Ndonjëherë të mos bësh asgjë është gjëja më e vështirë që dikush mund të të kërkojë ose të provojë kur ndihesh në siklet. Ne besojmë se të dëgjosh atë që ndjejmë, edhe nëse është e pakëndshme, pa synimin për të kërkuar një zgjidhje, është një detyrë e kotë. Nga ana tjetër, ne sillemi sikur shqetësimi, në vend që të dëgjohet, njihet dhe pranohet, duhet të fshihet ose të largohet, sepse emocionet që na lëndojnë ose na dëmtojnë janë të papranueshme.
Ne harrojmë të marrim parasysh se ka emocione që tinëzisht zënë hapësira, me pothuajse asnjë zhurmë, plot informacione dhe dëgjimi i tyre do të na bëjë t’i njohim dhe të njohim më mirë veten. Mos harroni se nuk ka emocione të mira apo të këqija, por secila prej tyre është e nevojshme për të qenë në gjendje të vlerësojmë botën tonë dhe të tregojmë veten ashtu siç jemi.
Por të mësuarit për të dëgjuar emocionet tona kërkon aftësinë për të pranuar pa kushte atë që na vjen, të mos gjykojmë askënd apo asgjë dhe, në fund të fundit, të jemi në gjendje të jetojmë në të tashmen. E gjithë kjo nuk është aspak e lehtë, prandaj, në këtë artikull do t’ju mësojmë të pranoni shqetësimin dhe të përdorni vëmendjen si një mjet për të jetuar në të tashmen.
Rrethanat nëpër të cilat duhet të jetojmë, sado të vështira të jenë, vetëm sa testojnë aftësinë tonë për t’u përballur me to.
Dëgjoni dhe vërtetoni emocionet tuaja, ato janë pjesë e juaja
Të dëgjojmë, pranojmë dhe vlerësojmë emocionet tona nuk do të thotë t’i dorëzohemi realitetit. Të japësh dorëheqje ose të heqësh dorë do të thotë ta lësh veten të mposhtet dhe të bindesh se nuk mund të bëhet asgjë për atë që na ndodh. Nga ana tjetër, pranimi dhe vërtetimi i asaj që ndjejmë na ndihmon të kuptojmë se çfarë na ndodh, ta ndiejmë atë dhe ta asimilojmë si një pjesë tjetër të universit tonë emocional.
Kjo do të na bëjë të vetëdijshëm për fuqinë e mendimeve, emocioneve dhe gjuhës sonë të brendshme . Mos harroni se ajo që i themi vetes ose ajo që mendojmë (pa pasur nevojë t’ia komunikojmë askujt) mund të na lëndojë më shumë sesa ajo që ndodh në të vërtetë. Për më tepër, ky dëm shumëfishohet kur refuzoni të pranoni atë që ndjeni.
Do të habiteni se sa e dobishme është shpesh të dëgjoni shqetësimin. Në konsultim, kur i kërkojmë pacientëve tanë t’u kushtojnë vëmendje emocioneve të tyre, zakonisht ndodhin ndryshime të rëndësishme. Për shembull, mbaj mend që një pacient ndaloi së munduari për të eliminuar sulmet e ankthit kur i ndjeu dhe kur e bëri këtë, kuptoi se ankthi lindi nga dhimbja që shkaktoi vdekja e djalit të tij. Pasi u zbulua shkaku, krizat u zvogëluan në intensitet derisa u zhdukën.
Mençuria e fshehur në emocione do të shfaqet në momentin kur i dëgjoni dhe i kushtoni vëmendje shqetësimit tuaj.
E njëjta gjë që aplikojmë për ankthin funksionon për emocione të tjera me valencë negative, si trishtimi ose zemërimi. Është e vështirë t’i lini ata të jenë me ju, por është fillimi për t’i lënë ata të flasin dhe të dëgjoni mesazhin e tyre. Kjo është arsyeja pse unë ju jap një ide të thjeshtë : lejoni që emocionet tuaja të dhimbshme të jenë me ju, dëgjoni mesazhin e tyre pa u përpjekur t’i eliminoni ato para kohe dhe nëse e gjeni veten të mbingarkuar prej tyre, kërkoni ndihmë profesionale .
Mindfulness si një mjet për pranim dhe dëgjim
Një nga mënyrat më të thjeshta për të filluar të dëgjojmë veten dhe të pranojmë shqetësimin tonë qëndron në praktikën e vëmendjes. Mbani në mend se dëgjimi i emocioneve tona është më i lehtë nëse vëzhgojmë mendjen tonë. Kështu, realizimi i asaj që mendojmë në çdo moment na lejon të kapim detaje të jetës sonë emocionale që përndryshe do t’i injoronim.
Kjo është fuqia e vëzhgimit: ne vërejmë nuancat e përvojës sonë vetëm kur vëzhgojmë me kujdes, nëse përdorim aftësitë tona të dëgjimit. Kjo është arsyeja pse vëzhgimi i asaj që mendojmë, çfarë ndjejmë dhe çfarë vërejmë në trupin tonë është kaq i rëndësishëm. Për më tepër, për të përfituar sa më shumë nga ky vëzhgim, duhet ta bëjmë këtë pa u rrëmbyer nga përvojat që shfaqen para nesh. Për ta bërë këtë, mund të ndiqni strategjitë e mëposhtme:
Frymëmarrja si pikënisje dhe pikë takimi: Frymëmarrja është një nga mënyrat më të lehta për të përditësuar veten me momentin në të cilin jetojmë . Përqendrimi në të është thelbësor për të filluar praktikimin e ndërgjegjes. Për më tepër, në momentin që humbni fokusin dhe zhyteni në mendimet tuaja, kthimi tek ai do t’ju sjellë në momentin e tanishëm.
Çdo gjë përkeqësohet para se të përmirësohet: kur fillojmë të praktikojmë të dëgjojmë atë që ndjejmë, të pranojmë atë që na ndodh, shumë herë shqetësimi ynë përkeqësohet. Megjithatë, mbani mend se kjo zbritje është e shkurtër dhe nëse e bëjmë mirë do të duhet shumë pak kohë për të filluar përmirësimin.
Skanoni trupin tuaj për ta njohur me të vërtetë: Trupi ynë ruan një mori informacionesh. Të qenit i vetëdijshëm për ndjesitë tuaja, tensionet tuaja, do t’ju bëjë të njihni më mirë veten dhe të çlironi emocionet tuaja.
Jini të sjellshëm me veten dhe përvojën: Shumë herë ne jemi gjyqtarët tanë më të këqij. Ne i dënojmë të gjitha përvojat tona negative dhe i shumëfishojmë ndjenjat tona duke bërë një gjykim me vlerë për to. Ajo që ndodh nuk është as e mirë as e keqe, thjesht ndodh dhe në shumicën e rasteve nuk mund ta ndryshojmë. Pranojeni dhe lëreni të shkojë si një pjesë tjetër e përvojës, pasi ta gjykoni nuk do t’ju ndihmojë me të.
Tani ju keni armë për të shmangur shmangien e mendimeve, ndjesive dhe emocioneve që ju shqetësojnë . Tani mund të jetoni pa ushqyer shqetësimin duke u përpjekur ta shmangni atë . Thjesht dëgjoni atë që shqetësimi juaj dëshiron t’ju thotë dhe mësoni prej tij, sepse do t’ju japë të dhëna të nevojshme për ta kapërcyer atë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
