Mendimi i të tjerëve është pikërisht ky, mendimi i një mendjeje që nuk është e jona, mendimi i një personi me përvoja dhe interesa të ndryshme nga tonat. Ne të gjithë jetojmë në mjedisin tonë me njerëz që u pëlqen të gjykojnë dhe projektojnë jetën dhe përvojat e tyre tek të tjerët. Ata besojnë se kufizimet e tyre janë tonat dhe se rruga që kanë ndjekur është më e mira, ndërsa të tjerët largohen nga ajo që është “e drejtë”.
Shpesh këta njerëz do të duan që ne të besojmë se nuk jemi mjaftueshëm të mirë ose se nuk jemi mjaftueshëm të mirë. Megjithatë, fajësimi i të tjerëve për problemet tona ose ndjenja e përgjegjësisë për problemet e të tjerëve janë dy mënyra për të humbur kontrollin e jetës sonë.
Ka shumë mundësi që ta kesh gjetur veten në njërën ose të dyja këto situata në jetën tënde. Mos prit që të tjerët të bëjnë gjëra për ty. Nëse nuk i bën ti i pari, si mund të presësh që të tjerët t’i bëjnë? Të vendosësh të menaxhosh mendjen dhe jetën tënde, pa pritur asgjë nga të tjerët, është zgjedhja më e pjekur dhe inteligjente që mund të bësh. Drejtimi që merr një person tregon më shumë për të sesa vendi ku është ose nga vjen.
Mos u bëj plani juaj B
Në kulturën e menjëhershmërisë, të parat që vuajnë janë përpjekja dhe këmbëngulja. Ne duam shumë gjëra dhe i duam ato menjëherë. Pa planifikuar, pa kohë për të pushuar. Mendoni se ndryshimi midis ëndrrave dhe tekave qëndron në aftësinë për të shtyrë shpërblimet dhe kënaqësitë . Këmbëngulja do të thotë të bësh atë që është e nevojshme kur është e nevojshme. Që të jetë plani ynë A, duhet të jetojmë për veten tonë, duke lënë mënjanë atë që të tjerët mund të thonë për sjelljen tonë. Nëse do të na duhej të merrnim parasysh të gjitha mendimet e të tjerëve, nuk do ta dëgjonim kurrë të vetmin mendim të rëndësishëm, që është yni.
Nuk ka të bëjë me miratimin e një pozicioni arrogant, por me moslejimin e vetes të ndikohemi nga sjellja dhe komentet e të tjerëve. Marrja e frenave të jetës sonë kërkon një njohuri të thellë të vetes dhe bindjen se duhet të ndjekim interesat tona, duke u përpjekur sa më shumë të jetë e mundur të mos ndikohemi nga të tjerët. Nëse e jetojmë jetën tonë për t’i pëlqyer të tjerëve, shanset për sukses do të jenë shumë të ulëta.
Askush nuk mund të jetë në mendjen tënde
Nëse askush nuk mund ta ndiejë atë që ndiejmë ne, është po aq e vërtetë se askush nuk mund të mendojë për ne ose të na hyjë në mendje. Në një mënyrë ose në një tjetër, së pari mësojmë se kush jemi (në këtë proces kuptojmë se kemi karakteristika që na bashkojnë ose na distancojnë nga të tjerët) dhe më pas jetojmë me këtë vendim .
Megjithatë, ne gjithmonë mund ta ndryshojmë dialogun tonë të brendshëm, duke zëvendësuar “Unë i varfër!”, “Të tjerët janë të këqij!” me “Unë mund ta bëj!”, “Kjo do të më bëjë më të fortë!”. Në këtë mënyrë, ne ndryshojmë qëndrimin me të cilin përballemi me jetën. Mund të duken thjesht si fjalë, por ato do të na japin shtysën përfundimtare përmes ndryshimeve neurokimike që këto qëndrime prodhojnë në tru. Askush nuk mund të vendosë për ne, askush nuk rritet për ne dhe askush nuk bën atë që duhet të bëjmë. Në jetë mund të pranojmë praninë e ndihmësve, por jo të zëvendësuesve. Asgjë nuk zëvendëson individualitetin dhe mënyrën tonë të të menduarit. Të tjerët mund të jenë të rëndësishëm, por në fund të fundit ne zhvillojmë të menduarit tonë, kriterin tonë, domethënë që askush nuk mund të marrë vendime për ne.
Vetëm në këtë mënyrë do të jemi në gjendje të përgjigjemi ashtu siç dimë vërtet, duke thelluar vetëdijen tonë e cila do të na udhëheqë dhe do të na bëjë të kuptojmë se çfarë është më mirë të bëjmë dhe arsyet për ta bërë këtë.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
