Grimcat e vogla plastike, ose nanoplastika, mund të ndryshojnë ndjeshëm zhvillimin dhe sjelljen e trurit, sipas një studimi të ri mbi minjtë e publikuar në Neuroscience. Studiuesit zbuluan se këto grimca ndikojnë në sistemin e dopaminës – një lojtar kyç në motivim dhe humor – dhe ndikojnë në sjelljet sociale gjatë fazave kritike të zhvillimit.
Nanoplastika, e cila ka më pak se 1000 nanometra, është një shqetësim mjedisor në rritje. Ato janë mjaft të vogla për të depërtuar në barrierat biologjike dhe janë gjetur në organet e njeriut, duke ngritur pyetje në lidhje me efektet e tyre të mundshme shëndetësore. Studimet e mëparshme lidhën nanoplastikën me inflamacionin dhe neurotoksicitetin tek kafshët, por pak dihej për ndikimet e tyre në zhvillim.
Për të adresuar këtë, Na-Hyun Kim dhe kolegët nga Universiteti Katolik Daegu në Korenë e Jugut ekzaminuan se si nanoplastika ndikonte te minjtë në faza të ndryshme të jetës. Duke përdorur një studim të kontrolluar me kujdes, ekipi administroi nanoplastikë nga goja një herë në ditë te minjtë shtatzënë gjatë shtatzënisë, si dhe drejtpërdrejt tek pasardhësit e tyre në faza të ndryshme zhvillimi.
Studiuesit i ndanë minjtë pasardhës meshkuj në grupe të ekspozuar ndaj nanoplastikës gjatë fazës së mesit të shtatzënisë, shtatzënisë së vonë, pas lindjes, të mitur, adoleshencë ose të rritur. Ata kryen teste të sjelljes si lëvizja, sjellja sociale dhe ndërtimi i foleve. Aktiviteti i trurit u mat gjithashtu në rajonet e lidhura me dopaminën.
Pas analizës, rezultatet zbuluan se koha e ekspozimit luajti një rol vendimtar në përcaktimin e efekteve të tij.
Sjelljet sociale u ndryshuan dukshëm, veçanërisht në minjtë e ekspozuar gjatë shtatzënisë së vonë dhe moshës madhore të hershme. Këto grupe treguan familjaritet të reduktuar social dhe rritje të sjelljeve të ngjashme me ankthin, të tilla si ngrirja kur ekspozoheshin në mjedise të reja.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
