Mirësia është një vlerë në të cilën shumë prej nesh ende besojnë. Është gjuha e respektit dhe konsideratës, është jastëku që thith goditjet që marrim në jetë dhe dhuratën që ofrojmë me anë të pamjes, fjalëve dhe veprimeve të vogla ditën pas dite. Të qënit i sjellshëm nuk kushton asgjë, por arrin kaq shumë.
Ekspertët e udhëheqjes dhe psikologjisë organizative tregojnë se mirësia ose altruizmi nuk janë koncepte që harmonizohen shumë mirë me cilësitë e nevojshme për të garantuar lulëzimin e një kompanie në treg. Konkurrueshmëria, fuqia, ndikimi dhe inovacioni janë mbi shoqërinë dhe pranimi i personit tjetër ka pak dobi pasi vetëm do ta bëjë atë të humbasë statusin, kohën dhe efikasitetin.
Mirësjellja sociale evoluon, dhe në rastin tonë, ajo e ka bërë këtë bazuar në një kontekst të karakterizuar nga nxitimi, stresi dhe konsumizmi. Ku një person është më i përqendruar në universin e tij egoist sesa në shikimin e planetëve të tjerë aty pranë.Nëse duam të valvitim edhe një herë flamurin e mirësisë, duhet të fillojmë duke inicuar disa ndryshime brenda vetes.
A po jetojmë në një epokë të mbushur me negativitet?
Aktualisht, nuk mungojnë ata që besojnë se të qenit i sjellshëm është humbje kohe dhe rrezikon të shihesh si i dobët, apo edhe më keq, si koprraci. Për shembull, në mjedisin e vendit të punës, kolegu që është gjithmonë i vëmendshëm, i sjellshëm dhe i arritshëm shihet me mosbesim. Sepse, më shumë se e mundshme, ai është një alpinist që kërkon të ngjitet në një pozicion më të lartë dhe të fitojë një fortesë në kompani.
Mirësia, nga ana tjetër, nuk është një cilësi e dobishme në nivelin e menaxhimit. Sa më shumë që ata përpiqen të na shesin për faktin se menaxherët e sotëm kanë inteligjencë emocionale dhe dinamikë të rregulluar mirë në grupin e tyre, e vetmja gjë që ata duan vërtet është që punonjësit e tyre të arrijnë qëllimet e tyre dhe që kompania të jetë konkurruese në çdo kohë.
Ne jetojmë në një kulturë të ” Unë bëj mjaftueshëm për atë që paguhem”. Në këtë botë të karakterizuar nga “Unë” dhe “Tani”, ne mezi kemi kohë për të parë dikë në sy, për të thënë “Mirëmëngjes, si po shkojnë gjërat?” ose për të pyetur: “A keni nevojë për ndonjë gjë?” Nuk është më e mundur të ulesh ballë për ballë. Përtej orareve është presioni për të kultivuar marrëdhënie më të mira dhe për të krijuar një klimë më të mirë mirëkuptimi dhe bashkëpunimi ku të gjithë do të dalim fitues.
Në këtë epokë antipatie dhe imediate, mirësia përkthehet në humbje kohe, në 8% më pak produktivitet për një kompani ose në rrezikun e humbjes së diçkaje të rëndësishme në rrethin tonë shoqëror nëse e fikim celularin ndërsa jemi me një. mik apo partner.
Mirësia është një dhuratë që ia vlen ta ndajmë edhe nëse nuk njihet, edhe nëse nuk marrim asnjë mirënjohje në këmbim. Në një farë mënyre, edhe nëse duket kontradiktore, ne po investojmë në veten tonë, për t’u ndjerë më mirë dhe duke zhvilluar afërsi empatike që nxit rritjen personale dhe emocionale.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
