Është e nevojshme që qetësia jonë të mësojë të kuptojë njerëzit që jetojnë pranë nesh. Është e nevojshme të jemi të vetëdijshëm se ata që e duan gënjeshtrën, herët a vonë do të na bëjnë edhe personazhin kryesor të disa prej tregimeve të tyre të këqija. Kjo ndodh sepse ky lloj njeriu jeton dhe ushqehet me këtë. Një nga kënaqësitë më të mëdha të disa njerëzve është të flasin për jetën e të tjerëve.
Thashethemet datojnë në kohët e lashta, i gjejmë në tregimet biblike, në autobiografi dhe narracion. Sot ato janë të pranishme në komplotin e romaneve dhe prapaskenave të botës artistike. Ato ishin shkrirja e konflikteve midis popujve, ato përmbysën qeveritë dhe torturuan jetën e të famshmëve. Dhe ato prekin të gjithë, kudo, në një masë më të madhe ose më të vogël. Thashethemet, për fat të keq, përpiqen t’i bëjnë njerëzit më keq në sytë e të tjerëve, t’i diskreditojnë ato, sepse ushqehen me skandale.
Ndoshta nuk ka asnjë person që nuk i pëlqen të pranojë një aspekt negativ të një tjetri, por ka disa që e bëjnë atë një mënyrë reale të jetës së dikujt, të cilët nuk mund t’i lënë të tjerët vetëm dhe nuk fillojnë të kujdesen për veten. Me ardhjen e internetit dhe aplikacioneve mobile, lajmi po bëhet më i shpejtë dhe arrin mijëra njerëz në pak minuta.
Video personale, fjalime private, fotografi … përfundojnë në rrjetë dhe madje mund të bëhen virale. Kjo na bën secilin prej nesh të prekshëm, na bën të biem në kurthe që mund të errësojnë imazhin tonë në një mënyrë intensive dhe mizore. Rindërtimi i reputacionit tonë mund të zgjasë shumë kohë dhe nuk do të jemi kurrë të njëjtë, pasi kemi pësuar një skandal mediatik.
Kujdes i madh duhet të tregohet kur komentoni mbi jetën e të tjerëve, duhet të jeni të kujdesshëm dhe gjithmonë të respektoni përvojat e të tjerëve. Asnjëri prej nesh nuk do të kalojë në jetë, pa iu bërtitur në vesh, por gjëja e rëndësishme është se si të reagojmë ndaj saj. Në fakt, nëse nuk e ushqejmë apo inkurajojmë me koment të mëtejshëm, thashethemet do të vdesin vetë.
Ne mund të bëjmë një ndryshim. Ne duhet të jemi të vetëdijshëm se mund të ketë njerëz në jetën tonë që duan të bërtasin dhe se herët a vonë ata mund ta bëjnë atë me ne, duke na vendosur në qendër të një historie të fantazisë, me qëllim të vetëm që të na dëmtojë. Thjesht sepse ata nuk janë në gjendje të bëjnë ndonjë gjë tjetër dhe nuk dinë si ta kalojnë kohën e tyre.
Është përgjegjësia jonë që të kemi urtësinë dhe fisnikërinë e mendjes për të mos raportuar atë që na është thënë dhe për të qëndruar jashtë saj. Ne sot kemi kaq shumë pengesa dhe vështirësi në këtë jetë saqë nuk është me vlerë të rrezikosh të kesh të tjera. Ne jetojmë në një shoqëri të pakënaqur, e cila nuk bën asgjë, por dëmton këdo.
Ne duhet të mësojmë t’i zgjedhim njerëzit me mençuri dhe këmbëngulje, ndaj të cilëve mund të hapim zemrat tona dhe ta përballojmë jetën tonë më seriozisht. Ne duhet të mësojmë të kujdesemi për intimitetin tonë dhe t’i japim rëndësi të gjitha atyre gjërave që janë me të vërtetë themelore, për t’i larguar njerëzit e padobishëm.
Një botë më dinjitoze, e ndershme, e drejtë dhe e saktë… fillon nga vetë ne.
Përgatiti: Brikela Daci | Burimi / www.giornodopogiorno.org
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
