bashkon, duke i kushtuar kohë së bashku bisedave të gjata, punës apo argëtimit. Një miqësi zakonisht lind në një fazë të caktuar të jetës sonë dhe shpesh ajo përfundon kur kjo fazë të përfundojë.
Një fazë përfundon kur ka një ndryshim tek ne, ne evoluojmë, piqemi, rritemi ose thjesht përshtatemi me rrethanat e reja. Ndonjëherë, nuk jemi ne ata që ndërrojmë etapa, por janë miqtë tanë, prandaj edhe miqësia përfundon.
Çdo fazë, vlerat dhe nevojat e saj
Kur jemi fëmijë, miqtë luajnë një rol shumë të rëndësishëm, megjithatë, ne nuk e dimë se kush jemi në të vërtetë, apo si do ta drejtojmë jetën tonë. Kur kjo të ndodhë, me shumë mundësi do të largohemi, duke gjetur miq të tjerë me të cilët do të ndajmë fazën e re. Ky proces përsëritet gjatë gjithë jetës, aq herë sa ne ndryshojmë vlerat tona, maturohemi ose kur vendosim ta kthejmë jetën. Sa herë që ne ndryshojmë, rrethina jonë ndryshon. Shumica e ndryshimeve priren të tërheqin më shumë ndryshime, kështu që diçka e ngjashme ndodh në nivelin e miqësisë. Ka disa faza të ndryshme në jetë që mund të çojnë në ndryshime në miqësi. Për shembull, fëmijëria dhe periudha e shkollës, adoleshenca dhe zgjedhja e studimeve. Arritja e moshës madhore sjell edhe ndryshime, si dhe hyrja në fuqinë punëtore, mëmësia dhe atësia, ndryshimet e punës, të kesh partner ose ndryshimin e partnerit, krizat dhe daljen në pension, ndër të tjera.
Miqësia nuk është e përjetshme
Në të gjitha fazat, miqësitë lënë një gjurmë të rëndësishme, aq të thellë sa nuk duam të mbarojë kurrë, megjithatë është pjesë e ligjit të jetës. Shumë miqësi përfundojnë pa asnjë qëllim. Thjesht dhe gradualisht distancohemi nga ata njerëz me të cilët mendojmë se nuk ndajmë më aq momente të mira. Ne pushuam ta ndjenim atë raport dhe pothuajse pa e kuptuar, një ditë shqiptuam frazën tipike: “Kam vite që s’kam dëgjuar për mikun tim”.
Ne do ta ndajmë jetën tonë me ata që jetojnë vlera të përbashkëta me tonat. Dhe kështu, mund të themi se jemi miq sepse kemi kryqëzuar rrugët në jetë dhe do të vazhdojmë të jemi miq derisa rrugët tona të shkojnë në drejtime të ndryshme. Megjithatë, miqtë qëndrojnë në ne përgjithmonë, për shkak të asaj që mësuam me ta, për shkak të gjithçkaje që përjetuam dhe ndamë. Miqësia është pjesë e rritjes sonë, pa të, nuk do të ishte e mundur të zhvillohet.
Dhe ndonjëherë, ky evolucion do të thotë që secili person ndjek rrugën e tij , ritmin e tij, procesin e tij dhe vlerat e veta, duke i dhënë fund një miqësie të mrekullueshme sa zgjati. Një fazë në të cilën mësuam pak më shumë për marrëdhëniet njerëzore dhe veten. Disa momente që padyshim na ndihmuan të bëhemi këta që jemi sot. Sepse çdo periudhë e jetës sonë dhe çdo person në të do të lërë gjurmë tek ne dhe do të përfundojë duke u bërë pjesë e jona.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
