“Kur fillova të merrem me barazinë gjinore në akademi rreth 25 vjet më parë, nuk e imagjinoja kurrë se do të kishte një presidente femër të Harvardit ose MIT. Megjithatë, vetëm disa vjet më vonë, ndodhi. Pastaj fillova të pyes veten nëse në jetën time do të isha ndonjëherë në gjendje të shihja një grua në Shtëpinë e Bardhë. Dhe tani është Kamala Harris”. Nancy Hopkins, e cila ka folur për HuffPost është një biologe e njohur molekulare dhe profesoreshë e njohur në Massachusetts Institute of Technology.
Për shkencëtaren, e lindur në 1943, paragjykimet gjinore janë ende të rrënjosura edhe sot, por jo të pamundura të prishen: “Ndryshimi është më i ngadaltë sesa do të dëshironim. Por ndryshimi nuk ndodh sepse koha kalon: kjo ndodh sepse njerëzit bëjnë diçka për ta gjeneruar atë. Dhe ata e bëjnë atë kur shohin se diçka nuk është siç duhet të jetë”.
Dashuria e Nancy Hopkins për biologjinë lindi në një moshë shumë të re, pasi ndoqi një mësim gjashtëdhjetë minutësh me laureatin e Nobelit James Watson, zbulues i ADN-së së bashku me Crick, Wilkins dhe Franklin. “Ishte viti 1963. Pas një ore thashë kaq. Kjo do t’i përgjigjet të gjitha pyetjeve që kam pasur ndonjëherë në lidhje me jetën”, kujtoi ajo.
Biologia – një anëtare e Akademisë Kombëtare të Shkencave, Institutit të Mjekësisë të Akademisë Kombëtare dhe Akademisë Amerikane të Arteve dhe Shkencave – tregon se që nga fillimi i karrierës së saj akademike, gjërat kanë ndryshuar për mirë, “edhe pse në një mënyrë jo të mjaftueshme”.
“Në ato ditë – kujton Hopinks – nuk kishte ligj kundër ngacmimit seksual, gratë shpesh nuk gjenin mentorë mbështetës, nuk kishte politika për pushime familjare dhe kopshte në dispozicion për mësuesit. Në fakultetet e universiteteve të mëdha kërkimore amerikane, ne gratë ishim shumë pak. Numri i prezencave femërore erdhi afër zeros në pozitat e larta administrative dhe asnjë nuk u ftua të merrte pjesë në konferenca të rëndësishme si folëse”. “Tani të gjitha këto gjëra kanë ndryshuar, por gratë ende përballen me vështirësi për shkak të detyrave familjare dhe madje edhe më shumë për shkak të këmbënguljes së paragjykimit të pandërgjegjshëm gjinor”, shton shkencëtarja.
Nancy Hopkins, e cila në hulumtimin e saj për të hartuar gjenet e kancerit ka shfrytëzuar hetimin e gjenetikës shtazore, donim ta pyesnim se çfarë mendon për menaxhimin e pandemisë dhe infeksionet e shkaktuara nga “kërcimi i specieve” nga kafshët tek njerëzit.
“Unë besoj se Covid-19 ishte një thirrje zgjimi – thotë shkencëtarja – ne kemi mësuar prej kohësh që diçka e tillë mund të kishte ndodhur. Por është shumë e vështirë t’i bësh njerëzit të veprojnë kundër kërcënimeve të mundshme, qofshin ndryshimet klimatike, bakteret rezistente ndaj antibiotikëve, agjentë të rinj dhe infektivë vdekjeprurës. Ne jemi aq të përqendruar në zhvillimin e zgjidhjeve të teknologjisë së lartë sa kemi tendencë të injorojmë shëndetin publik. Shpresoj që tani bota të zgjohet dhe të jetë në gjendje të veprojë më mirë”.
Burimi / https://www.huffingtonpost.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
