Në një epokë dixhitale të dominuar nga platformat e mediave sociale si TikTok dhe Instagram, është shfaqur një prirje shqetësuese, që ndikon në shëndetin mendor të burrave dhe djemve adoleshentë. I quajtur “bigoreksia” ose dismorfia e muskujve, ky fenomen po riformëson mënyrën se si individët e perceptojnë trupin e tyre, duke çuar në pasoja të dëmshme si depresioni, ankthi dhe izolimi social.
Sipas ekspertëve, prevalenca e bigoreksisë është përkeqësuar nga natyra e përhapur e mediave sociale. Joseph Trunzo, një psikolog klinik i licencuar dhe profesor i psikologjisë në Universitetin Bryant, thekson ekspozimin e pandërprerë ndaj imazheve dhe mesazheve që promovojnë një standard jorealist të përsosmërisë fizike.
Ndryshe nga e kaluara, ku individët mund të ndeshen me ideale të tilla rrallë, telefonat inteligjentë tani përmbytin përdoruesit me imazhe të kuruara të trupave të tonifikuar në mënyrë të përsosur çdo ditë.
Mediat sociale dhe dismorfia e muskujve
Trunzo thekson cenueshmërinë e adoleshentëve ndaj këtij fenomeni, veçanërisht gjatë adoleshencës, një fazë zhvillimi e karakterizuar nga eksplorimi i identitetit. Presioni për t’u përshtatur me standardet shoqërore të bukurisë të përforcuara nga mediat sociale mund të ndikojë ndjeshëm në vetëvlerësimin dhe perceptimin e imazhit të trupit të të rinjve.
Ndërsa stërvitja është thelbësore për mirëqenien fizike dhe mendore, Trunzo paralajmëron kundër rreziqeve të ndjekjes së tepruar të një fiziku të paarritshëm. Ai u bën thirrje burrave dhe djemve adoleshentë që të njohin rolin e ndihmës profesionale dhe të redaktimit në arritjen e trupave në dukje të patëmetë të përshkruar në mediat sociale.
Prindërit, gjithashtu, luajnë një rol vendimtar në zbutjen e efekteve negative të mediave sociale në vetë-imazhin e fëmijëve të tyre. Trunzo inkurajon prindërit të monitorojnë dhe të angazhohen me përmbajtjen që fëmijët e tyre konsumojnë në internet, duke nxitur diskutime të hapura rreth imazhit të trupit dhe vetëvlerësimit.
Ringjallja e tendencës së trupit të adhuruesve i atribuohet faktorëve të ndryshëm, duke përfshirë ndikimin e mediave sociale dhe ndikimin e pandemisë COVID-19. Jason Kozma, një ish-Z. Amerika dhe pronar i Trajnimit Personal me Performancë të Lartë në Los Anxhelos, nënvizon ndryshimin drejt një kulture të fitnesit të drejtuar nga kotësia. Izolimi dhe pasiguria e shkaktuar nga pandemia kanë shtyrë shumë individë, veçanërisht adoleshentët, të kërkojnë ngushëllim në ushtrimet fizike, megjithëse ndonjëherë në ekstreme jo të shëndetshme.
Barbara Brehm-Curtis, një profesoreshë e studimeve për stërvitje dhe sporte në Smith College, pranon përfitimet e mundshme të ndjekjeve të fitnesit, por paralajmëron kundër rreziqeve të përqendrimit të tepruar në pamjen e jashtme. Ajo thekson rëndësinë e ekuilibrit dhe zakoneve të shëndetshme në ruajtjen e mirëqenies fizike dhe mendore.
Jonathan Purtell, një dietolog i regjistruar, thekson nevojën për perspektivë dhe durim në ndjekjen e qëllimeve të fitnesit. Ndërsa mediat sociale mund të shërbejnë si burim frymëzimi, Purtell paralajmëron kundër krahasimit të vetvetes me standardet joreale të portretizuara në internet. Ai mbron një qasje holistike ndaj fitnesit, duke përfshirë ushqimin e duhur, pushimin adekuat dhe rutinat e qëndrueshme të stërvitjes.
Ndërsa shqetësimet rreth bigoreksisë vazhdojnë të rriten, është e domosdoshme që individët, prindërit dhe shoqëria në përgjithësi të përfshihen në dialog kuptimplotë dhe të ndërmarrin hapa proaktivë drejt promovimit të pozitivitetit trupor dhe mirëqenies mendore në epokën dixhitale.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
